Όταν είναι γνωστό στους πάντες (Οικονομολόγους, Αυτοδιοικητικούς και πολιτικούς), που ζουν την πραγματικότητα στις τοπικές κοινωνίες (στις κοινότητες που έγιναν δήμοι με τα τερατουργήματα των αυτοδιοικητικών νόμων με τις ονομασίες «Καποδίστριας» και « Καλλικράτης»), γιατί άραγε δεν κάνουν κάτι, δεν ξεκινούν κάτι για να σταματήσουν την φθίνουσα πορεία του πρωτογενούς τομέα παραγωγής της χώρας μας, που άρχισε από το 1990, με την εμφάνιση και εφαρμογή σιγά - σιγά της παγκοσμιοποίησης; Είναι απορίας άξιον, να μη μπορούμε ούτε τα απλά πράγματα να κάνουμε.
Όλες οι εξουσίες (κυβέρνηση, τοπική αυτοδιοίκηση, πολιτικά κόμματα και φορείς) έχουν υποταχθεί πλήρως στην υπερεξουσία των αόρατων αγορών και των τραπεζών. Σε όλα τα επίπεδα εξουσίας, αυτό που συνέχεια γίνεται, είναι η απλή διαχείριση της εξουσίας προς όφελος πάντα, και δη από το 2010 και μετά, των ολίγων, των πλουσίων. Η περίφημη μεσαία τάξη της χώρας μας, φτωχοποιήθηκε και αυτή. Γιατί δεν ανατρέχουμε στην ιστορία μας, στο παρελθόν, το δικό μας αλλά και άλλων χωρών, να διδαχτούμε και να μάθουμε ή να θυμηθούμε οι παλαιότεροι, για το πώς και με τι είδους παραγωγή και προϊόντα επιβίωσαν οι παππούδες και πατεράδες μας;