Η κρίση μας θα περάσει στην Ιστορία ως η κρίση αντίληψης

Βασικά η κρίση  μας έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό.  Όσοι συντέλεσαν  με πράξεις ή παραλήψεις -αλλά και αυτοί που  δημιούργησαν την κρίση- ειναι και αυτοί που βλάπτονται λιγότερο από όλους.  Συνεπεία αυτού όσοι είχαν πρόσβαση σε εξουσία, επιρροή στην κοινωνία και πλούτο συνεχίζουν να  τα έχουν όλα αυτά με λιγοστές ίσως απώλειες.

Αυτό κάνει την κρίση ελεγχόμενη και περιορισμένη στα χαμηλά μικροαστικά κοινωνικά  στρώματα που έτσι και αλλιώς βρίσκονταν αποκομμένα. Αυτά τα στρώματα εκφράζονται μόνο μια φορά την τετραετία και μπορούν να παράξουν μόνο μαζικές διαδηλώσεις και τυφλή βια πριν αναζητήσουν να χωθούν πίσω από μια ηγεσία που συνήθως προϋπάρχει.

 Επειδή μιλούν και γράφουν δημόσια μόνο οι έχοντες, η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου τείνει να λάβει χαρακτηριστικά “προεκλογικής εξαγγελίας που δεν τηρήθηκε”. Είναι σαφές ότι όλοι αυτοί αυτόν το χαρακτήρα  θέλουν να της δώσουν. Πιστεύουν ότι η επαναδιαπραγμάτευση ίσως  θα  θέσει  αμφιβολίες για την συμμετοχή μας στο ευρώ και αυτό το δεδομένο είναι κρίσιμο  για όλους αυτούς.

Η Ελληνική κοινή γνώμη δεν έχει καταλάβει ότι η βασική αιτία της κρίσης ειναι το ευρώ. Αντίθετα  -θεωρώντας το ευρώ ως στοιχείο ταυτότητας και πολιτισμικό στοιχείο- μοιάζει να έχει επικεντρωθεί στην προσπάθεια να κρατηθεί σε αυτό ενώ ειναι το βασικό που θα έπρεπε  να έχει πετάξει τον Απρίλιο του 2010 ώστε να απαλλαγεί από την κρίση . Αυτό το δεδομένο δεν έχει επιτρέψει την πλήρη και σε βάθος  εκκαθάριση του προσωπικού που μας έφτασε ως εδώ. Όσοι συντέλεσαν  με πράξεις ή παραλήψεις -αλλά και αυτοί που  δημιούργησαν την κρίση- ειναι και αυτοί που έχουν αναλάβει να μας βγάλουν από αυτή κρατώντας το ευρώ. Έτσι η κατάσταση διαρκώς χειροτερεύει.

Επιπλέον  η επανδιαπραγμάτευση και όσα  ακούγονται  για το  περιεχόμενο  της και γύρω από αυτή,  δεν πείθει ότι έχει γίνει αντιληπτό το βάθος και το εύρος  της ελληνικής κρίσης και η δυναμική της στο χρόνο.  Δεν έχει γίνει αντιληπτό -και ίσως έχει αποκρυφτεί  στο εσωτερικό της χώρας- ότι  το μνημόνιο και η ύφεση που προκαλεί είναι η αιτία που αποκόβει την Ελλάδα όλο  και περισσότερο από την Ευρωζώνη.

Δεν έχει γίνει αντιληπτό  ότι το μνημόνιο και η ύφεση του είναι η αιτία που η Ελλάδα γίνεται παγκόσμιο πρόβλημα ανά τρίμηνο και κουράζει την διεθνή κοινή γνώμη. Ακόμη και η σημερινή ηγεσία του ΥΠΟΙΚ , αλλά και ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινής γνώμης, είναι προσανατολισμένο να κοιτά εσωτερικά.  Η ηγεσία του ΥΠΟΙΚ πιστεύει  ότι το πρόβλημα είναι  κάποια  “ελληνική ιδιαιτερότητα” την οποία θα κάνουν το παν ώστε να εξαλείψουν.

Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια κοινή γνώμη που “της διέφυγε” ολόκληρη η ελληνική χρεοκοπία επί ΓΑΠ και ξύπνησε ξαφνικά το καλοκαίρι του 2010 από ένα ειρωνικό ισπανικό σύνθημα: “Κάντε ησυχία να μην ξυπνήσουν οι Έλληνες”.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο κ Στουρνάρας και το ΙΟΒΕ, ο ΣΕΒ, ο  Μ Χρυσοσοχοίδης ως Υπουργός ανάπτυξης και διάφοροι φορείς, πίστευαν ότι θα βγούμε στις αγορές στο τέλος  του 2012.

Ας μην ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί ήταν κατά του κουρέματος του χρέους.

Όμως η επαναδιαπραγμάτευση δεν μπορεί να ευτελισθεί ως μια  ακόμη προεκλογική παρόλα που δεν τηρήθηκε ή δεν θα τηρηθεί.  Δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια.  Και ειναι λάθος να αντιμετωπίζεται ως τέτοια από δημοσιογράφους στα ΜΜΕ και  elites ή ακόμη και από βουλευτές-υπουργούς ή την αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν ειναι τόσο απλό και ούτε  από τα “συνηθισμένα” για την αμέσως μετεκλογική περίοδο.

Η κατάσταση της χώρας σήμερα επιβάλει να κατανοήσουμε όλοι ότι η επαναδιαπραγμάτευση είναι ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ και η μόνη ευκαιρία της χώρας να μείνει στο ευρώ ή έστω για να βγει από αυτό με όρους που θα της επιτρέπουν να υπάρχει χωρίς να κατρακυλήσει 50 χρόνια πίσω.

Η επαναδιαπραγμάτευση έπρεπε να έχει γίνει ήδη. Το σωστό ιδανικό σενάριο  θα ήταν να ξηλωθεί  και να  δικαστεί αμέσως  πριν τον πρώτο μνημόνιο ο Γ.  Παπανδρέου και οι συνεργάτες του.  Στην συνέχεια να ζητηθεί  διαπραγμάτευση της διάσωσης της χώρας. Αλλά ακόμη και λίγους μήνες μετά όταν διαπιστώθηκε ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν  -και εκφράσαμε την άποψη ότι  πρέπει να βγούμε από το ευρώ  -θα μπορούσαμε να ζητήσουμε αλλαγές στους όρους διάσωσης της χώρας μας, καθώς ήταν το μνημόνιο που μας έθετε όλο και πιο μακριά  από την Ευρώπη. Ήταν η Ύφεση που έκανε το χρέος μη βιώσιμο.  Όλα αυτά ειπώθηκαν εγκαίρως και λοιδωρήθηκαν επαρκώς πριν επιβεβαιωθούν…

Πέρασε ο καιρός χάθηκαν ευκαιρίες  λόγω άγνοιας και ηλιθιότητας, αλλά πάντα υπάρχει ο δρόμος της εξόδου. Απλώς αφήνουμε όλο και πιο πολλά πίσω μας κάνοντας αυτό το σενάρια όλο και πιο δυσμενές.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ η επαναδιαπραγμάτευση  με μικρό στόχο την αναθεώρηση της διάσωσης μας στο ευρώ και τελικό στόχο της την διάσωση της χώρας όπως και να έχει αυτή είναι  ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ.

Αν δε γίνει αντιληπτό αυτό το έσχατο σημείο που είμαστε ούτε τώρα,  τότε η κρίση θα περάσει στην Ιστορία ως η κρίση των ηλιθίων. 

Δύσκολα θα μπορέσουμε να δικαιολογηθούμε στην Ιστορία ως εξελιγμένος λαός.

 Γιάννης Παπαϊωάννου