Η λαϊκή συνέλευση ως εργαλείο της τοπικής αυτοδιοίκησης

Μετά την εφαρμογή του “Καλλικράτη” και την οικονομική κρίση διαρκείας που παρέσυρε την Ελλάδα, η τοπική αυτοδιοίκηση κάθε μορφής είναι αναγκαίο να στραφεί στα πλαίσια της άμεσης δημοκρατίας ή δημοκρατίας βάσης, με συντονισμένη δράση στις τοπικές κοινωνίες – πέρα από την υπάρχουσα εκλεγμένη αιρετή διοίκηση της, μέσα από τα Περιφερειακά ή Δημοτικά Συμβούλια.

Η αιρετή διοίκηση και το Περιφερειακό ή Δημοτικό Συμβούλιο είναι ένα σημαντικό θεσμικό όργανο, κομμάτι της τοπικής κοινωνίας. Αλλά το άνοιγμα σε κάτι παραπάνω, όπως η λαϊκή συνέλευση, δίνει ελπίδα για περισσότερες και πραγματικές λύσεις στα αυξημένα προβλήματα που βιώνουμε σε τοπικό επίπεδο. Πολλά προβλήματα είναι σε εξέλιξη και οι εκλεγμένοι ή δεν τα βλέπουν όταν πρέπει ή τα βλέπουν μέσα από τη δική τους προσέγγιση και παιδεία. Αλλά αυτό δεν φτάνει στις εποχές που ζούμε. Τα συνοικιακά συμβούλια που λειτούργησαν στο παρελθόν ίσως ήταν η πρώτη σοβαρή κίνηση για μια καλύτερη, αντιπροσωπευτικότερη, εικόνα κάθε δημοτικού διαμερίσματος. Αλλά και πάλι υπήρχαν ελλείψεις, συν το μειονέκτημα του “κομματικού πλαγιάσματος” για άλλους λόγους πέρα από τους σκοπούς που δημιουργήθηκαν… Μια λαϊκή συνέλευση κάθε 15ημέρες σε κάθε δημοτικό διαμέρισμα (πρώην χωριά τα περισσότερα) κρίνεται αναγκαία, εφόσον γίνει σωστά, με προγραμματισμό και την αντιπροσωπευτική παρουσία όλων των περιφερειακών ή δημοτικών παρατάξεων. Τόσο η περιφέρεια όσο και οι δήμοι, έχουν ανάγκη μιας πραγματικής εικόνας των προβλημάτων και λύσεων που προτείνει η ίδια η τοπική κοινωνία. Στο χέρι τους είναι να το κάνουν.

Γιάννης Βέλλης

http://thesprotiapress.wordpress.com