Με ευχές όμως, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν αλλάζουμε ούτε εμείς, ούτε ο κόσμος, ούτε η καθημερινότητα του καθένα, ούτε η σκληρότητα και η αδικία…
Με ευχές δεν χορταίνει ο πεινασμένος… δεν γιατρεύεται ο πονεμένος… η ελπίδα πεθαίνει κάθε στιγμή μαζί με την αλήθεια, όσο αυτή μένει στο σκοτάδι…
Η χρονιά που έρχεται, το ξέρουμε καλά, θα είναι ακόμα πιο δύσκολη και άδικη για τους περισσότερους…
…η μόνη ίσως απάντηση είναι η αλληλεγγύη και η κοινή μας προσπάθεια ν αλλάξουμε τα πάντα στον κόσμο που θ' αφήσουμε στα παιδιά μας, στον κόσμο που «δανειστήκαμε» από τα παιδιά μας…
Η αλλαγή αυτή, που όλοι μοιάζει να λαχταράνε, για να είναι αληθινή και ουσιαστική χρειάζεται να πραγματοποιηθεί στη ρίζα, εκεί που γεννιούνται όλα όσα μας πονάνε, όλα όσα μας αδικούν, στη βάση των αξιών μας…
Μόνο στην ενότητα των πάντων και στην πραγματική γνώση του κόσμου μας κατοικεί η αλήθεια και η ουσία που όλοι υποτίθεται αναζητούμε…
Άνοιξε λοιπόν τα μάτια όσο περισσότερο αντέχεις και γίνε εσύ το φως, το φως που δεν φοβάται τα σκοτάδια…
Κάνε την καρδιά μια μεγάλη αγκαλιά που μέσα της να χωράει όλος ο κόσμος, όλος όμως… όλοι ένα είμαστε, κι όλα ένα είναι…
Μονάχα ένα μην κάνεις, το να μείνεις, άλλη μια φορά ίσως, σε κούφιες ευχές και άδεια λόγια που μόνο θόρυβο κάνουν…
Τάσος Πετρίδης, ιδρυτικό μέλος της Πανγαία και υπεύθυνος εκπαίδευσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου