Το συλλαλητήριο για το Νοσοκομείο της Πρέβεζας και η μιζέρια...

 

Γράφει ο Παναγιώτης Τσόγκας

Ως www.atpreveza.gr καλύψαμε κάθε στιγμή του συλλαλητηρίου ενάντια στην υποβάθμιση του Γ.Ν. Πρέβεζας. Προσωπικά έχει τύχει να βρεθώ ως πολίτης, αλλά και να καλύψω δημοσιογραφικά αρκετά μεγαλειώδη συλλαλητήρια στην Αθήνα με πολυποίκιλη «ανθωπογεωγραφία». Το αναφέρω αυτό, απλώς για να τονίσω πως δεν είναι η πρώτη φορά που μετέχω σε τέτοιου είδους κινητοποιήσεις.

Με λύπη μας τόσο εγώ, όσο και ο Δημήτρης ο Πάτσης προσέξαμε δημοσιεύματα και σχόλια που ισχυρίζονταν ότι η πρεβεζάνικη κοινωνία αδιαφόρησε για το ζήτημα του Νοσοκομείου. Κάτι τέτοιο μετά βεβαιότητος και όσο μπορεί να μετράει ο λόγος μου, μπορώ να πω, πως δεν ισχύει. Και θα εξηγήσω το γιατί:

Αυτός ο τεράστιος -κατ' εμέ- ποιητής, ο οποίος λέγεται Κώστας Βάρναλης, στους στίχους του αναφέρει:

«Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια, κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό.
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι, ούλοι δούλοι αφεντικό και μ’ αφήναν νηστικό και μ’ αφήναν νηστικό...».

Για όσους γνωρίζουν από αγώνες, για όσους γνωρίζουν από κινητοποιήσεις, οι στίχοι αυτοί μαρτυρούν πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να πείσεις έναν κόσμο να βγει στο δρόμο και να παλέψει για αυτά που του ανήκουν. Είναι εξαιρετικά δύσκολο ένας άνθρωπος να αφήσει το μεροκάματό του και να παλέψει στο δρόμο, με την οικογένεια από πίσω του, τους λογαριασμούς να τρέχουν, την απειλή μιας απόλυσης. Είναι εξαιρετικά δύσκολο τον πολίτη που είναι κλεισμένος στο «καβούκι» του να τον πείσεις πως δεν κερδίζεται τίποτα από μόνο του. Ότι πρέπει να παλέψεις και να το αποκτήσεις. Και αυτά τα «θέματα» τα συναντούμε καθημερινά. Και είναι και απολύτως λογικά να συμβαίνουν.

Με αυτά τα δεδομένα είναι τεράστιο επίτευγμα το γεγονός ότι πάνω από 700 άνθρωποι, που σε μεγάλο ποσοστό δεν είχαν πάρει μέρος σε καμία κινητοποίηση στο παρελθόν, βγήκαν από τα σπίτια τους, ήρθαν στο χώρο του Νοσοκομείου, πήραν μέρος στην πορεία για να διεκδικήσουν το αυτονήτο: Την δημόσια, δωρεάν Υγεία τους (την οποία την πληρώνουν βεβαίως, βεβαίως), την ίδια τους τη ζωή. Ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό και ελπιδοφόρο θέαμα αυτό. Αξίζουν πολλά μπράβο στον καθένα που πήρε μέρος. Γιατί ξεπέρασε τις ίδιες του τις προσδοκίες. Είδε πως οι συνειδήσεις και οι ελπίδες γεννιούνται στο δρόμο και όχι στα πληκτρολόγια, στις τηλεοράσεις και στον ατομικισμό.

Διάολε... ήταν η πρώτη φορά τον τελευταίο χρόνο, που εκείνοι που πορεύονταν στην παραλία ήταν περισσότεροι από εκείνους που κάθονταν στις καφετέριες. Μακάρι βέβαια οι συμμετέχοντες να ήταν χιλιάδες. Ωστόσο, κάτι τέτοιο... θέλει δουλειά πολύ.

Ήταν πολλοί εκείνοι που «πόνεσαν» επειδή είχε πολλούς Πρεβεζάνους πολίτες το συλλαλητήριο και ήταν ακομμάτιστο (Να είμαστε ξεκάθαροι: Φυσικά και υπήρχαν κομματικοί σχηματισμοί και πολιτικές οργανώσεις στο συλλαλητήριο. Και καλώς υπήρξαν. Ωστόσο οι πολίτες στην πλειοψηφία τους προσήλθαν αυθόρμητα).

Μπορώ να βεβαίωσω όσο μετράει η δημοσιογραφική μου αντίληψη στο ρεπορτάζ, πως αρκετός κόσμος που ήρθε στο Νοσοκομείο δεν έχει πατήσει ποτέ στο παρελθόν το πόδι του σε κινητοποίηση. Και αυτό γεννά μεγάλες ελπίδες.

Ο Δημήτρης ο Πάτσης μου είπε κάτι σωστό: «Πού στο καλό ήταν όλοι εκείνοι που πριν από εβδομάδες το ''έπαιζαν'' αγανακτισμένοι πολίτες και τα έβαζαν με τους εργαζόμενους. Γιατί δεν ήταν εκεί να υπερασπιστούν το Δημόσιο Νοσοκομείο μας;». Συμφωνώ και επαυξάνω. Πού είναι; Το show καλό είναι. Αλλά όταν έρχεται η ώρα του αγώνα;

Μην έχετε πάντως αυταπάτες. Το συλλαλητήριο ήταν απλώς μία «μάχη». Το Γ.Ν. Πρέβεζας η Κυβέρνηση, η Τρόικα και ορισμένοι «καλοθελητές» θέλουν να το... τελειώσουν. Θορυβήθηκαν από το συλλαλητήριο, αλλά δε... μασάνε. Πολύ απλά: «Είναι πολλά τα... συμφέροντα, Άρη» (Για να παραφράσουμε και την ατάκα της γνωστής ταινίας). Αλλά ως πολίτες του Νομού Πρέβεζας τη «μάχη» πρέπει να τη δώσουμε όρθιοι! Με τιμή, αξιοπρέπεια, μαχητικότητα! Όπως αρμόζει στον απλό, εργατικό, λαϊκό άνθρωπο.

Να κάνουμε και μία παρατήρηση, όσο μας επιτρέπεται. Δεν είναι προσωπική, αλλά αφουγκραζόμαστε τον κόσμο που βρέθηκε στο συλλαλητήριο. Σε μία κινητοποίηση, στην οποία βρίσκονται πάνω από 1.000 άτομα («έσπασαν» πριν ξεκινήσει η πορεία), δεν συμπεριφέρεσαι λες και είναι μία κινητοποίηση 70 ατόμων! Λίγα λόγια και... πορεία!

Όταν είσαι σε μία «θάλασσα», πρέπει να αντιλαμβάνεσαι πως δεν ξέρουν όλοι «κολύμπι». Και όταν ρίξεις στη θάλασσα κάποιον που δεν ξέρει κολύμπι θα... πνιγεί! Όταν όμως βάλει σιγά-σιγά τα πόδια στο νερό, δοκιμάσει να κολυμπήσει δύο-τρεις φορές, στο τέλος είναι βέβαιο πως θα μάθει και να κολυμπάει και να πέφτει κατευθείαν στο νερό.

Και επειδή όταν γίνεται κάτι συλλογικό σε μία πόλη, η μιζέρια δεν χωρά, ο Μαξίμ Γκόρκι είχε πει: «Την "ηθική των αφεντικών" την αντιπάθησα όσο και την "ηθική των δούλων". Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου: Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται». Καλή σας μέρα!

www.atpreveza.gr

Η σημερινή συγκέντρωση και το συλλαλητήριο  ενάντια στην υποβάθμιση του Νοσοκομείου της Πρέβεζας είχαν επιτυχία.

Ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έγινε στην πόλη τα τελευταία χρόνια.

Αυτό αναγνωρίστηκε από αρκετά τοπικά ΜΜΕ και ιστοσελίδες.

Υπήρξαν βέβαια και κάποιοι  που εξέφρασαν  την «απογοήτευση»  τους για τη συμμετοχή του κόσμου, θεωρώντας την  «μικρή».

Τη συνέκριναν  μάλιστα με τις 12.000 περίπου υπογραφές  που είχαν συγκεντρωθεί για το ίδιο σκοπό το προηγούμενο διάστημα!!!

Δεν θέλει όμως υψηλό δείκτη ευφυΐας για να  καταλάβεις ότι άλλο πράγμα να ζητάς και να παίρνεις  απλά μια υπογραφή για ένα συγκεκριμένο σκοπό   από έναν  πολίτη και άλλο πράγμα να του ζητάς να χάσει και 3-4 ώρες από το μεροκάματό του , να βγει  στο δρόμο μεσημεριάτικα και να διαδηλώνει για τον ίδιο σκοπό . 

 

Ούτε επίσης αποτελεί ιδιαίτερα δύσκολο διανοητικό καθήκον να συγκρίνεις τις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις τα τελευταία   χρόνια στην Πρέβεζα, για εξίσου και ίσως πολύ πιο «σημαντικά» ζητήματα (μνημόνια, δανειακές συμβάσεις, κατακρεούργηση μισθών συντάξεων , κατάργηση συλλογικών συμβάσεων , χαράτσια, απολύσεις, κλπ) με τη σημερινή διαδήλωση.

Όποιος είναι «στους δρόμους»  όλα αυτά τα χρόνια αντιλαμβάνεται πολύ καλά τι γράφουμε…

Όπως επίσης δεν θέλει και ιδιαίτερες « δημοσιογραφικές»  ικανότητες για να αντιληφθείς ότι η σημερινή συγκέντρωση και η πορεία για το νοσοκομείο  είχε και μια άλλη  σύνθεση ,  πολύ διαφορετική από όλες τις μέχρι τώρα. Βγήκαν  πολλοί άνθρωποι και διαδήλωσαν  πέρα από τους  «γνωστούς  αγνώστους»  που κάθε   τόσο συναντιόμαστε στους δρόμους, στις κινητοποιήσεις, στις απεργίες , στις ακτιβιστικές δράσεις. Γι αρκετούς και αρκετές μάλιστα ήταν και το «βάπτισμα του πυρός».  Και αυτό είναι  ιδιαίτερα ελπιδοφόρο .

Θα μου πείτε  τώρα ..

Θα σε έβλαπτε αν είχε  5000 χιλιάδες κόσμο σήμερα στη διαδήλωση για το Νοσοκομείο της Πρέβεζας;

Όχι  καθόλου ! 

Μόνο που αυτό,  για τα μεγέθη της Πρέβεζας,  ισοδυναμεί με μια συγκέντρωση στην Αθήνα της τάξης του 1, 5 εκατομμυρίου πραγματικών   διαδηλωτών !!!!

Γιατί αν   είχαμε σήμερα 5000 Πρεβεζάνους ή κατ’  άλλους 12000 στη διαδήλωση... (όσες και οι υπογραφές στο Ψήφισμα Πολιτών Πρέβεζας!!!!)  , τότε η χώρα έμπαινε σε άλλη κατάσταση…

Πολύ διαφορετική…

Τότε γιατί τόσο «κλάμα» από  ορισμένα τοπικά sites;

Μη ψαρώνετε.

Κάποιοι ενοχλούνται με την επιτυχία της κινητοποίησης.

Κάποιοι επίσης με τους φορείς που την οργάνωσαν.

Και τέλος  πάντων υπάρχει και μια κοινή ιδεολογία και πολιτική τοποθέτηση που τους  ενώνει... 
Ίσως και η ανάγκη βιοπορισμού...

Και ο νοών νοείτω!!!

http://agonistikiparemvasi.blogspot.gr