"Ακόμα ένα καλοκαίρι..."

Tου Π. Κουνιάκη

Ναι μπήκε το καλοκαίρι, η θερμοκρασία ανεβαίνει σιγά σιγά, το Star ξεκινάει τα ρεπορτάζ παραλίας, δεν έχουμε παράπονο ζούμε στην ομορφότερη χώρα όλου του κόσμου και το εννοώ.

Παρόλα αυτά είναι από τα μόνα καλοκαίρια που θυμάμαι στα τριάντα έξι μου χρόνια, που παρατηρώ ότι μας λείπει το χαμόγελο και ο αυθορμητισμός. Λες και κάτι μας έχει κάτσει στο λαιμό και δεν μπορούμε να το καταπιούμε.

Σε καθημερινή διάταξη διαβάζω στο time line μου στο Facebook για αυτοκτονίες ανθρώπων με οικογένειες που τις αφήνουν ξαφνικά μετέωρες με αναπάντητα ερωτηματικά. Παρατηρώ τα σχόλια της αγανάκτησης μέσω της κοινωνικής δικτύωσης και πολλές φορές αναρωτιέμαι...

Τελικά μήπως κάνουμε την επανάσταση μέσω των social media; Μήπως έχουμε επαναπαυτεί και απλά παρατηρούμε και διαβάζουμε τα σχόλια απαξίωσης για το πολιτικό σύστημα που μας έφερε μέχρι εδώ;

Από την άλλη θέλω και εγώ να κάνω share την φωτογραφία για τα δωρεάν φάρμακα καρκινοπαθών, αλλά από την άλλη δεν μπορώ στο καπάκι να ποστάρω το αγαπημένο μου video clip.

Δεν μπορείς να κάνεις την επανάσταση με τον Πάνο Κιάμο ρε γαμώτο. Αλλά από την άλλη τι μπορούμε να κάνουμε; Υπάρχει κανείς που να μας δώσει έμπνευση, να μας παρακινήσει να σηκωθούμε από τον καναπέ μας και να χαλάσουμε την βόλεψη μας;

Μήπως είναι πιο εύκολο να την εκφράσουμε με ένα twit θυμού; Μήπως τότε νιώθουμε ότι κάναμε το χρέος μας; Από την άλλη όμως (και πάλι) τι επιλογές ρεαλιστικές έχουμε; Η χώρα βουλιάζει και οι πολιτικοί μας θέτουν διλήμματα. Όλοι αυτοί οι υποτακτικοί που πούλησαν τα όνειρα μιας χώρας σε ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου.

Τελικά ποιος μπορεί να μας πει την αλήθεια και τον πραγματικό λογαριασμό που ακόμα δεν ξέρουμε πόσο θα κοστολογηθεί; Πως μπορούμε παθητικά να διαβάζουμε για αυτοκτονίες ανθρώπων σε καθημερινή βάση και να μην μπορούμε να κάνουμε κάτι;

Ποιος θα εξηγήσει τον άρρωστο τον λόγο που δεν μπορεί να πάρει φάρμακα, την ώρα που του έχουν κρατήσει άπειρα χρήματα για τα ασφαλιστικά ταμεία;

Ποιος θα πει στον μαθητή που καρδιοχτυπά ότι και να πάρει πτυχίο σε αυτή την χώρα θα του είναι εντελώς άχρηστο; Θα μπορούσα να γράφω ώρες ατελείωτες και να γεμίζω ηλεκτρονικές σελίδες αλλά ίσως είναι μάταιο.

Για αυτό σας λεω αυτό το καλοκαίρι είναι διαφορετικό. Λείπει η ανεμελιά, η ξεγνοιασιά από τον λαό μας που το παλεύει και δεν το βάζει κάτω στο να ονειρεύεται, να ελπίζει, να θέλει να δημιουργήσει μέσα σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον.

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ ειδήσεις και φρικάρω με τους εκβιασμούς και τα επικοινωνιακά παιχνίδια που παίζουν μεγάλα συμφέροντα στην πλάτη ενός αμόρφωτου λαού.

Γιατί κακά τα ψέματα τώρα φάνηκε η γυμνή αλήθεια, η μπόχα και η δυσωδία που ήταν κρυμμένη κάτω από ένα λαμπερό περιτύλιγμα. Τελικά ο βασιλιάς ήταν γυμνός. Και αφού τρομοκρατηθεί από τον κάθε είδους Πρετεντέρη και Καψή μετά θα αράξει στον καναπέ του και θα δει το νέο Τούρκικο τηλε-σαπούνι.

Και εκεί που θα χαζεύουμε στο twitter και θα βλέπουμε άλλο ένα ξέσπασμα της Ελεονώρας Μελέτη, που σιχαίνεται όσο τίποτε άλλο την υποκρισία, αφού δούμε τους δέκα τρόπους που μπορούμε να ρίξουμε μια γκόμενα το καλοκαίρι, κάπου εκεί στα ψιλά θα διαβάσουμε για άλλη μια αυτοκτονία. Και θα τα βάλουμε με το κακό Μνημόνιο και την άσχημη Μέρκελ, την ώρα που θα σερφάρουμε στο Groupon για να βρούμε διασκέδαση με 80% έκπτωση.

Όχι αγαπημένε φίλε. Δεν αποτελώ εξαίρεση. Μία από τα ίδια, απλά προσπαθώ μερικές φορές να βγάλω το κεφάλι πάνω από τα σκατά και να μυρίσω λίγο καθαρό αέρα....

http://www.spotfreepress.gr/component/k2/item/248-akoma-ena-kalokairi-kouniakis