Αμάν πια μ' αυτή την προγονοπληξία μας. Μπαφιάσαμε. Οι αρχαίοι και οι
αρχαίοι. Ναι, αναπτύξαμε πολλά, επιστήμη, πολιτισμό, τέχνες.
Δημιουργήματα και κληρονομιά απαράμιλλης αξίας και σημασίας. Μέχρι εκεί
όμως. Τέλος!
Δεν έχουμε καμία σχέση με τους αρχαίους πια. Απέχουμε έτη φωτός. Μας έμεινε αυτή η καραμέλα και την πιπιλάμε συνέχεια.
Δεν ζούμε στην εποχή του Σωκράτη και του Πλάτωνα, ζούμε στην εποχή του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Κασιδιαρη και πάει λέγοντας...
Πολλές φορές σκέφτομαι ότι αναφερόμαστε τόσο πολύ στους αρχαίους μόνο
και μόνο για να καλύψουμε λάθη μας τόσο στην άσκηση της πολιτικής ζωής
όσο και στην κοινωνική μας δραστηριότητα. Κοπανάμε μια αρχαία Ελλάδα και
δια μαγείας τα πάντα σβήνουν, εξοστρακίζεται το κακό.
Όχι, γαμώτο μου ,δεν δικαιολογείσαι για τη στάση σου, τις αντιλήψεις σου, τις επιλογές σου.
Κανένας Πλάτωνας και κανένας Σωκράτης δεν θα σε επευφημούσε για όλ' αυτά
που έκανες και για όλα αυτά που ΔΕΝ έκανες και που δεν θα κάνεις (;)
Είσαι συνυπεύθυνος για όλα αυτά -όχι κατά το γνωστόν μαζί τα φάγαμε,
αλλά για την απάθειά σου, τη μοιρολατρία σου, τη χαζονοικοκυρέικη στάση
σου (εγώ να βολευτώ και να πάνε να γαμηθούνε οι άλλοι).
Ποιος θα σε απαλλάξει απ' αυτή την ευθύνη; Οι αρχαίοι μήπως ή η Ακρόπολη;
Η Ιστορία, φίλε μου, γράφεται στην πράξη, κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Σφραγίζεται από τις δράσεις σου και τις αποφάσεις σου. Γίνεται
αντικείμενο μελέτης και παραδείγματος από τους νεότερους όταν έχει
"κάτι" να δώσει, "κάτι" να πει, και όχι σαν κάτι το στείρο, το
δογματικό.
Η πορεία των αρχαίων και η ιστορία τους είχαν κάτι να πουν, η δική μας
τι έχει να πει, τι έχει να εμπνεύσει και να δώσει σαν κίνητρο;
Η Ιστορία ξεκινά από σένα και ξαναγυρίζει σε σένα, μια κυκλική πορεία
που δεν σε αφήνει ανεπηρέαστο. Όλ' αυτά που ζούμε είναι η συνέπεια της
κυκλικής αυτής πορείας.
Αποφάσισε επιτέλους τι ρόλο θες να "βαράς" στην Ιστορία που γράφεται: πρωταγωνιστικό ή κομπάρσoυ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου