ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ: Η ιστορία του και ο τρόπος που φτιάχνεται

Η ιστορία του χαρταετού φαίνεται ότι ξεκινά από το 1000 π.Χ. Για πρώτη φορά ο χαρταετός έκανε την εμφάνισή του στον ουρανό από την Κίνα!

Ο πρώτος χαρταετός που κατασκεύασαν οι Κινέζοι ήταν από μετάξι και μπαμπού ενώ είχε την μορφή δράκου. Ο «δράκος» αποτελούσε για την Κίνα, ιερό – θεϊκό σύμβολο και ένα αντικείμενο θαυμασμού και λατρείας.

Στην συνέχεια, ταξιδεύοντας μέχρι την Ιαπωνία, εμπλουτίστηκε περισσότερο από πλευράς κατασκευής. Εκεί, πήρε την μορφή των Σαμουράι, ενώ στην Ινδία οι χαρταετοί έχουν τις ρίζες τους στην Ινδουιστική μυθολογία.

Σε κάθε χώρα πάντως, το πέταγμα του χαρταετού, έχει διάφορες διαστάσεις, αφού συσχετίζεται με διαφορετικές παραδόσεις. Για παράδειγμα στην Κίνα, το πέταγμα του χαρταετού, αποτελεί ολόκληρη ιεροτελεστία, αφού διοργανώνεται και διαγωνισμός για την ανάδειξη του καλύτερου.

Στην Ιαπωνία πάλι, υπάρχει το έθιμο «Κοντομόνο –χι». Σύμφωνα μ’ αυτό, που σημαίνει «η μέρα των παιδιών», οι οικογένειες που έχουν μικρό γιο, φτιάχνουν πελώριους χαρταετούς, σε σχήμα μεγάλου ψαριού, στους οποίους έχουν δέσει πολύχρωμες κορδέλες και αφού τους στηρίξουν σε έναν μεγάλο στύλο στην αυλή του σπιτιού, τους αφήνουν να ανεμίζουν. Οι χαρταετοί συμβολίζουν την οικογένεια του κάθε σπιτιού!

Ένα άλλο παραδοσιακό έθιμο για το πέταγμα του χαρταετού, είναι και στην Ινδία το λεγόμενο, «Basant». Αυτό είναι ένα έθιμο, που πραγματοποιούν κάθε χρόνο τον Φεβρουάριο προκειμένου να υποδεχτούν την άνοιξη.

Στην Ευρώπη, ο χαρταετός πρωτοκάνει την εμφάνισή του, γύρω στο 1400 μ.Χ. Τον 18ο αιώνα, ο χαρταετός χρησιμοποιήθηκε και στην επιστήμη. Ο μετεωρολόγος Alexander Wilson, Σκωτσέζος στην καταγωγή, χρησιμοποίησε χαρταετούς, προκειμένου να ανυψώσει θερμόμετρα μέχρι τα 3000 πόδια. Στόχος του, ήταν να μπορέσει να καταγράψει τις διαφορές θερμοκρασίας στα μεγάλα υψόμετρα.

Σύμφωνα με την ιστορία, το 1853, πέταξε το πρώτο ανεμοπλάνο, που μπόρεσε να σηκώσει το βάρος ενός ανθρώπου και να πετάξει για 40 δευτερόλεπτα.

Στα βάθη του χρόνου ο χαρταετός είναι αναπόσπαστο κομμάτι και της δικής μας ελληνικής παράδοσης και έχει την δική του ξεχωριστή θέση την Καθαρά Δευτέρα!

Εξοπλιστείτε λοιπόν με όλα τα απαραίτητα σύνεργα, και με τον χαρταετό στο χέρι κατακτήστε τους ουρανούς.

Πώς φτιάχνουμε χαρταετό

Θα χρειαστούμε
-3 ελαφρά πηχάκια από ξύλο, περίπου 80 εκατοστά το καθένα
-Χαρτί ή πολύ λεπτό νάιλον
-Γερό σπάγκο
-Λεπτό σύρμα
-Κολλητική ταινία
-Χρωματιστά χαρτιά για την ουρά

Κατασκευή
Στα άκρα από κάθε πηχάκι κάνουμε δύο μικρές εγκοπές.
Δένουμε γερά μεταξύ τους τα τρία πηχάκια από τη μέση με τον σπάγκο, και αφήνουμε περίπου μισό μέτρο ακόμα να κρέμεται (ως σχήμα)

Στην άκρη από το ένα πηχάκι στερεώνουμε γερά το σύρμα, και το περνάμε περιμετρικά γύρω από το σκελετό του χαρταετού, κάνοντας μια στροφή με το σύρμα σε κάθε πηχάκι, εκεί που έχουμε κάνει την εγκοπή.

Φροντίζουμε όπως θα γυρίζουμε το σύρμα, οι αποστάσεις μεταξύ των άκρων από τα πηχάκια να διατηρούνται σταθερές έτσι ώστε στο τέλος να έχουμε ένα κανονικό εξάγωνο.

Ακουμπάμε το σκελετό πάνω στο χαρτί ή το πλαστικό, και το κόβουμε γύρω – γύρω του, αφήνοντας ένα περιθώριο 3-5 εκατοστών (ως σχήμα)

Σε αυτό το σημείο, μπορούμε να αφήσουμε τη φαντασία μας ελεύθερη και να διακοσμήσουμε την επιφάνεια του χαρτιού όπως μας αρέσει, έτσι ώστε να έχουμε ένα μοναδικό χαρταετό. Μπορούμε να κολλήσουμε διάφορα διακοσμητικά, ή να ζωγραφίσουμε τη σημαία της αγαπημένης μας ομάδας, πρόσωπα, πεταλούδες, πουλιά και ζώα.

Κατόπιν ξαναβάζουμε το σκελετό πάνω στο χαρτί ή το πλαστικό, γυρίζουμε τα περιθώρια προς τα μέσα και τα κολλάμε με την κολλητική ταινία.
Σε δύο άκρα (β και γ) στερεώνουμε σπάγκο για να δέσουμε στη μέση του την ουρά. Προσέχουμε ώστε: αβ = αγ = γδ= βδ. Η ουρά πρέπει να είναι 3-4 φορές μακρύτερη από το μήκος του αετού, έτσι ώστε να έχει σταθερότητα όταν πετάει. (ως σχήμα)

Την ουρά μπορούμε να την κατασκευάσουμε από λωρίδες που θα έχουμε κόψει από εφημερίδες ή χρωματιστά χαρτιά μεγέθους 20 Χ 20 εκατοστά τα οποία δένουμε στο σπάγκο σε απόσταση περίπου 15-20 εκατοστών το ένα από το άλλο.
Στα αντίθετα άκρα από αυτά που δέσαμε την ουρά, (ε και ζ) δένουμε τα ζύγια.

Εδώ πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα. Όλη η επιτυχία για το πέταγμα του αετού βρίσκεται στα ζύγια του. Τα ζύγια είναι δύο κομμάτια σπάγκος δεμένος στα άκρα ε και ζ, που το καθένα ενώνεται με τον σπάγκο που αφήσαμε να κρέμεται από το κέντρο του χαρταετού. Τα ζύγια πρέπει να σχηματίσουν ένα ισοσκελές τρίγωνο.

Στο σημείο της ένωσης δένουμε ένα γερό σπάγκο, την καλούμπα.
Βρίσκουμε ένα πλάτωμα μακριά από ηλεκτροφόρα σύρματα, γυρίζουμε τον χαρταετό μας κόντρα στον άνεμο… και ΑΜΟΛΑ ΚΑΛΟΥΜΠΑ!

ΠΗΓΗ