ΓΙΑΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΞΗΓΗΣΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ...

(Η επεξήγηση του πιο Μεγάλου Εγκλήματος στους ηλικιωμένους, στους έφηβους και σε όλους που αγνοούν τι εστί Οικονομία. Γραφει ο P. Barnard)

Paolo (Πάολο). Γιαγιά είδες τις ειδήσεις? Πρόσθεσες 2+2 ?
Nonna (Γιαγιά): Ω! Μα δεν τους πιστεύω πια αυτούς. Κατάλαβα ένα πράγμα, ότι εκείνος που κυβερνάει δεν πηγαίνει στην τηλεόραση, και επίσης σε μας δεν λένε τίποτα, ε και τι κάνει κάποιος βλέποντας τις ειδήσεις στη τηλεόραση ?
Paolo. Ακριβώς, αυτό που σου είπα είναι βασικό για να καταλάβεις την εθνική πολιτική. Πράγματι ακόμα κι αν αλλάξει η κυβέρνηση, δεν αλλάζει τίποτα για μας, ακριβώς όπως το είπες : εκείνος που κυβερνά δεν βρίσκεται στη Ρώμη ούτε πηγαίνει στον Bruno Vespa (ιταλός δημοσιογράφος).
Nonna: Μα εγώ σκέφτομαι και πρέπει να σε ρωτήσω κάτι : καλά, αυτή η ελίτ λέει στο Κράτος να μην ξοδεύει για μας ως οφείλει. Μας πήρανε το νόμισμα μας που μας έκανε καλό. Και μετά είναι κι αυτό το πράγμα που συμβαίνει (μετά από το ότι μας πήραν τη λιρέττα) δηλαδή ξεκίνησαν όλες οι διαδικασίες και τρώνε την ουρά μας...
Paolo. Ναι, ξεκίνησε το σπιράλ της οικονομικής κρίσης, πάνω στο οποίο εκείνοι της ελίτ επιβάλλουν την συνταγή τους για την «ανάκαμψη», που στη πραγματικότητα την σκέφτηκαν για να μας κάνουν να βουλιάξουμε περισσότερο. Και όσο περισσότερο βουλιάζουμε, τόσο πιο πολύ μας λένε ότι είναι αυτή η συνταγή είναι η σωτηρία μας, μόνο που δεν την εφαρμόσαμε επαρκώς. Οι πολιτικοί μας ρίχνουν σε βάραθρο χωρίς πάτο ενώ η ελίτ κάνει ότι δεν συμβαίνει τίποτα.
Nonna: Α! αυτό εδώ. Αλλά όμως άκου, εν πάση περιπτώσει, θέλω να πω: αν καταστραφούμε όλοι μας, αυτοί τι έχουν να κερδίσουν ?
Paolo. Bingo γιαγιά, αυτή ακριβώς είναι η ερώτηση που μου χρειαζόταν γιατί η απάντηση της είναι το σημερινό μας θέμα. Και ξέρεις, σε καταλαβαίνω!. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αμφιβάλλει γι αυτό που εγώ και οι οικονομολόγοι μου λέμε. Ακριβώς επειδή, τους φαίνεται αδύνατο ότι η ελίτ θα ενδιαφερόταν να καταστρέψει ολόκληρες οικονομίες. Αλλά έτσι είναι.
Nonna: Είμαι όλη αυτιά.
Paolo. Γιαγιά, πως αποκτώνται τα λεφτά με τη σέσουλα στις παραδοσιακές οικονομίες? Πουλιέται ένα πράγμα που το θέλουν πολλοί και εισπράττεται το αντίτιμο. Προσφέρεται μια υπηρεσία που τη θέλουν πολλοί και εισπράττονται τα σχετικά. Η πρώτη περίπτωση είναι π.χ της Coca Cola, η δεύτερη είναι ας πούμε τα κινητά τηλέφωνα με τις τηλεφωνικές εταιρίες.
Nonna: Αλλά επίσης κι αν πουλάει κανείς πατάτες, μπορεί να αποκτήσει χρήματα, όπως ο Passerini από το Castelletto Montano που έκανε δισεκατομμύρια με το εμπόριο πατάτας. Και να σκεφτείς ότι στα νιάτα του ο ξάδελφος του με έπαιρνε από πίσω…
Paolo. Όχι, γιαγιά, όχι αυτού του τύπου το χρήμα, αλλά πολύ πολύ περισσότερα. Μιλάω για μεγάλα κεφάλαια, για ποσά χίλιες φορές πιο πάνω από εκείνα του Passerini. Μια φορά οι μεγάλοι καπιταλιστές κάνανε λεφτά παράγοντας υλικά αγαθά και υπηρεσίες, δηλαδή οικοδομές, αυτοκίνητα, κρέας, ατσάλι, ρούχα, ακόμα και τουριστικές υπηρεσίες, διασκέδαση, ιδιωτικά κανάλια TV, εκδόσεις κ.λ.π Θυμήσου όμως ότι εκείνα τα χρόνια οι βασικές υπηρεσίες, όπως η υγεία , τα τρένα, το νερό, τα γκάζι, δηλαδή όλα εκείνα τα οποία κάποιος έπρεπε οπωσδήποτε να χρησιμοποιήσει, παρέχονταν από το Κράτος κατά 99%, κι ήταν δημόσια.

Τα πράγματα ήταν έτσι μέχρι πριν από 20 χρόνια, τα χοντρά λεφτά γινόντουσαν έτσι. ΟΚ. Αλλά, πρόσεξε γιαγιά, προσπάθησε να καταλάβεις έναν άλλο καπιταλιστή που έχει π.χ. μια βιομηχανία αυτοκινήτων. Είκοσι χρόνια πριν σκεφτόταν : «Πόσους πελάτες έχω εδώ στην Ευρώπη ?» Οι Ευρωπαίοι είναι περίπου 500 εκατομμύρια, ενώ οι Κινέζοι, οι Ινδοί και οι Βραζιλιάνοι είναι περίπου 3 δις όλοι μαζί. Ατυχία ! Είναι σχεδόν 6 φορές περισσότεροι. Και θα ευημερούν πάντοτε περισσότερο. Εμένα δεν με συμφέρει να κοπιάσω για ν! α πουλήσω σ΄αυτούς τους 4 βιτσιόζους ευρωπαίους, με συμφέρει να κατακτήσω την υπεραγορά των Κινέζων, των Ινδών και Βραζιλιάνων που σε κανένα χρόνο θα είναι ένα πηγάδι χωρίς πάτο οι πωλήσεις. Φαντάσου μετά, ένα άλλο καπιταλιστή που είχε ένα βουνό χρήματα να επενδύσει, και σκέφτεται : « Το Κράτος έχει όλες τις βασικές υπηρεσίες, γαμώτο, μακάρι να τις είχα εγώ στο χέρι. Ε, Ναι. Έχοντας 'τες σημαίνει ότι θα έχει εξασφαλισμένη πελατεία. Διότι, κάποιος μπορεί να αποφασίσει να μην αγοράσει ένα σακάκι ή μια μηχανή, αλλά δεν μπορεί να περάσει χωρίς τηλέφωνο, υγεία, νερό ή γκάζι και πρέπει να πληρώσει γι αυτά αναγκαστικά. Πρέπει να βρω τον τρόπο να βάλω στο χέρι τις δημόσιες παροχές υπηρεσιών» .

Και τότε οι δύο (καπιταλιστές) και πολλοί άλλοι όμοιοι τους, θα σκέφτονταν ανάλογα : « Εγώ θέλω να πάω να πουλήσω στην παγκόσμια αγορά και γι αυτό πρέπει να έχω πιο χαμηλές τιμές εάν θέλω να νικήσω τους ανταγωνιστές μου. Επομένως πρέπει να βρω τον τρόπο να πληρώσω λιγότερο τους εργάτες μου, που είναι το μεγαλύτερο έξοδο που έχω. Και το άλλο : «Θέλω να αγοράσω εκείνες τις βασικές δημόσιες παροχές υπηρεσιών, έτσι θα είμαι ήσυχος ότι θα τα τσ! επώνω εγγυημένα. Αλλά πρέπει να στριμώξω το Κράτος να μου τις πουλήσει φθηνά.» Με παρακολουθείς ?

Nonna: Ναι, και λοιπόν τι συμβαίνει μετά ?
Paolo. Περίμενε. Διότι ανάμεσα στους σούπερ δισεκατομμυριούχους υπάρχουν άλλες δύο ομάδες εκτός από τους μεγάλους βιομήχανους και τους επενδυτές υπηρεσιών. Είναι οι οικονομικοί σπεκουλαδόροι και οι μεγάλες επενδυτικές τράπεζες.
Nonna: Θεέ μου, Θεέ μου, περίμενε, και ποιοι είναι αυτοί εδώ ?
Paolo. Οι σπεκουλαδόροι είναι στην ουσία οι πάμπλουτοι που είναι ευφυείς στα μαθηματικά. Οι επενδυτικές τράπεζες είναι ένα είδος τράπεζας που δεν διατηρούν λογαριασμούς πολιτών, αλλά διακινούν μόνο χρήματα με τη σέσουλα επενδύοντας τα σε παγκόσμια κλίμακα. Οι σπεκουλαδόροι, από μιας εικοσαετίας σκέπτονταν : «Αν πείσουμε τις κυβερνήσεις να καταργήσουν τους νόμους που περιορίζουν την ισχύ μας, μπορούμε να επινοήσουμε πολύ σύνθετα μαθηματικά κόλπα που κανένας δεν θα καταλάβει και τα οποία θα μας επιτρέψουν να πιάσουμε από το λαιμό, να πνίξουμε ολόκληρα κράτη στοιχηματίζοντας εναντίον τους και να οικονομήσουμε σαν τρελοί.» Οι επενδυτικές τράπεζες σκέφτονταν : «Εάν ανακαλύψουμε τρόπους να χρεώσουμε εκατομμύρια εργαζομένων με την υπόσχεση ότι θα πολλαπλασιάσουν τα λεφτάκια τους, θα μπορέσουμε να αντιγράψουμε μαθηματικά κόλπα των σπεκουλαδόρων φίλων μας και να κάνουμε γρήγορες αρπαχτές, εξαπατώντας εκατομμύρια μωρόπιστους.» Εντάξει γιαγιά ?Τώρα, συνοψίζοντας : οι μεγάλοι βιομήχανοι αποφάσισαν ότι η πώληση σ’ εμάς ήταν μια χαμένη υπόθεση, καλύτερα (να πουλήσουν) σε έν! α άλλο μέρος του κόσμου. Οι μεγάλοι επενδυτές συνειδητοποίησαν ότι αγοράζοντας τις βασικές υπηρεσίες από το Κράτος θα μπορούσαν να τσεπώσουν από τους πολίτες εγγυημένα χρήματα. Οι κερδοσκόποι εφεύραν τρελά λογιστικά κόλπα για να μπορέσουν να στοιχηματίσουν στην οικονομική δυστυχία των κρατών. Οι σούπερ επενδυτικές τράπεζες με τα ίδια κόλπα πολλαπλασίαζαν φανταστικά χρήματα, ενώ εκατομμύρια ανθρώπων χρεοκοπούσαν. Αυτό γιαγιά, άλλαξε ολόκληρο το πρόσωπο των παραδοσιακών οικονομιών.

Nonna: Εντάξει, αλλά να μας κάνουν όλους φτωχότερους ?
Paolo. Ακριβώς, παρακολούθησε τώρα το σκεπτικό μου. Πώς θα μπορούσαν οι μεγάλοι βιομήχανοι να μειώσουν το κόστος των εργαζομένων τους, εδώ στην Ευρώπη ? Απλό : θα χρειαζόταν μια οικονομική κρίση που θα έκανε φτωχότερα ολόκληρα έθνη, έτσι ώστε με τη δικαιολογία της κρίσης θα μπορούσαν να πουν «Υπάρχει κρίση, δεν έχουμε πωλήσεις, θα πρέπει να απολύσουμε και να μειώσουμε τους μισθούς." Αυτό συνέβη και συμβαίνει, και έτσι βρήκαν μάζες ανέργων που δέχονται μισθούς απελπισίας για να δουλέψουν, που είναι αυτό που ήθελαν. Πως θα μπορούσαν οι επενδ! υτές να αναγκάσουν το κράτος να τους πουλήσει βασικές δημόσιες υπηρεσίες του ? Απλό: θα χρειαζόταν μια οικονομική κρίση που θα φτώχαινε ολόκληρα έθνη, έτσι ώστε με τη δικαιολογία της κρίσης θα μπορούσαν να πουν "Υπάρχει κρίση, το κράτος είναι υπερχρεωμένο, πρέπει να πουλήσει τα ασημικά για να αποκτήσει μετρητά, πρέπει να πουλήσει της δημόσιες υπηρεσίες σε μας τους ιδιώτες. " Αυτό συνέβη και συμβαίνει, και οι ίδιοι βρίσκονται να έχουν στο χέρι τα εκατομμύρια των πελατών που τώρα πληρώνουν για τις υπηρεσίες τους, που κάποτε ήταν δημό! σιες, και τις πληρώνουν αναγκαστικά, ακόμη και αν είναι πιο φτωχοί. Πώς θα μπορούσαν οι σπεκουλατόροι να στοιχηματίσουν ότι οι οικονομίες των κρατών θα καταρρεύσουν και θα κερδίσουν ? Απλό : χρειάζονται μια οικονομική κρίση που θα φτώχαινε αυτά τα κράτη και επομένως αυτοί θα εξαργύρωναν τα στοιχήματα. Αυτό συνέβη και συμβαίνει, στοιχημάτισαν εναντίον της Ελλάδας και κέρδισαν και τώρα στοιχηματίζουν κατά της Ιταλίας και θα κερδίσουν. Πως οι επενδυτικές τράπεζες θα μπορούσαν να διασφαλίσουν ότι εκατομμύρια ανθρώπων θα χρεώνονταν και στη συνέχεια θα χρησιμοποιούσαν τα χρέη! τους για να σπεκουλάρουν πάνω τους ? Απλό: θα χρειαζόταν μια οικονομική κρίση που θα φτώχαινε ολόκληρα έθνη, έτσι ώστε οι πολίτες να αναγκαστούν να δανειστούν για να συνεχίσουν να επιβιώνουν, ή να παίξουν τις αποταμιεύσεις τους με την ελπίδα ότι θα πολλαπλασιαστούν. Αυτό συνέβη και συμβαίνει στις ΗΠΑ και τη Γαλλία σε τερατώδη επίπεδα, αλλά και στην Ιταλία τα ιδιωτικά χρέη αυξήθηκαν σημαντικά, καθώς οι πολίτες με μικρές καταθέσεις είναι υπερχρεωμένοι σε αυτές τις τράπεζες. Εντάξει ? Ψυχανεμίζεσαι κάτι γιαγιά ?

Nonna: Ε βέβαιως! Πες μου μήπως είμαι βαρεμένη στα λογικά μου? Είπες, κρίση και εξαθλίωση σε όλα τα παραδείγματα που ανέφερες. Λοιπόν κατάλαβα πώς μπορεί κανείς να κερδίσει χρήματα, αν όλοι γίνουμε φτωχότεροι. Αλλά τι τα έκαναν μετά αυτά τα χρήματα ?

Paolo. Γνωρίζεις την επιχείρηση των Agnelli ? Επαρχιώτικα πράγματα σε σχέση με τα χρήματα που έχουν αυτοί οι κυρίαρχοι του κόσμου καθώς μας καταστρέφουν και μας καταληστεύουν. Μόνο ένας από αυτούς τους κερδοσκόπους γιαγιά έχει τσεπώσει 12 δισεκατομμύρια δολάρια εξαπατώντας ένα εκατομμύριο αμερικανικές οικογένειες. Φαίνεται ότι αυτοί που τώρα στοιχηματίζουν κατά της Ιταλίας, βασισμένοι στη συνολική ανικανότητα των πολιτικών, δεν είναι περισσότεροι από μερικές δεκάδες. Αυτοί μερικές δεκάδες, εμείς 60 εκατομμύρια ανίκανοι. Το συνειδητοποιείτε? Με λίγα λόγια, η ελίτ για να τσεπώσει στρατοσφαιρικές περιουσίες, έπρεπε να δημιουργήσει επαναλαμβανόμενες οικονομικές κρίσεις σε όλη την Ευρώπη ακόμα και στην Αμερική. Έτσι έχουν εξαπολύσει τους ιεροκήρυκες τους, τους οποίους τώρα, όλοι οι πολιτικοί τους ακούν σαν να ακούν το Ευαγγέλιο, με τις οικονομικές συνταγές που αντί για να μας θεραπεύουν μας αρρωσταίνουν πιο πολύ, που δημιουργούν κρίση πάνω στη κρίσης, όπως είπα.

Nonna: Αλλά άκουσε, πες μου τι μπορεί να κάνει η φτωχή γιαγιά σου με τα λίγα χρόνια που της μένουν στη ζωή για να σταματήσει αυτούς τους εγκληματίες. Τουλάχιστον εμείς τους φασίστες τους βλέπαμε κατάματα, αλλά αυτούς κανείς δεν ξέρει καν ποιοι είναι.
Paolo. Γιαγιά, άστο άστο δεν είναι για σένα. Είναι στο χέρι των νέων να κατανοήσουν, να μελετήσουν και να δράσουν. Αλλά δεν το κάνουν είναι πάρα πολύ δύσκολο. Προτιμούν να φωνάζουν συνθήματα εναντίον των πολιτικών, μια φορά το χρόνο. Γιαγιά μας τέλειωσε η υπομονή εδώ…μας τέλειωσε το θάρρος. Και τέλειωσε η εποχή της διανόησης. Συχνά σκέφτομαι αυτούς τους νέους της γενιάς σας, των 17 ή 20 χρόνων που αψηφούσαν τους Ναζί και τα φασιστικά βασανιστήρια προκειμένου να σώσουν την Ιταλία. Σκέφτομαι αυτά τα πρόσωπα στα μνήματα που βρίσκονται στο δρόμο ε! δώ στην Μπολόνια, πυροβολήθηκαν ή τους κρέμασαν με καλώδιο στα 18 τους χρόνια. Μα τι ράτσα ήταν αυτοί ? Από ποιο πλανήτη είχαν κατέβει ? Ποιος τους είχε γεννήσει ? Θα γυρίσουν πίσω ? Ανυπομονούμε να έρθουν γιαγιά ?
Σε φιλώ, και ευχαριστώ που με άκουσες.

(Μην λυπάστε τους γεροντότερους, έχουν στην κατοχή τους ένα ανεκτίμητο προνόμιο: στα μάτια διατηρούν τη μνήμη των άλλων ματιών, εκείνων που είχαν αξιοπρέπεια, θάρρος και ικανότητα να δώσουν και τη ζωή για να πολεμήσουν. Συγχωρήστε και ελεήστε μας, διότι θα ζήσουμε και θα πεθάνουμε χωρίς ποτέ να έχουμε διασταυρωθεί με ένα τέτοιο βλέμμα. Και είμαστε η πρώτη γενιά στην ιστορία της ανθρωπότητας που είχαμε το προνόμιο να αναδείξουν αυτή την ανάξια ηγεσία).

P.B

Μετάφραση : Αλέξανδρος Νικαεύς

Πηγή: ΓΙΑΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΞΗΓΗΣΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ... ΝΟΝΝΑ ΤΙ SPIEGO LA CRISI ECONOMICA... - RAMNOUSIA