Η θηριωδία του νεοφιλελευθερισμού

Πώς μπορούμε τελικά να ΄΄απαγκιστρωθούμε΄΄ από τη πολυδιάστατη κρίση (κοινωνική, οικονομική, πολιτική, ηθική); Πώς θα καταφέρουμε να πολεμήσουμε τις βάρβαρες πολιτικές λιτότητας που επιβάλλονται ως νεοφιλελεύθερος μονόδρομος - όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στα περισσότερα πλέον κράτη της γής;

Η πρώτη μεγάλη μας αστοχία είναι ο εθνοκεντρισμός... Η Ελλάδα - ευτυχώς ή δυστυχώς - δεν αποτελεί κατ'ανάγκην μία ιδιαίτερη προνομιούχα περίπτωση... Αυτό που πρέπει πάση θυσία να αντιληφθούμε είναι ότι τις τραπεζικές ζημίες-κερδοσκοπίες και αρπαγές επωμίζονται όλοι οι λαοί της Ευρώπης...


Η Ευρωπαϊκή Ένωση σταδιακά μετατράπηκε στο μεγαλύτερο όχημα προώθησης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.. Η επίθεση στις κρατικές υπηρεσίες και δη στις προνοιακές υπηρεσίες δεν είναι τυχαία.. Οι πολίτες είναι αναγκασμένοι να θυσιάζονται (πολύ βολική έννοια και χρήση του ά πληθυντικού - θυσιαστούμε από τους πολιτικούς!!!) μέσω απαράδεκτων περικοπών και καταργήσεων στα εργασιακά και κοινωνικά τους δικαιώματα. Οι νεοφιλελεύθερες ρυθμίσεις-πολιτικές-πρακτικές παρεισφρύουν παντού: στην παιδεία - στην υγεία - στην πρόνοια - στα κοινωνικά επιδόματα - στα εργασιακά δικαιώματα - 

Η φτώχεια και οι κοινωνικές ανισότητες - πολύ δυστυχώς - είναι ένα απαραίτητο προαπαιτούμενο για τη διατήρηση της ισχύος της ταξικής ελίτ και της "αρρωστημένης" εμμονής στον μονεταριστικό-τραπεζικό-χρηματιστηριακό νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό..

Τα κέντρα συμφερόντων και εξουσίας έχουν κατανοήσει πολύ καλά ότι η μαζική κινητοποίηση και αφύπνιση ακυρώνεται μέσω των κοινωνικών διχασμών και διαχωρισμών... Το μπαλάκι της ευθύνης μετακινείται συνεχώς από την μία κοινωνική ομάδα στην άλλη σε συζητήσεις-διαβουλεύσεις και προτάσεις...

Λοιπόν, η αρχή που πρέπει να γίνει είναι να διαγράψουμε την πορεία των δομικών καταναγκασμών που γέννησαν και εξέθρεψαν τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό: και δη τον ατομικισμό και τον καταναλωτισμό...

Η κοινωνία πρέπει να αναγεννηθεί ως κοινωνία και όχι ως ανταγωνιστική παλαίστρα...Η διανόηση πρέπει να γίνει μαχητική και επικριτική.... Οι ακαδημαϊκές κοινότητες ρηξικέλευθες και αποφασιστικές...Η κοινωνική αλληλεγγύη να γίνει το όχημα για την ισχυροποίηση της έννοιας της τοπικής κοινωνίας, της κοινότητας, της γειτνίασης, των διαπροσωπικών σχέσεων, της συγγένειας ακόμη και της απασχόλησης...

Ήρθε η ώρα για αποφασιστικά βήματα και δράση...

Ντούνης Ανδρέας