Οδύσσεια, με ένα καγιάκ στις ακτές του Ιονίου

Καλυψώ.... Οδύσσειας ....συνέχεια

«….Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι

που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά

θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,.….»

                                                       ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ - ΙΘΑΚΗ (1911)

 

…. Πρωινό στο δίαυλο, μεταξύ Αγίου Νκολάου και Μαυρονόρους, και η Αύρα τον διαπερνάει σκορπώντας μια απαλή δροσιά στις μικρές παραλίες που  βρίσκονται αντικριστά μέσα στο στενό.

   Προετοιμασίες απόπλου χωρίς ιδιαίτερη βιασύνη αφού η στάση για να απολαύσω την τρίτη Ανατολή του Νόστου μου, είναι λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο Ανατολικά…….

….Ο Ήλιος ξεπροβάλει πίσω από τον παλιό οικισμό του Βραχώνα (αρχικό οικισμό των Συβότων) και σταματώ ακριβώς εκεί που μια «γλώσσα» από ψιλά λευκά βότσαλα, της νησίδας Μουρτεμένο, έρχονται να συναντήσουν αυτά της  νότιας ακτής του Χωριού. Υπέροχο σημείο να σταθεί ένας επισκέπτης και απολαύσει τα δροσερά νερά του Ιονίου. Ο Πολυμήχανος Κανένας, όμως σαν μαγεμένος «εραστής» της Κίρκης έχει ακριβώς τα "συμπτώματα" της μοναδικότητας. Ζηλιάρης ….και διάλεξα να βρεθώ στην Μπέλλα Βράκα, τέτοια ώρα, απολαμβάνοντας την αγνότητα της αποκλειστικότητας…..Στα  ρηχά νερά που ενώνουν στεριά και νησί αφήνω τον Ήλιο να με «αγκαλιάσει» και σ’ όλο το τοπίο να δώσει τα χρώματα που με ξετρελαίνουν…

   Μια μικρή γκρίζα πινελιά υπάρχει και δω …η οργιώδεις οικοδόμηση όλων των λόφων. στον βωμό της τουριστικής ανάπτυξης, που μάλιστα πνίγει και μερικά παραδοσιακά κτίσματα που στέκονται εκεί από τότε που ο Μούρτος (Σύβοτα) απολάμβανε την παρθένα ομορφιά ενός γραφικού παραθαλάσσιου χωριού….

Πόσο εύκολα οτιδήποτε γκρίζο  πνίγεται στην απέραντη ομορφιά …που μετά το Μουρτεμένο παίρνει ονόματα παραλιών όπως Ζάβια, Μεγάλη και Μικρή Άμμος, Μέγα Ντράφι …ξακουστές για τα κάλλη τους, και σε προετοιμάζουν να μην σου κοπεί η ανάσα αντικρίζοντας την Αγία Παρασκευή….την παραλία που αγκαλιάζει το ομώνυμο Νησάκι και το γραφικό εκκλησάκι στα νότια της ακτής, βουτηγμένο στο Πράσινο και το Γαλάζιο. Τελικά μου πήρε αρκετό καιρό να καταλάβω γιατί σε τόσο όμορφα μέρη που συναντώ βρίσκετε και ένα ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής!!!  Η εξήγηση δεν είναι άλλη από την θεραπεία των ματιών για την οποία μνημονεύεται η Αγία.

Ο επισκέπτης σαν σταθεί δίπλα στο ξωκλήσι θα λάβει ένα ίαμα χρωμάτων απλωμένα στη θάλασσα, στο νησάκι και την παραλία, που θα τον αποτοξινώσουν από τις εικόνες της αστικής καθημερινότητας….Θαύμα!!!….    

   Ξεγλιστρώντας σιγά σιγά από τα την Μαγεία της Κίρκης…..το ανήσυχο βλέμμα του ταξιδευτή διψά για άλλες ομορφιές και έτσι κατευθύνεται προς το «χάδι» της Καλυψώς…..

Μία παρένθεση επιτρέψτε μου πριν σας εξιστορήσω τις περιπέτειες και τα «βάσανα» στο τόπο της Νύμφης αυτής. 

Θα μιλήσω πάλι για γυναικείες συνήθειες….για τα γυναικεία Μυστικά …αυτά που με σκανδαλιάρικα  χαχανίσματα σιγοψιθυρίζουν μεταξύ τους και δύσκολα μπορείς να τους τα αποσπάσεις. Μιλάω για τα μυστικά που έχουν η Κίρκη και η Καλυψώ, Τα Σύβοτα και η Πέρδικά….Αυτά τα μυστικά έχουν τη μορφή των μικρών πανέμορφων παραλιών μεταξύ των δύο βασιλείων Ομορφιάς. Εγώ καταφέρνω να μου αποκαλυφθούν …με μερικές κουπιές παραπάνω  …και με λίγες περισσότερες …να βρεθώ στο επίνειο της… απόλαυσης …τον Αρίλλα. Πρώτη στάση στην παραλία του με τη ξανθή αμμουδιά και το ωραίο λιμανάκι στο νότιο άκρο. Ένα απάγκιο για της ψαρόβαρκες, με έναν επιβλητικό Σταυρό να στέκεται πάνω από στον βράχο.  

Την χάρη και το όνομα αυτό του Σταυρού την έχει σε περίσσεια ο επόμενος κόλπος με την παραλία του. Σταυρολιμένας ένας κλειστός όρμος που με το ζόρι ένας  Γαρμπής (Νοτιο Δυτικός άνεμος)  μπορεί να «ενοχλήσει» την ομορφιά που βρίσκεται εκεί μέσα.

   Η αποκάλυψη του μεγαλείου της …Καλυψώς έρχεται αμέσως μετά όταν αντικρίζεις το Καραβοστάσι. Τεράστια σε μέγεθος ….και ομορφιά ακτή  και βέβαια με το κάστρο της Αρχαίας Ελίνας στο λόφο του νότιου άκρου. Εάν δεν επέμενε ο ραψωδός ότι στο νησάκι της Ωγυγίας βρισκόταν η κατοικία της Νύμφης, θα τοποθετούσα εκεί πάνω όχι την σπηλιά που φώλιασε ο έρωτάς της για τον Οδυσσέα, αλλά το Κάστρο της …  Άλλωστε αν σταθείς και κοιτάξεις την παραλία και  τα γαλαζοποίκιλα νερά του Ιονίου σίγουρα θα πεις ότι είναι αντικατοπτρισμοί του σώματος και των ματιών της Νύμφης Καλυψώς, κόρης του Θεού Ήλιου ….και Δέσποινας του Δημόκαστρου….  

Τρεις μέρες και δυο νύχτες περιπλανιέμαι και η μέχρι τώρα πορεία του Νόστου  εξελίχθηκε χωρίς εμπόδια. Τέτοιες στιγμές είναι που ο κοινός Θνητός « φουσκώνει» με σιγουριά για τα επιτεύγματα του ….αγγίζοντας όμως την λέξη….ΥΒΡΙΣ….ανέκαθεν η τάση του ανθρώπου να περιφρονεί το καθετί θεϊκό ...αλλά κυρίως τη ίδια τη Φύση, τον φτάνει σε αυτό το σημείο.

   Υβριστής έγινε ο Ερέτης αφού φεύγοντας από το Καραβοστάσι άρχισε να αναλογίζεται  την πορεία που τον έφερε μέχρι εδώ και πόσο εύκολα αντιμετώπισε τις Δυνάμεις του Ποσειδώνα ….σε τέτοιο σημείο που να καυχηθεί ότι θα μπορούσε εύκολα να τελειώσει το Νόστο του, βλέποντας τους καπνούς από τις καμινάδες, της δικής του Ιθάκης, ακόμα και εκείνο το βράδυ!!!!

   ΥΒΡΙΣ!!!!! και ο Ποσειδώνας χτυπάει την Τρίαινα του  στα νερά του Ιονίου και το πλεούμενο γίνεται έρμαιο των κυμάτων και του Μαΐστρου. Όπου υπήρχε ο θεός της Θάλασσας όμως καραδοκούσε και η προστάτιδα Αθηνά… που αναλαμβάνει χαμογελώντας να σώσει τον Κανένα της. Και δεν υπάρχει καλύτερο  «χαμόγελο» από την παραλία του Σαρακήνικου . Έτσι ο Ερέτης κατευθύνετε προς τα κει με…. κατεβασμένη την «έπαρση» του…… «μουσκεμένος» από τις «Νουθεσίες» του αδερφού του Δία………. 

…Ο «κακόμοιρος» τάχα ναυαγός «απαρηγόρητος» απολαμβάνει τα κρυστάλλινα νερά του Σαρακήνικου  και γεύεται τις λιχουδιές σ' ένα ταβερνάκι. Το Μένος όμως του Ποσειδώνα δεν λέει να κοπάσει, και επιβεβαιώνεται από τα κύματα που ανταμώνουν με τα κατάλευκα βότσαλα αλλά και από τις φυλλωσιές των ελαιόδεντρων που ο δυνατός άνεμος τους δίνει ασημοπράσινες αποχρώσεις.

 Απόγευμα πια και οι επικλήσεις και τα παρακαλετά για μπουνάτσα δεν φαίνονται να φτάνουν προς τον Ποσειδώνα …ίσως και αυτό το σφύριγμα του Μαίστρου, εμποδίζει να τα ακούσει ο θεός των Θαλασσών.  Πολύωρη αναμονή…αλλά ήρθε η ώρα να νικήσω τους φόβους μου και να πάω κόντρα σε θεούς και δαίμονες. Φόβος γιατί ο συνδυασμός του Μαίστρου με το Βουβό κύμα (Shell) μπορούσε εύκολα να αναποδογυρίσει το Καγιάκ …πλάτους μόνο 57 εκατοστών!!!....

   Ανήσυχο ον ο άνθρωπος …και το πείσμα του μεγάλο. Απόφαση απόπλου και…..Καλή Στερέωσης Υλικού, Κατάσταση Στεγανότητας Ζευς (…η δουλεία μου έχει αφήσει κατάλοιπα!!!) και ξανοίγομαι    έξω από την ασφάλεια του Σαρακήνικου. …Η αέναη μάχη του ανθρώπου με τα στοιχεία της Φύσης…γερές κουπιές ….με κράτημα πορείας κόντρα στον Βορειοδυτικό άνεμο, που μου δείχνει τα «δόντια» του με τα κύματα που σηκώνει να προσπαθούν να ρουφήξουν το σκάφος. Μερικές εκατοντάδες μέτρα και βρίσκομε στο σημείο καμπής …εκεί το που σώμα και  νους τρέμουν…   εκεί που πρέπει να στρέψω το σκάφος και να βάλω το καιρό από πίσω….εκεί που ένα κύμα να με βρει στην μπάντα (πλάι ) με έχει αναποδογυρίσει έξω από την βραχώδη ακτή ……..Εκεί όμως που Καρδιά και Ψυχή   «βαστούν» γερά …και με μία κουπιά  το πλεούμενο στέφει με χάρη, με έναν ούριο άνεμο πια να αρχίζει να το σπρώχνει νοτιοανατολικά. Το μακρύ σκαρί αρχίζει να καβαλά τα κύματα, να αποκτά ταχύτητα και τον Ερέτη με ίχνη αγωνιάς πάλι… καθώς προσπαθεί να δαμάσει την ξέφρενη ρότα….

…και Ξαφνικά φόβος, αγωνία, ταλαιπωρία….όλα τελειώνουν…..με την βοήθεια του Αϊ Σώστη!!!!.... ο μικρός όρμος που σχηματίζετε από τα τεράστια βράχια του, αναλαμβάνει να με προφύλαξη από τα κύματα…και τελικά ο Αι Σώστης θα κατευνάσει και την αγριάδα της Θάλασσας …άραγε μήπως κάποιός είχε παρόμοια εμπειρία και έκτισε το ομώνυμο εκκλησάκι εκεί μέσα στη σχισμή του βράχου;;……Παράξενα παιχνίδια φαντασίας και μοίρας γυρίζουν στο μυαλό μου καθώς κωπηλατώ κάτω από τον βράχο του Αγίου Σώστη …..

 Πήρε και βραδιάζει…σε αυτά τα πανέμορφα μέρη και η παραλία της Σπαρτίλας λίγο πιο νότια, με έναν βράχο φρουρό μπροστά της, αναλαμβάνει να με φιλοξενήσει για αυτή την νύχτα. Πριν παραδοθώ στον Μορφέα η ξάστερη βραδιά με βρίσκει ακουμπισμένο σε έναν βράχο να απολαμβάνω το βραδινό μου μαζί με την συντροφιά της …..Χάρις …ξανά  …Και όμως από τα μοναδικά ερτζιανά κύματα που φτάνουν στην Σπαρτίλα …ακούγεται η φωνή της Αλεξίου…για άλλη μια φορά με αποπαίρνει και μαζί της μοιράζομε την αυριανή λαχτάρα να αγναντέψω την Ιθάκη μου......... 

...…Ο «κακόμοιρος» τάχα ναυαγός «απαρηγόρητος» απολαμβάνει τα κρυστάλλινα νερά του Σαρακήνικου...

Σαρακήνικο

Σπαρτίλα

Πήρε και βραδιάζει…σε αυτά τα πανέμορφα μέρη 

ΠΗΓΗ