Εκεί που ο Κοκκυτός συναντά τον Αχέροντα. Στις όχθες «λεύκες λυγερές, ιτιές καρποτινάχτρες» κι η Κίρκη να στέλνει τον Οδυσσέα να αντλήσει πληροφορίες από τον «ηδονικό Αγήνορα» και την Αντίκλεια. Αχερουσία λίμνη, αποξηραμένη. Avernus-κατά τους Ρωμαίους, τόπος δηλαδή που ούτε τα πουλιά δεν πετούσαν. Τα ύδατα της Στυγός. Πύλες Άδη και φως ζωής. Νεκρομαντείο και Εφύρα… Είδωλα νεκρών, ανηχοϊκός θάλαμος, αποτρόπαιος λίθος μα και καθαρτήρια λουτρά. Ο Περιφλεγέθων ακόμη λαμπυρίζει…

Όπου κι αν βρεθώ, η Ελλάδα, γλυκά με ξαφνιάζει!

ΚΑΝΑΛΑΚΙ-Η έδρα πλέον του δήμου Πάργας. Μικρές γειτονιές, μεγάλες ανάγκες. Κλειστή κοινωνική δομή, ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι. Που αναζητούν, επιδιώκουν, προσμονούν. Ανυπόκριτα φιλόξενοι, απλόχεροι στο λιγοστό «έχειν» τους. Με χίλιες ελπίδες κι άλλες τόσες διαψεύσεις. Σε έναν τόπο που οι εναλλαγές ξαφνιάζουν με την αφθονία τους. Σαν εισαγωγή στο λαβύρινθο της μυθοπλασίας του χθες και στην αλήθεια του σήμερα. Στο απύθμενα ελκυστικό τυρκουάζ του Ιονίου, στην αχνοπράσινα εύφορη κοιλάδα που διασχίζει ο Αχέροντας και στο βαθυπράσινο των ορεινών όγκων που περιβάλλουν την Ηπειρώτικη γη.

Τόπος με πλήθος συγκριτικών πλεονεκτημάτων που θα μπορούσαν να έχουν αναδειχθεί έτσι, ώστε και τουριστικά να αναπτυχθεί με ήπιας μορφής δράσης και ο παραδοσιακός τρόπος ζωής να μην αλλοιωθεί, ούτε το απείρου κάλλους φυσικό περιβάλλον να δεινοπαθήσει… Μέχρι στιγμής πάντως, το «Καναλάκι», παραμένει άγνωστο στους πολλούς. Οι τριγύρω παραλίες ωστόσο, αποτελούν ισχυρό πόλο έλξης για «ψαγμένους» ταξιδευτές.

ΑΧΕΡΟΝΤΑΣ. Ο ποταμός της «μετάβασης» από τη ζωή στο θάνατο. Ισχυρός συμβολισμός μεταίχμιου, από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Εκεί που οι αρχαίοι Έλληνες οριοθετούσαν ως το «τέλος του κόσμου» και τοποθετούσαν τις πύλες για το βασίλειο της Περσεφόνης και του Πλούτωνα. Με τον βαρκάρη να περιμένει τον «οβολό» από κάθε «νέκυ» (=νεκρό) για το μακάβριο τελευταίο ταξίδι…

Πλωτό σήμερα το ποτάμι, από τις εκβολές του στη περιοχή Γλυκύ, ως τον Μεσοπόταμο και το Νεκρομαντείο. Κρυστάλλινα νερά, εναλλαγές τοπίων με οικολογικό και φυσιολατρικό ενδιαφέρον. Οι αηδονοφωλιές, σα τσαμπιά από τα δέντρα, η πυκνή βλάστηση, τα ολοκάθαρα βότσαλα του βυθού κι οι φερτές ύλες, στις εκβολές. Μυστηριακό τοπίο και γαλήνιο περιβάλλον. Μια περιήγηση στους απώτερους φόβους μας…

ΔΗΜΟΣ ΠΑΡΓΑΣ, με ιστορική έδρα την Πάργα, τη χιλιοτραγουδισμένη. Το Βενετσιάνικο κάστρο, το νησάκι της Παναγίας, ο Μυκηναϊκός τάφος στην Κύπερη, τα τείχη της Πανδοσίας, το Ξωκλήσι του Άη Γιάννη, το κάστρο του Αλή Πασά στην Ανθούσα, το μοναστήρι της Παναγίας των Βλαχερνών πάνω από την παραλία του Βάλτου, το βυζαντινό του Αγίου Δημητρίου, η Αγία Παρασκευή στη Μπούντα, το Εκκλησιαστικό Μουσείο Πάργας και το λάβαρο της πόλης του 18ου αιώνα.

Τόπος για να ζει κανείς όλο το χρόνο κι όχι μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες που οι επισκέπτες από κάθε μεριά της γης, κατακλύζουν τα πάντα…

Έντονο ενδιαφέρον εκφράζεται από τον δήμο, δια μέσου της οτρηρής Ελένης Κολιοφώτη, για την επιμόρφωση και των επαγγελματιών του τουρισμού, με ειδικά σχεδιασμένο και στοχευμένο πρόγραμμα της Ακαδημίας των Πολιτών.

ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΑΡΓΑΣ. Στο μικρό σχολείο, στο Καναλάκι, το χαμόγελο της Μαίρης που φροντίζει για την υποδειγματική καθαριότητα, υποδέχεται τους σπουδαστές. Ένα ακόμη βαθύ και πλούσιο χαμόγελο, αυτό της συντονίστριας Μαίρης, δημιουργεί μια άμεση και γλυκιά ομαδικότητα. Γέλια και αλληλοπειράγματα, μικροί πυρήνες και μεγάλες προσεγγίσεις, ιδέες που κυλούν από το μυαλό στην έκφραση, ματιές γεμάτες ζεστασιά, αλληλοκατανόηση και ελπίδα.

Άνθρωποι με πρόθεση να έρθουν κοντά στη γνώση. Να έρθουν κοντά με το συνάνθρωπο, να τον κατανοήσουν και να αντιληφθούν τους λόγους που η κοινωνία μας, έγινε… «άξενη». Να αναζητήσουν και να ξαναβρούν τις κοινωνικές διασυνδέσεις, την επαφή του ανθρώπου με τον άνθρωπο. Νοηματοδότηση της καθημερινότητας, νέες προσλαμβανόμενες πληροφορίες και γνώσεις, επαναπροσέγγιση των προσωπικών «θέλω» και των κοινωνικών «πρέπει». Μάτια γεμάτα προσμονή για εξέλιξη αλλά και προσωπική ανέλιξη.

Στο «όραμα» της Ακαδημίας και στο μικρό μεγάλο κόσμο της νέας γνώσης. Της κοινωνικοποίησης που σπάει την αποξένωση στα δύο. Της εβδομαδιαίας τρίωρης συνάντησης που δίνει καινούριο νόημα και στόχο…

Όπου κι αν βρεθώ, η Ελλάδα και οι άνθρωποί της, γλυκά με ξαφνιάζουν!

(Θερμές ευχαριστίες στον Σπύρο Ράπτη για την ξενάγηση στο Νεκρομαντείο, στον Κώστα Τζίμα και την Γιώτα Κόντου για την περιήγηση στις θαλασσινές ομορφιές και στον Θανάση Ράπτη για τις σημαντικές αναφορές στην παράδοση και την ιστορία του τόπου.)

* H Μαργαρίτα Ικαρίου είναι αρχισυντάκτρια της ηλεκτρονικής εφημερίδας “@…τύπως”. Δημοσιογράφος με μακρά εμπειρία και συγγραφέας βραβευμένη από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών. Αριστούχος Απόφοιτος της Σχολής Νομικών Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου Σπουδών στις Οικονομικές Επιστήμες.

ΠΗΓΗ