Τι γαλάζιες σημαίες στα Ηπειρωτικά παράλια, τι σημαιάκια πολυεθνικών γεωτρύπανων που είναι και πολύχρωμα;

Γράφει ο Μίλτος Μπούκας*

 

Η Περιφέρεια Ηπείρου της Αειφόρου και Αξιοβίωτης «αναπτυξιακής σύγχυσης», ταπεινωμένη από την μη καταχώρηση γαλάζιας «σημαιολογίας» στις ακτές του Ιονίου, παίρνει εκδίκηση και με προγραμματική σύμβαση 15 εκατομμυρίων ευρώ, επιλέγει το Αθαμάνιο ως χωριό πρότυπο, για πράσινο προσανατολισμό, προβάλλοντας τον σχεδιασμό του ενεργειακού του αποτυπώματος…

Ωστόσο οι θεσμικοί πολιτικοί μας εκπρόσωποι, αυτοδιοικητικοί και κοινοβουλευτικοί όλου του πολιτικού φάσματος –πλην των Οικολόγων Πράσινων– μάλλον για τα σημαιάκια της TEXACO, της Shell, της ΒΡ, της Chevron, της Mobil, της Exxon, φαίνεται ν’ ανησυχούν και για την ανάπτυξή τους στις ακτές μας και στα ενεργειακά μας οικόπεδα.Στις πολύμηνες καταγγελίες και υποδείξεις μας, για έλλειψη στρατηγικού πλάνου, οικονομικού προφίλ και μεγέθυνσης ουδέποτε απάντησαν. 

Εξακολουθούν σε μια εξόχως καθοριστική καμπή και συγκυρία, να αποτελούν αλαζονικά πολιτικά υποκείμενα, απέναντι στην ιδιαίτερή μας πολιτιστική κληρονομιά και φυσικό μας πλούτο. 

Αποτελούν θλιβερά σύμβολα του πολιτικού μας οικοδομήματος, της πολυεθνικής κυριαρχίας και της καθυπόταξης όλης της ιστορικής μας διαδρομής στη λογική εφήμερων αξιών και σπρέντ. 

Η εκκωφαντική τους σιωπή, σε συνδυασμό με υστερία λανθασμένων χειρισμών χρεοκοπεί περιβαλλοντικά μια «ευλογημένη» περιφέρεια της Ε.Ε. και βάζει στο γύψο ένα ζωντανό «μνημείο φύσης» (Δωδώνη, Πέτρινοι Οικισμοί) και «καταφύγιο βιοποικιλότητας» (Εθνικοί Δρυμοί, Λίμνες, Ποτάμια, Αμβρακικός, ακτές Ιονίου).Η για 3η εκλογική αναμέτρηση πρόταση των Ο.Π. για την καθιέρωση της Ηπείρου σαν Πράσινη Περιφέρεια, με αναπροσανατολισμό της οικονομίας της με βάση την ύπαιθρο και τον εναλλακτικό τουρισμό, πετάχθηκε στα σκουπίδια. 

Θάπρεπε να γνωρίζουν ότι οι δράσεις της Οικολογικής Οικονομίας, μπορούν να δώσουν έμφαση στη διατήρηση του φυσικού πλούτου και στοχεύουν στην αλληλοεξάρτηση και συνεξέλιξη των ανθρώπινων οικονομιών και των φυσικών οικοσυστημάτων στο χώρο και το χρόνο. 

Και βεβαίως υπάρχουν αυτά τα χρηματοδοτικά εργαλεία (Βλ. Αθαμάνιο). Απεναντίας οι τοπικοί «αρχηγίσκοι» μας θέτουν «εν αμφιβόλω» ζητήματα όπως η δικαιοσύνη μεταξύ γενεών, την αναστρεψιμότητα της περιβαλλοντικής βλάβης και την βεβαιότητα των μακροπρόθεσμων προβλέψεων.Η Δανειακή Σύμβαση και μετά τη ψήφιση του Δικαιώματος Επιφανείας και του Εφαρμοστικού Νόμου, επανέρχεται από τους «ντόπιους κοτζαμπάσηδες» του δικομματικού ζυγού σαν φεουδαρχικό κατάλοιπο που είχε λήξει οριστικά το 1945 και ορίζει την Επικυριαρχία. Τα 2 βασικά προϊόντα δυστοπικής φαντασίας, είναι τα ενεργειακά μας οικόπεδα (εκμεταλλεύσεις πετρελαίων, φυσικού αερίου) με Open Door διαδικασίες και fast track διευκολύνσεις και οι Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες (Ε.Ο.Ζ.) που ορίζονται επισήμως από το ΥΠΕΚΑ ως προσκλήσεις ενδιαφέροντος και αναπτυξιακή διαδικασία…

Η επαναφορά σε «γκρίζα τοπία» και Μεσαιωνικούς θεσμούς, με δικαιώματα «παρερμηνείας» δημόσιας και ιδιωτικής κυριότητας, θα δημιουργήσουν στις δυνάμεις «κατοχής» ασυδοσία, εγχώρια εξαθλίωση και πείνα, μέσα από τους φορολογικούς παραδείσους των οικονομικών τους προτεκτοράτων. 

Η ανεξέλεγκτη εισροή κερδοσκοπικών, πολυεθνικών κεφαλαίων στη περιοχή δεν θα υπακούει σε κανένα Εργατικό, Αστικό ή Εθνικό Δίκαιο…Μοναδική θετική εξαίρεση στον Κοινωνικό Αρμαγεδδών, η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ηπείρου, με την καταγγελία του τοπικού «θιάσου» και φυσικά οι πάγιες θέσεις των Οικολόγων Πράσινων.

H εκμετάλλευση των πετρελαίων για την Ελλάδα θα είναι πιθανά μοναδική περίπτωση στον κόσμο, που θα εξορύσσει από μία κλειστή θάλασσα, με τόσο ευαίσθητο οικοσύστημα και τόσο τεράστια τουριστική αξία.Η πολύ κρίσιμη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας εάν καταστεί και πετρελαιοπαραγωγός γίνεται ακόμη πιο επισφαλής σε διπλωματικές ή άλλες παρεμβάσεις. 

Μόνο επτά χώρες στον κόσμο (συμπεριλαμβανόμενων των ΗΠΑ, Ρωσίας, Καναδά, Μ. Βρετανία, Ινδία) από τις 30 μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες έχουν διαχρονική δημοκρατία! 

Ακόμη και αν έχουμε σημαντικά αποθέματα πετρελαίου, οι εξορύξεις θα αρχίσουν να έχουν σημαντική συνεισφορά στο ΑΕΠ μετά από μία 15ετία. 

Μέχρι τότε πιθανά, το κόστος από το φαινόμενο του θερμοκηπίου θα έχει οδηγήσει σε μεγάλη μείωση της χρήσης ορυκτών καυσίμων.

Το πιο μεγάλο κοίτασμα πλούτου που διαθέτει η Ηπειρωτική γη είναι η ομορφιά.