Παράταση μέχρι 12 Μαρτίου για τη "Βιολογική Γεωργία"

Παράταση μέχρι τις 12 Μαρτίου δόθηκε από το ΥΠ.Α.Α.Τ. για την κατάθεση φακέλων του προγράμματος "ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ". Το Υπουργείο προχώρησε σε κάποιες αλλαγές σε σχέση με την αρχική προκήρυξη και δημοσίευσε τη νέα προκήρυξη ως ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη τη νέα Προκήρυξη πατώντας εδώ.

Οι αλλαγές που έχουν γίνει σε σχέση με την αρχική είναι αφ' ενός η παράταση, όπως είπαμε, της προθεσμίας μέχρι 12-3-2012 και αφ' ετέρου η εξαίρεση της μηδικής από την υποχρέωση αγρανάπαυσης για δύο χρόνια, που ισχύει για όλες τις άλλες αροτραίες καλλιέργειες. Υπενθυμίζουμε ότι οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να καταθέτουν τους φακέλους τους:
-Στις κατά τόπους Διευθύνσεις Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής των Περιφερειακών Ενοτήτων.
-Στα κατά τόπους ΚΕΠΠΥΕΛ.
-Στις κατά τόπους Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΕΑΣ).

http://geoponiprevezas.blogspot.com/2012/02/12_29.html

Ανάστατη η κοινωνία σε Αγιά και Ανθούσα από την απόφαση του Δημάρχου Πάργας να βάλει «λουκέτο» στους παιδικούς σταθμούς

Ανάστατη είναι η κοινωνία σε Αγιά και Ανθούσα από την απόφαση του Δημάρχου Πάργας Θανάση Λιόλιου να βάλει «λουκέτο» στους παιδικούς σταθμούς των δύο κοινοτήτων. Η αρχική ανακοίνωση αφορούσε μόνο τον παιδικό της Αγιάς ωστόσο με νεώτερη απόφασή του ο Δήμαρχος προανήγγειλε και το κλείσιμο της μονάδας της Ανθούσας. Το κλίμα όπως ήταν φυσικό έγινε εκρηκτικό και πολλοί κάτοικοι των δύο κοινοτήτων κατέβηκαν στο Δημαρχείο της Πάργας πραγματοποιωντας κατάληψη.Όπως τονίζουν, στους δύο παιδικούς σταθμούς φοιτούν περισσότερα από 40 παιδιά και η απόφαση αυτή θα προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στις οικογένειες οι οποίες εργάζονται. Ο παιδικός σταθμός της Αγιάς λειτουργεί σε ιδιόκτητο κτίριο ενώ το ίδιο ισχύει και για την Ανθούσα γεγονός που κάνει τους κατοίκους να «απορρίπτουν» κάθε ισχυρισμό για εξοικονόμηση χρημάτων από πλευράς του Δήμου. Σύμφωνα με τον Δήμαρχο κ.Λιόλιο η απόφαση για την Αγιά συνδέεται με την απουσία νηπιαγωγού από την Πάργα(η οποία θα αναπληρωθεί με τη νηπιαγωγό της Πάργας) ενώ δική του πρόταση είναι η πρόσληψη προσωπικού με δίμηνες συμβάσεις στην Αγιά έως ότου βρεθεί μια πιο μόνιμη λύση. Τα δεδομένα άλλαξαν πάντως με την απόφαση για τον παιδικό σταθμό της Ανθούσας και οι κάτοικοι από νωρίς σήμερα το πρωί πραγματοποιούν κατάληψη στο Δημαρχείο περιμένοντας την έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 3 το μεσημέρι. Αν οι αποφάσεις για τους δύο παιδικούς σταθμούς «επικυρωθούν» θα υπάρξει κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και οι κάτοικοι δηλώνουν έτοιμοι για όλα.

http://epirusgate.blogspot.com/2012/02/blog-post_5794.html

Καταργούν τους μεσάζοντες και... χτυπάνε την κρίση παραγωγοί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Μήπως ήρθε ο καιρός να οργανωθούμε κι εμείς εδώ πέρα;

Καλό λάδι έχουμε φέτος και πάντα καλά λεμόνια μυρωδάτα...
εξαιρετικά προϊόντα που οι έμποροι τα αγοράζουνε σε τιμές εξευτελιστικές!

Μια ιδέα γεννήθηκε από τους «κόλπους» της κρίσης ώστε να χτυπηθεί η ακρίβεια. «Εφόσον δεν μπορεί να το κάνει το κράτος, θα το κάνουμε εμείς» είπαν ορισμένοι παραγωγοί πατάτας στο Νευροκόπι και… κατήργησαν του μεσάζοντες. Αποφάσισαν να πουλήσουν τις πατάτες τους απευθείας στους καταναλωτές μέσω του διαδικτύου παρακάμπτοντας τους μεσάζοντες (και το ποσοστό που αποκομίζουν από την μεταπώληση αυξάνοντας έτσι την τιμή του προϊόντος) και κατάφεραν να δημιουργήσουν μια πρωτοβουλία που έχει μετατραπεί σε νέα τάση.
Εξάλλου, οι καταναλωτές αναζητούν απεγνωσμένα καλύτερες τιμές και σε αυτήν την περίπτωση μπορούν σίγουρα να βρουν το φθηνότερο κατευθείαν από τον παραγωγό.
Έτσι μια παρέα νέων ανθρώπων δημιούργησε μία διαδικτυακή πλατφόρμα που φέρνει κοντά τους ενδιαφερόμενους αγοραστές με τους Έλληνες παραγωγούς. Ακολούθησαν οι παραγωγοί της Κατερίνης, της Δράμας και η ιδέα υιοθετήθηκε και από τους Αθηναίους.
Το Σάββατο το πρωί στην Κατερίνη οι πατατοπαραγωγοί «ξεπούλησαν» σχεδόν 35 τόνους πατάτες. «Ενθουσιασμένοι» από το εγχείρημα και σ το ίδιο σκεπτικό οι παραγωγοί στον Νέο Κόσμο μαζί με εθελοντές αποφάσισαν να καταργήσουν τους μεσάζοντες που ανεβάζουν τις τιμές ακόμη και των αγαθών πρώτης ανάγκης στα ύψη και κάθε Κυριακή θα τα πωλούν σε τιμές πολύ κοντά σε εκείνες του παραγωγού.
Ως χορηγός επικοινωνίας επελέγη το blog www.neoskosmos-athens.blogspot.com , που από καιρό υιοθετεί και πρωταγωνιστεί σε εκστρατείες πάταξης της ακρίβειας. Το blog το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει υιοθετήσει το σύνθημα «Χτυπάμε την κρίση», οι διαχειριστές του οποίου προσπαθούν να πείσουν τους επιχειρηματίες της περιοχής να κάνουν εκπτώσεις και προσφορές ανάμεσα σε άλλα και την εκστρατεία αλληλεγγύης «Το πιάτο της αγάπης».
Οι παραγγελίες θα δίνονται ηλεκτρονικά και κατά τη συνάντηση της Κυριακής οι ενδιαφερόμενοι θα κάνουν τις προμήθειές του απευθείας από τους παραγωγούς σε συσκευασίες των 5 κιλών...
Εκδήλωση ενδιαφέροντος για τις ποσότητες που επιθυμεί να αγοράσει κάποιος στο e-mail pparatiritis@yahoo.com . Στην ίδια διεύθυνση μπορούν να απευθύνονται και οι παραγωγοί με τις προσφορές τους.
Υπενθυμίζεται ότι από προχθές το βράδυ, στις 22:00, ξεκίνησαν και πάλι οι παραγγελίες μέσω διαδικτύου στην ιστοσελίδα της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας για διανομή στις 3 Μαρτίου. Οι παραγγελίες γίνονται στο: www.otoposmou.gr .

Αναστασία Γαλάνη από newpost

via greki

Ψάχνοντας στα σκουπίδια … για δουλειά

Το 2001 ήταν εικόνα στα ντοκιμαντέρ που αναφέρονταν στην κρίση της Αργεντινής. Οι cantoneros , οι άνθρωποι που κατά χιλιάδες μάζευαν χαρτιά και ανακυκλώσιμα υλικά στους δρόμους του Μπουένος Άιρες προκειμένου να τα πουλήσουν και να βγάλουν χρήματα, αποτέλεσαν το σύμβολο της εξαθλίωσης. Δέκα χρόνια μετά , η ίδια εικόνα έγινε καθημερινό στιγμιότυπο στους δρόμους της Αθήνας που όλο και περισσότερο μοιάζει με λατινοαμερικάνικη πρωτεύουσα. Οι «άνθρωποι με τα καροτσάκια» που ψαρεύουν ένα μεροκάματο στους μπλε κάδους και τις χωματερές είναι το έμβλημα της ελληνικής κρίσης.

Παλιά στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις κυκλοφορούσαν λίγοι γυρολόγοι και Ρομά με τρίκυκλα , τα οποία διέθεταν ειδική άδεια συλλογής και μεταφοράς αντικειμένων. Μάζευαν κυρίως χρησιμοποιημένες συσκευές και τις παρέδιδαν σε ειδικούς πιστοποιημένους χώρους. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 150 τέτοια τρίκυκλα και αντιστοίχως οι παραδοσιακοί ρακοσυλλέκτες είναι οργανωμένοι στο σωματείο ρακοσυλλεκτών «Ο Ερμής» που απαριθμεί περίπου 700 μέλη και κάθε Κυριακή κάνουν το παζάρι τους απέναντι από την Τεχνόπολη. Το 2011 όμως μαζί με όλα τα υπόλοιπα δεδομένα σ’ αυτή τη χώρα, ανατράπηκαν κι αυτά. Τα καροτσάκια άρχισαν να μετακινούνται από τα σούπερ μάρκετ στους κάδους σκουπιδιών. Χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες που είτε δούλευαν παλιότερα στις οικοδομή και τις οικιακές υπηρεσίες και έχασαν τη δουλειά τους, είτε έφτασαν πρόσφατα στην Ελλάδα και εγκλωβίστηκαν εδώ καθώς δε διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα για να ταξιδέψουν, αναζητούν καθημερινά στα σκουπίδια ανακυκλώσιμα υλικά και κυρίως μέταλλα με σκοπό να τα πουλήσουν. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τη ραγδαία αύξηση της τιμής των μετάλλων αλλά και τις ανεπάρκειες της κεντρικής διοίκησης να εκπληρώσει τα καθήκοντα της ως προς την ανακύκλωση, οδήγησε στην ανεξέλεγκτη ανάπτυξη ενός παραεμπορίου σκράπ.

Η συγκέντρωση και πώληση μετάλλων δεν αποτελεί πλέον έναν μειοψηφικό και περιθωριακό κύκλο. Δίπλα στους Ρομά και τους παράνομους μετανάστες, εντάσσονται σταδιακά και οι μακροχρόνια διαμένοντες μετανάστες αλλά και Έλληνες πολίτες εσχάτως. Οι ρακοσυλλέκτες και οι μικροέμποροι μετάλλου υπολογίζονται ανεπίσημα σε 100.000. Όπως κάθε κύκλωμα που βρίσκεται στο μεταίχμιο νομιμότητας και παρανομίας, έτσι και το κύκλωμα της «μαύρης» ανακύκλωσης, οργανώνεται πυραμιδωτα. Στη βάση της πυραμίδας είναι οι ρακοσυλλέκτες οι οποίοι πωλούν τα υλικά που έχουν συγκεντρώσει στα καροτσάκια σε μικρές μάντρες αποθήκευσης σκραπ, μετά αυτά πωλούνται σε μεγάλους εμπόρους σκραπ για να καταλήξουν σε μεγάλες βιομηχανίες και χαλυβουργίες.

Ο Τζαβέτ Ασλάμ , πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδος, περιγράφει την έναρξη της διαδικασίας: « Οι Πακιστανοί και οι άλλοι μετανάστες που κάνουν αυτή τη δουλειά ξεκινούν νωρίς το πρωί, κατά τις 6 με τα καροτσάκια και μ’ ένα μεταλλικό άγκιστρο ψάχνουν στους κάδους για χαρτιά και κυρίως για μέταλλα. Δουλεύουν περίπου 10 – 12 ώρες την ημέρα και διανύουν πάνω από 20 – 30 χιλιόμετρα με τα πόδια. Λίγο πριν τη δύση του ήλιου, πηγαίνουν και τα παραδίδουν στις μάντρες. Οι περισσότεροι βγάζουν 15 -20 ευρώ κι αν είναι πολύ τυχεροί ίσως και 30. Δεν είναι όλοι παράνομοι, αρκετοί έχουν χαρτιά. Ζουν 10 χρόνια στην Ελλάδα , έχασαν τη δουλειά τους κι αναγκάστηκαν να βγουν στο δρόμο. Ορισμένοι το κάνουν για λίγο καιρό. Μόνο και μόνο για να μαζέψουν λεφτά και να φύγουν απ’ την Ελλάδα»

Δίπλα σ’ αυτούς πρέπει να προστεθούν κι άλλοι 400 – 500 που μαζεύονται καθημερινά στο ΧΥΤΑ Φυλής με στόχο πάλι να ξεδιαλύνουν τα μέταλλα και να τα πουλήσουν. Η απελπισία και οι «μαφίες» που τη λυμαίνονται μερικές φορές παίρνει άγριες διαστάσεις. Η δολοφονία δύο Πακιστανών από Αλβανούς Ρομά πάνω απ’ τη χωματερή πριν μερικούς μήνες ήταν ενδεικτική. Ενώ εξαπλώνεται διαρκώς και η καύση καλωδίων με σκοπό την ανάκτηση του χαλκού . Στο οικόπεδο της οδού Σαλαμινίας στον Ταύρο, δίπλα σε αυτοσχέδιο καταυλισμό Ρομά, καίνε κάθε βράδυ ρετάλια από καλώδια για να πάρουν το χαλκό εκλύοντας διοξίνες και χημικά 100% καρκινογόνα , θέτοντας σε κίνδυνο πρώτα απ’ όλα τη δική τους υγεία αλλά και των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής. Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι προϊόντα κλοπής από το δίκτυο του ΟΣΕ ή τους πυλώνες της ΔΕΗ . Το 2010 καταγράφηκαν επίσημα 630 τέτοιες κλοπές. Σ’ αυτά πρέπει να προστεθεί και το παραεμπόριο μπαταριών , αφού οι κάθε λογής γυρολόγοι προμηθεύονται χρησιμοποιημένες μπαταρίες από ηλεκτρολογεία τις μεταπωλούν ως σκραπ

Όλα αυτά τα υλικά καταλήγουν στις μάντρες που ξεφυτρώνουν διαρκώς παράπλευρα του Κηφισού , στις υποβαθμισμένες γειτονιές του Ελαιώνα, του Ταύρου, του Ρέντη ή περιμετρικά της χωματερής στη Φυλή. Εδώ είναι το «χρηματιστήριο» σκουπιδιών. Οι ρακοσυλλέκτες αδειάζουν το υλικό τους στη ζυγαριά, ο ιδιοκτήτης, που συνήθως είναι Έλληνας, το ζυγίζει και του δίνει τα χρήματα που αναλογούν. Οι τιμές κυμαίνονται ανάλογα με την αξία του μετάλλου. Για τα σίδερα πάει 0,18 ευρώ το κιλό, για το αλουμίνιο 0,80 και στο χαλκό εκτοξεύεται στα 4ευρώ το κιλό. Το χαρτί πιάνει πολύ λίγα, γύρω στα 0,07 το κιλό. Πρόκειται για μάντρες φρούρια συνήθως που η επαφή με το ρακοσυλλέκτη γίνεται πίσω από κάγκελα. Οι έμποροι σκραπ κερδίζουν έως και 5000 ευρώ απ’ αυτή τη δραστηριότητα.

«Πρόκειται για μαύρη οικονομία. Οι ρακοσυλλέκτες για να πάρουν τα μέταλλα που χρειάζονται διαλύουν τις ηλεκτρικές συσκευές, καίνε καλώδια και πετούν ότι δεν έχει εμπορική αξία. Ο τεμαχισμός των ηλεκτρικών συσκευών απαγορεύεται. Πρέπει να γίνεται με οικολογικούς όρους σε ειδικά διαμορφωμένες μονάδες. Οι σκραπατζίδες τα παίρνουν μαύρα , εμφανίζεται ότι τα συλλέγουν οι ίδιοι και τα πωλούν ως μέταλλα στις βιομηχανίες που δε γνωρίζουν από πού μπορεί να προέρχονται. Έτσι γίνεται η μετάβαση από την παρανομία στη νομιμότητα. Στην πραγματικότητα γίνεται ξέπλυμα ηλεκτρικών συσκευών. Κανονικά είναι αρμοδιότητα των δήμων η συλλογή ηλεκτρικών συσκευών. Υπάρχει σχετικό νομοθετικό πλαίσιο και προγραμματισμένα κονδύλια. Οι δήμοι παίρνουν 40 – 160 ευρώ για κάθε τόνο που παραδίδουν στο Σύστημα Ανακύκλωσης Ηλεκτρικών Συσκευών. Μ’ αυτόν τον τρόπο και οι δήμοι χάνουν έσοδα και δεν πιάνουμε τους ποστικοποιημένους στόχους που θέτει η το ευρωπαϊκό πλαίσιο» υποστηρίζει ο Φίλιππος Κυρκίτσος, πρόεδρος της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης. Η διαιώνιση του προβλήματος ευνοείται συν τους άλλοις και από την οικονομική διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον επίσημο τρόπο και την πεπατημένη. Για παράδειγμα η Ανακύκλωση Συσκευών ΑΕ δίνει περίπου 115ευρώ τον τόνο για μεταχειρισμένα μέταλλα γιατί ακολουθεί μια περίπλοκη και επιστημονική διαδικασία επεξεργασίας, ενώ οι χαλυβουργίες δίνουν 250 ευρώ τον τόνο και έχει προηγηθεί η όχι και τόσο επιστημονική διαδικασία που περιγράψαμε.

Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα δεν είναι απλώς οι δραστηριότητες των μαντρών παράνομες αλλά και η ίδια η ύπαρξη τους. Στον καλλικρατικό δήμο Ταύρου – Μοσχάτου για παράδειγμα, όπως καταγγέλλει ο δημοτικός σύμβουλος Γρηγόρης Σωπάκης, οι μάντρες σκραπ που αφθονούν δεν έχουν άδειες λειτουργίας. Η περιοχή είναι γενικής κατοικίας και δεν επιτρέπεται να υπάρχουν χώροι αποθήκευσης μετάλλων. Παρ’ όλα αυτά λειτουργούν ελεύθερα κάτω από τη μύτη των αρχών και ο δήμος έχει προσφύγει νομικά για να πετύχει το σφράγισμα τους. Άδειες λειτουργίας για μάντρες σκραπ μπορούν να εκδοθούν μόνο σε περιοχές χαρακτηρισμένες ως Βιοτεχνικά ή Βιομηχανικά Πάρκα και επιπλέον πρέπει να είναι κλειστοί χώροι κι όχι ανοιχτοί όπως συμβαίνει συχνά σήμερα. «Ο Δυτικός Ταύρος πνίγεται απ’ αυτή την κατάσταση. Οι Ρομά που συλλέγουν μέταλλα ζουν σε άθλιες συνθήκες. Έχουν πρόβλημα επιβίωσης. Η γραμματέας του Υπουργείου Περιβάλλοντος Μαργαρίτα Κραβασίλη είχε προτείνει ένα πιλοτικό πρόγραμμα σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας και τη ΜΚΟ Κλίμακα. Οι κάτοικοι ήταν θετικοί και η δημοτική αρχή αλλά ο δήμαρχος της Αθήνας το σαμπόταρε. Έχει μείνει στα χαρτιά»

Η μεγάλη αντίφαση είναι ότι όσο μειώνεται η παραγωγή σκουπιδιών, η μείωση εκτιμάται ότι έφτασε το 25% το 2011, αφού η καθίζηση της κατανάλωσης συνεπάγεται λιγότερα σκουπίδια, τόσο αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων που δίνει τη μάχη για την επιβίωση μέσα απ’ αυτά. Το πρόβλημα είναι ότι έτσι όπως γίνεται σήμερα αυτή η διαδικασία, ο δήμος και τα δημόσια ταμεία χάνουν έσοδα και οι μεγαλέμποροι κερδοσκοπούν. Μια έρευνα του οικονομικού πανεπιστημίου Insead με τίτλο «Επίσημη ανακύκλωση και ρακοσυλλέκτες: συμβίωση ή διαμάχη;» κατέληγε στο συμπέρασμα ότι θα ήταν οικονομικά και περιβαλλοντικά χρήσιμη η ένταξη των ρακοσυλλεκτών στα συστήματα ανακύκλωσης. Στην Ελλάδα όλο και περισσότερες φωνές προκρίνουν αυτή τη λύση γιατί έτσι θα εξασφαλιστούν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για τους ρακοσυλλέκτες , η ανακύκλωση θα γίνεται με κεντρική εποπτεία και σύμφωνα με τις επιστημονικές προδιαγραφές και η Ελλάδα ίσως ξεπερνούσε τη θλιβερή πρωτιά της χώρας που ανακυκλώνει μόλις το 10% των απορριμμάτων που παράγει.

Μαρία Λούκα

Πηγή: epikaira.gr

Παργινό καρναβάλι 2012

Με πολύ κέφι σας προσκαλεί ο Σύλλογος Γυναικών Πάργας αύριο στις 4.30, στην Παραλία της Πάργας,όπου θα αρχίσει η παρέλαση των γκρουπ των μεταμφιεσμένων.
Και μετά την παρέλαση συνεχίστε το γλέντι στα μπαρ της,που έχουν προγραμματίσει εκδηλώσεις.
Καλή διασκέδαση!!!

Η επίδραση της μουσικής στον άνθρωπο

Στην πυραμίδα της ιεράρχησης των ανθρωπίνων αναγκών, η μουσική για τους περισσότερους θα μπορούσε να στριμώχνεται στην κορυφή, στις δραστηριότητες αυτές που δεν αποτελούν βασικές ανάγκες επιβίωσης, αλλά διόδους αυτογνωσίας και αυτοεκπλήρωσης, εν ολίγοις μια πολυτέλεια για λίγους. Η αλήθεια είναι πως η μουσική, μη όντας η ίδια για πολλούς συνειδητή αναγκαιότητα, αποτελεί μέσο τέρψης, έκφρασης, διαπαιδαγώγησης κοινωνικοποίησης και θεραπείας.

Μουσική ονομάζουμε μια διαδοχή τόνων που εξελίσσεται στο χρόνο. Πώς μπορεί, όμως, μια τέτοια αλληλουχία ήχων ταυτόχρονα να εκφράζει συναίσθημα, αλλά και να προκαλεί συναισθήματα και μια σειρά από οργανικές μεταβολές στον άνθρωπο;

Σε όλους τους μουσικούς εκπαιδευτικούς υπάρχει διάχυτη η πεποίθηση, η οποία στηρίζεται σε προσωπικές παρατηρήσεις και βιώματα, ότι η ενασχόληση του παιδιού με τη μουσική έχει ευεργετικό αντίκτυπο και στις υπόλοιπες εκφάνσεις της ζωής του. Κατά γενική ομολογία, η μουσική εκπαίδευση ενισχύει μια σειρά από κοινωνικές ή άλλες δεξιότητες, όπως την αυτοπειθαρχία, την αυτοεκτίμηση, τη διάδραση, την επικοινωνία και τη συνεργασία, το συντονισμό, τις νοητικές, τις αναλυτικές και τις ακουστικές δεξιότητες του ατόμου, τη δημιουργικότητα και την προσωπική έκφραση. Η παραπάνω παραδοχή, αν και δεδομένη για τους ήδη ασχολούμενους με τη μουσική, συνεχώς αναδεικνύεται και πολύ συχνά εμπλουτίζεται με νέες αποκαλύψεις μέσω συγκριτικών πειραμάτων και κλινικών ερευνών από διαφόρους πανεπιστημιακούς, επιστημονικούς και ερευνητικούς φορείς.

Σε ανύποπτο χρόνο, ο βραβευμένος με το Nobel Φυσικής (1921) Albert Einstein δήλωσε ότι, αν δεν γινόταν επιστήμονας, θα γινόταν σίγουρα μουσικός: “Δε θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να παίζω μουσική. Ζω τα όνειρά μου μέσα από τη μουσική. Παρατηρώ τη ζωή μου μέσα από τη μουσική...Γνωρίζω ότι τη μεγαλύτερη απόλαυση στη ζωή μου την έδωσε το βιολί μου”.

O Einstein ήταν ένας εξαιρετικός βιολονίστας. O ίδιος έλεγε ότι ο λόγος που έγινε τόσο έξυπνος ήταν αυτή η ενασχόλησή του με το βιολί. Η μουσική δεν ήταν γι' αυτόν μόνο χαλάρωση, τον βοηθούσε και στην εργασία του. Ήταν λάτρης του Mozart και του Bach.

Η δεύτερη γυναίκα του, Έλσα, δίνει μια άποψη της οικογενειακής ζωής τους στο Βερολίνο:

“Ως μικρό κορίτσι ερωτεύτηκα τον Albert επειδή με το βιολί του ερμήνευε τόσο όμορφα τον Mozart”...“Παίζει επίσης και πιάνο. Η μουσική τον βοηθά όταν επεξεργάζεται τις θεωρίες του. Πηγαίνει στο γραφείο του, έρχεται πίσω, παίζει μερικές συγχορδίες στο πιάνο, κάτι γράφει και επιστρέφει στο γραφείο του”. Αργότερα, όταν έγινε διάσημος πιά φυσικός, τον καλούσαν να παίξει σε φιλανθρωπικά κοντσέρτα, πράγμα το οποίο με πολλή προθυμία αποδεχόταν. Σε κάποια τέτοια εκδήλωση, ένας κριτικός – ο οποίος προφανώς δεν γνώριζε τον πραγματικό λόγο της φήμης του Einstein- έγραψε: “Ο Einstein παίζει εξαιρετικά. Παρόλαυτα, η παγκόσμια φήμη του δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Υπάρχουν πολλοί βιολονίστες που παίζουν εξίσου καλά.”

Πολλά επιστημονικά πειράματα και μελέτες έχουν πραγματοποιηθεί για να αποκαλυφθεί η δύναμη της μουσικής στον άνθρωπο. Μέχρι και το 1970, το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας είχε να κάνει με την επίδραση του ρυθμού και του τέμπο. Ανακαλύφθηκε, λοιπόν, ότι η αργή μουσική μπορούσε να επιβραδύνει τον καρδιακό παλμό και τον αναπνευστικό ρυθμό, ενώ η πιο “γρήγορη” μουσική είχε τα αντίθετα αποτελέσματα.

Από τότε μέχρι σήμερα, η έρευνα στον τομέα αυτό έχει προχωρήσει σε νέες σημαντικές ανακαλύψεις. Μία απ' αυτές, όπως διαπιστώνεται από τα ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα, είναι ότι η μουσική επηρεάζει το πλάτος και τη συχνότητα των εγκεφαλικών κυμάτων.

Η μουσική προκαλεί πολλαπλές αντιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Ο ρυθμός, ένα σημαντικό στοιχείο της μουσικής, οργανώνει τη σωματικές κινήσεις και είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το ανθρώπινο σώμα. Παραδοσιακά, σε όλους τους πολιτισμούς, αγροτικές ή μη εργασίες, που απαιτούσαν σωματική επαναλαμβανόμενη δραστηριότητα, πολύ συχνά συνοδεύονταν με ρυθμικά τραγούδια χωρίς τη συνοδεία μουσικού οργάνου (a capella), που σκοπό είχαν το συγχρονισμό των κινήσεων και την αύξηση της παραγωγικότητας, ενώ ταυτόχρονα μείωναν το αίσθημα της κούρασης και της ανίας.

Η μουσική είναι μέρος της βιολογικής μας κληρονομιάς. Το σώμα εμπεριέχει ρυθμό με την έννοια του καρδιακού παλμού, του ρυθμού του βαδίσματος, του αναπνευστικού ρυθμού κ.α. Τα πρώτα μας ρυθμικά ερεθίσματα ως έμβρυα, κατά την ενδομήτρια ζωή, είναι οι καρδιακοί σφυγμοί της μητέρας, ενώ από τα πρώτα ακουστικά ερεθίσματα είναι ο ήχος της ροής του αίματος της.

Πειράματα έχουν δείξει ότι η μουσική μπορεί να ερεθίσει τα πεπτίδια στον εγκέφαλο και να προκαλέσει την παραγωγή ενδορφινών, των φυσικών οπιούχων του οργανισμού, προκαλώντας ένα αίσθημα ευφορίας, αλλάζοντας τη διάθεση και το συναίσθημα, ενώ η ακρόαση μουσικής με ρυθμική συχνότητα 60 παλμών ανά λεπτό προκαλεί επιβράδυνση των καρδιακών σφυγμών και μείωση της αρτηριακής πίεσης. Έτσι, το σώμα χαλαρώνει, ενώ δίνει τη δυνατότητα στο μυαλό να λειτουργήσει αποτελεσματικότερα.

Γνωρίζοντας, προφανώς ενστικτωδώς, τη δύναμη της μουσικής, ο Σκωτσέζος συγγραφέας Arthur Conan Doyle (1859-1930), επεφύλασσε πάντα για τον φανταστικό ήρωά του Sherlock Holmes (αεικίνητο και εφευρετικότατο ντέντεκτιβ με ταλέντο στην επίλυση μυστηρίων) στιγμές ηρεμίας στους καθημερινούς φρενήρεις ρυθμούς του. Ο Holmes χαλάρωνε παίζοντας το αγαπημένο του μουσικό όργανο, το βιολί.

Αποδεδειγμένα, η μουσική μπορεί να ενεργοποιήσει τη ροή αποθηκευμένης μνήμης και φαντασιακού υλικού κατά μήκος του μεσολοβίου (ή “πυλώδους σώματος”), της γέφυρας, δηλαδή, που ενώνει το δεξί με το αριστερό εγκεφαλικό ημισφαίριο. Αυτή η σύνδεση είναι σημαντική για τον ταχύ συντονισμό και τις αμφιδέξιες κινήσεις, όπως αυτές που εκτελούν τα χέρια ενός πιανίστα. Αυτή η σύνδεση εξηγεί και κάτι επιπλέον. Το δεξί εγκεφαλικό ημισφαίριο είναι συνδεδεμένο με το συναίσθημα, ενώ το αριστερό με τη νόηση. Η μουσική βοηθά, λοιπόν, αυτά τα δύο στοιχεία της ανθρώπινης προσωπικότητας να λειτουργούν αρμονικά.

Ένα άλλο στοιχείο της μουσικής, που βοηθά στην οργάνωση του ανθρωπίνου εγκεφάλου, είναι η τάξη, η φόρμα, οι αναλογίες, οι αλληλουχίες και όλα αυτά τα στοιχεία που χρησιμοποιεί και η μαθηματική λογική. Ενδεχομένως, γι' αυτό το λόγο λένε ότι η μουσική μοιάζει με τα μαθηματικά. Η μουσική δημιουργεί στον εγκέφαλο τις απαραίτητες συνδέσεις που μας διευκολύνουν να κάνουμε επαγωγικές ή παραγωγικές συλλογιστικές πορείες, όπου αυτό είναι απαραίτητο στις καθημερινές, σχολικές, επαγγελματικές ή ακαδημαϊκές μας υποχρεώσεις.

Ένα ιδιαίτερο παράδειγμα της δύναμης της μουσικής είναι η περίπτωση του Βασιλιά Γεωργίου Ι της Αγγλίας, ο οποίος είχε πρόβλημα ελλειπούς μνήμης και διαχείρισης άγχους. Είχε διαβάσει στη Βίβλο την ιστορία του Βασιλιά Σαούλ και αναγνώρισε ότι υπήρχε ομοιότητα, καθώς και εκείνος αντιμετώπιζε παρόμοια προβλήματα. Ακόμα, διάβασε ότι ο Σαούλ έλυσε αυτά τα προβλήματα με τη χρήση ειδικής μουσικής. Έτσι, ο Βασιλιάς Γεώργιος ζήτησε από τον συνθέτη Georg Friedrich Haendel να του γράψει κάτι ιδιαίτερο, που θα τον βοηθούσε, κατά τρόπο ανάλογο με αυτόν του Σαούλ, να αντιμετωπίσει τα προβλήματα συγκέντρωσης και άγχους. Ο Haendel, γι' αυτό το σκοπό έγραψε τη “Μουσική των Νερών”.

Ένα από τα ιδιαίτερα οφέλη της μουσικής εκπαίδευσης είναι η ενίσχυση της αυτοπειθαρχίας. Ο Δρ Shinichi Suzuki (γεννημένος στη Nagoya της Ιαπωνίας το 1898, γιος του πρώτου και μεγαλύτερου κατασκευαστή βιολιών της Ιαπωνίας), ιδρυτής της ομώνυμης, διεθνούς αναγνωρισμένης, μουσικής εκπαιδευτικής μεθόδου (ΜέθοδοςSuzuki), κάποτε είπε “Η γνώση δεν είναι δεξιότητα. Η γνώση επί δέκα χιλιάδες φορές είναι δεξιότητα.” Απαιτείται τεράστιο απόθεμα υπομονής και συγκέντρωσης για να μπορέσει κάποιος να αναλύσει ένα μουσικό έργο και να επικεντρωθεί στην τμηματική μελέτη του για μεγάλες χρονικές περιόδους. Στον τομέα της μουσικής, η αυτοπειθαρχία μπορεί να καλλιεργηθεί από πολύ μικρή ηλικία. Οι μικροί μαθητές μπορούν να ξεκινήσουν με ένα ολιγόλεπτο μάθημα, και αρκετά γρήγορα να μπορούν να εστιάζουν την προσοχή τους για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Το αποτέλεσμα μπορεί εύκολα να παρατηρηθεί σε συναυλίες και ρεσιτάλ, όπου δεκάδες νέοι μουσικοί παρακολουθούν ήσυχα και προσεκτικά για μία ώρα ή και περισσότερο.

Θρυλικοί πιανίστες, όπως ο Artur Rubinstein και ο Vladimir Horowitz, απεχθάνονταν την πρακτική μελέτη στο πιάνο. Από τη μια μεριά ο Rubinstein, στον οποίο δεν άρεσε καθόλου η ιδέα να κάθεται με τις ώρες μπροστά από ένα πιάνο, από την άλλη ο Horowitz, ο οποίος φοβόταν ότι η εναλλαγή της αίσθησης, της αφής και του ήχου διαφορετικών οργάνων, πέρα από το αγαπημένο του Steinway, θα έβλαπταν την απόδοσή του. Το κοινό σημείο και των δύο ήταν η ατέλειωτες ώρες νοητικών ή “νοερών” προβών. Η νοητική εικονοπλασία είναι ικανή να ενεργοποιήσει τα ίδια σημεία του εγκεφάλου όπως και η πρακτική εξάσκηση.

Εξάλλου, η ενεργή συμμετοχή σε μουσικά δρώμενα αυξάνει την αυτοεκτίμηση και κατ' επέκταση τις κοινωνικές δεξιότητες των νέων. Έρευνες έχουν δείξει ότι ομαδικά πολιτιστικά δρώμενα που περιλαμβάνουν συγχρονισμό (όπως ο χορός, το τραγούδι, τα μουσικά σύνολα) ενισχύουν, κατ' αρχήν το αίσθημα αποδοχής των συμμετεχόντων, και κατά δεύτερον τη συνεργασία και την επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη.

Τα δεδομένα δείχνουν ότι η μακρά ενασχόληση με τη μουσική εξασκεί τον εγκέφαλο και όχι μόνο. Το να παίζει κανείς ένα μουσικό όργανο απαιτεί συντονισμό αρκετών λειτουργιών, της όρασης, της ακοής, της αφής, του σχεδιασμού και συγχρονισμού κινήσεων, της ερμηνείας συμβόλων, της συναισθηματικής έκφρασης, της επικοινωνίας. Η μουσική θα πρέπει να θεωρείται και να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της βασικής εκπαίδευσης του παιδιού ή του ενήλικα, δημιουργώντας είτε συνειδητούς ακροατές είτε άρτιους μουσικούς, οπωσδήποτε, όμως, ολοκληρωμένους και υγιείς ανθρώπους.

Διάσημοι που παίζουν μουσικοί:

Alexander Graham Bell (1847 – 1922). Επινόησε το τηλέφωνο πρίν κλείσει τα 30. Έπαιζε πιάνο, κυρίως αυτοδίδακτος.

Thomas Edison (1847 - 1931) – Από τους πιο παραγωγικούς εφευρέτες με πάνω από 1093 πατέντες, εφήυρε μεταξύ άλλων τον ηλεκτρικό λαμπτήρα και το φωνόγραφο. Έπαιζε πιάνο.

Charlie Chaplin (1889 - 1977) – Διάσημος Βρετανός ηθοποιός, έπαιζε ακκορντεόν.
Mahatma Gandhi (1869 – 1948) – Ηγέτης του Ινδικού Εθνικού Κινήματος, γνωστός για τις ειρηνικές του μεθόδους επίλυσης αντιπαραθέσεων. Λέγεται πως έπαιζε κοντσερτίνα (είδος ακκορντεόν). Όπως έλεγε και ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του “Η μελίρρυτη μελωδία με συγκίνησε βαθύτατα, και την έπαιξα στην κοντσερτίνα που ο πατέρας μου είχε αγοράσει.”

Charles Dickens (1812 - 1870) – Βρετανός συγγραφέας, γνωστός για τις νουβέλες του, συμπεριλαμβανομένης “Χριστουγεννιάτικη Ιστορία” . Έπαιζε ακκορντεόν.

Neil Armstrong (γεννημένος 1930) – Γνωστός ως ο πρώτος αστροναύτης που περπάτησε στο φεγγάρι. Παίζει κόρνο βαρύτονο.

Woody Allen Σκηνοθέτης, Σεναριογράφος, Ηθοποιός, παίζει κλαρινέτο.

http://www.preveza-info.gr/node.php?id=5298

Σαν σήμερα, απελευθέρωση της Πάργας

Την Κυριακή 23 Φεβρουάριου του 1913 δυο μέρες μετά την απελευθέρωση τον Ιωαννίνων και μια από της Πρέβεζα (20-21/2/1913) ήρθε και η σειρά της Πάργας.

Με αφορμή την επέτειο αναδημοσιεύουμε την Ομιλία–Εισήγηση του Γ. Δούρου στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Πάργας στις 23-2-2003 στην Α΄ Επιστημονική Ημερίδα «Η Πάργα στην Ιστορία και τον Πολιτισμό»

(...) Το ενδιαφέρον μου εστιάζεται στα προβλήματα των Παργινών και στις προσπάθειες που κατέβαλλαν προκειμένου να τα αντιμετωπίσουν. Θα αναφερθώ σε μικρές καθημερινές στιγμές του βίου τους.

Θα μπορούσαμε να χωρίσουμε τη μεταπελευθερωτική πορεία της Πάργας - και κάνοντας μια παρένθεση διευκρινίζω ότι εννοώ την ευρύτερη περιοχή που περιλαμβάνει Πάργα-Ανθούσα-Τρίκορφο-Αγιά –Αγία Κυριακή- σε δυο μεγάλες περιόδους.. Αυτή του 1913-1955 και αυτή του 1956 μέχρι τις μέρες μας.

1 η Περίοδος.

Η απελευθέρωση βρίσκει τους κατοίκους της Πάργας να ασχολούνται με τη γεωργία (καλλιέργεια ελιάς και εσπεριδοειδών , κυρίως κίτρων, μικρή παραγωγή καλαμποκιού και σιταριού ) κτηνοτροφία , κυρίως αιγοπροβάτων και αλιεία . Λειτουργούν αρκετά ελαιοτριβεία . Γίνεται εμπόριο λαδιού και κίτρων (των τελευταίων κυρίως προς το εξωτερικό , σε παροικίες Εβραίων.)

Οι συγκοινωνίες είναι θαλάσσιες και διεξάγονται κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, γιατί η Πάργα δεν έχει φυσικό λιμάνι και προβλήτα .

Τοπικοί καραβοκύρηδες διατηρούν τη θαλάσσια επικοινωνία και τους εμπορικούς δεσμούς με την Κέρκυρα και τα άλλα λιμάνια της περιοχής μας .

Τα πρώτα δέκα χρόνια μετά την απελευθέρωση είναι εξαιρετικά δύσκολα . Η χώρα βρίσκεται συνεχώς σε εμπόλεμη κατάσταση.

Την περίοδο αυτή παρουσιάστηκε έντονα το πρόβλημα επισιτισμού των κατοίκων.

Οδικό συγκοινωνιακό δίκτυο δεν υπάρχει. Μέσο επίγειας μεταφοράς το άλογο και το μουλάρι. Σταθερή συναλλακτική αξία το λάδι.

Οι βαρκάρηδες του τόπου με την ηρωική τους δράση διατήρησαν ανοικτούς τους δρόμους εφοδιασμού σε τρόφιμα και άλλα αγαθά .

Την ίδια εποχή υπάρχουν έντονες αντιδράσεις των κατοίκων σε απόπειρες φυγάδευσης τροφίμων μέσω θάλασσας για άλλες περιοχές. Προκειμένου να διασφαλίσουν την βιωσιμότητα του τόπου φτάνουν ακόμα και σε βιαιότητες κατά ατόμων που υποπτεύονται ότι φυγαδεύουν τρόφιμα .

Η γρίπη του 1917 θανατώνει πολύ κόσμο. Ηρωικός ο αγώνας των γιατρών της περιοχής μας να κρατήσουν ζωντανό τον πληθυσμό αβοήθητοι , χωρίς μέσα και κυρίως χωρίς αμοιβή στις περισσότερες των περιπτώσεων.

Παρά τις δύσκολες συνθήκες , από τα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης , λειτούργησε Δημοτικό Σχολείο και Σχολαρχείο. Η δίψα για παιδεία δε γνωρίζει αντιξοότητες.

Και έρχεται η Μικρασιατική καταστροφή. Πρόσφυγες εγκαθίστανται στην Πάργα . Χώρος αρχικής φιλοξενίας και το Σχολαρχείο που για έξι μήνες δε λειτουργεί .

Αυτά τα πρώτα δέκα χρόνια παρατηρείται και μια τάση μετανάστευσης των Παργινών.

Το Κράτος, έχοντας προφανώς να κλείσει άλλες πληγές δε δείχνει ιδιαίτερη μέριμνα για την περιοχή .

Τα επόμενα δέκα χρόνια (1924-1934 ) ο τόπος προκόβει . Χτίζονται νέα σπίτια , επεκτείνονται παλιά , αναπτύσσεται εντονότερα το εμπόριο. Δημιουργούνται καινούργια καταστήματα και με την εγκατάσταση και λειτουργία Δημόσιων Υπηρεσιών αποκτά "ζωή" ο τόπος . Η βάση της οικονομίας εξακολουθεί να είναι η ίδια . Οδικά η Πάργα παραμένει αποκομμένη , γίνεται όμως πιο τακτική η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία που προσφέρει σύνδεση και με τον Πειραιά . Παργινοί καραβοκύρηδες εξακολουθούν να κρατάνε την επαφή με Κέρκυρα –Παξούς και τα άλλα λιμάνια της περιοχής μας .

Παργινοί έμποροι που έχουν πλουτίσει στο εξωτερικό αφήνουν μετά το θάνατό τους την περιουσία τους στον τόπο μας. ( Βασιλάδες, οι σημαντικότεροι τοπικοί ευεργέτες . ) Τα χρήματα αυτά αξιοποιούνται σε κοινωφελή έργα . ( Κατασκευή υδραγωγείου , στοιχειώδες δίκτυο ύδρευσης , προικοδότηση άπορων κοριτσιών. )

Μέσο επικοινωνίας με τις διπλανές περιοχές παραμένει το άλογο και το μουλάρι . Μέσο συναλλαγής και πάλι το λάδι . Μέσο οικονομικής ισχύος η κατοχή ελαιοκτημάτων .

Ο τόπος έχει αρκετά αλλάξει . Ο πόθος όμως των Παργινών να συνδεθούν με τους προγονούς τους , παραμένει άσβεστος. Στις 22-5-1930 μέσα σε ιδιαίτερα φορτισμένη ατμόσφαιρα και με παλλαϊκή συμμετοχή τα ιερά κειμήλια των Παργινών , που φυλάσσονταν στην Κέρκυρα , μεταφέρονται με το Πολεμικό Πλοίο "Έλλη" στην "Πάργα πίσω" .

Η δεκαετία 1935-45 σημαδεύεται αρχικά από τη δικτατορία της 4^ης Αυγούστου. Αρχίζουν τα μηνύματα του επερχόμενου νέου Πόλεμου. Για στρατιωτικούς κυρίως λόγους "κατασκευάζεται" ένα υποτυπώδες οδικό δίκτυο. Κύριοι δρόμοι επικοινωνίας όμως εξακολουθούν να παραμένουν οι θαλάσσιοι.

Πόλεμος του 1940. Συμμετοχή των Παργινών που είναι κάτω των 30 ετών. Το Σύνταγμα στο οποίο μετέχουν στην πρώτη γραμμή του Ελληνοϊταλικού Μετώπου. Ακολουθεί η Κατοχή. Η πεινά. Οι αιχμαλωσίες αμάχων. Η μεταφορά αιχμαλώτων στην Ιταλία. Η εκτέλεση αμάχων (Γάκης Ζέρης). Σύμμαχος του τόπου η ελιά. Η μεγάλη παραγωγή λαδιού τα δύσκολα αυτά χρόνια επιτρέπει την ανταλλαγή του κυριολεκτικά "χέρι με χέρι" με σιτηρά από το Φανάρι. Περίοδος Εθνικής Αντίστασης. Πρωτοπόροι οι δάσκαλοι της Πάργας που εντάσσουν τον πληθυσμό στην Εθνική Αντίσταση. Δίνονται μάχες κατά του κατακτητή. Έρχεται η ώρα της απελευθέρωσης και ταυτόχρονα τα μαύρα μηνύματα για εμφύλιο.

Στη δεκαετία του 1946-1955 ο εμφύλιος αγγίζει και τον τόπο μας . Μάχες , εξορίες , εκτοπίσεις , φυλακίσεις . Με τη λήξη του εμφυλίου γίνεται προσπάθεια επούλωσης των πληγών. Ξεκινάει η κατασκευή ενός λειτουργικού οδικού δικτύου .(Θα διαρκέσει μέχρι το 1972!) Στις αρχές του 1950 χτίζεται το Δημοτικό Σχολείο Πάργας. Δημιουργείται τοπική εταιρία ηλεκτροδότησης της Πάργας "Η Ηλεκτρική" έργο πρωτοπόρο που αργότερα εντάσσεται στη ΔΕΗ. Έτσι η Πάργα αποκτά νωρίτερα από πολλές άλλες περιοχές της Ηπείρου ηλεκτρικό ρεύμα .

Στα μέσα της δεκαετίας του πενήντα φίλοι της Πάργας καθιερώνουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές στον τόπο μας . Είναι η πρώτη μορφή εσωτερικού τουρισμού.

Την ίδια εποχή η Πάργα αποκτά και υπεραστική συγκοινωνία με Πρέβεζα και Ηγουμενίτσα . ( Πάργα - Πρέβεζα πέντε ώρες !)

Μέχρι εδώ παρακολουθήσαμε την Πάργα να στηρίζει την οικονομία της στην παραγωγή του λαδιού , να προσπαθεί να ξεφύγει από την οδική απομόνωση και να κάνει τα πρώτα δειλά ανοίγματα στην τουριστική ανάπτυξη

2 η Περίοδος

Λειτουργεί ως Παράρτημα του Γυμνασίου Παραμυθιάς και στη συνέχεια αυτοτελώς το Γυμνάσιο Πάργας . Πνευματικός φάρος για την ευρύτερη περιοχή .

Κατασκευάζεται αποχετευτικό σύστημα που καλύπτει τα περισσότερα σπίτια του οικισμού .

Γίνεται προσπάθεια για τη δημιουργία και βελτίωση του τοπικού οδικού δικτύου.

Η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία συνεχίζεται. Το χειμώνα δύσκολα . Πολλές φορές όμως οι βαρκάρηδες και με άγριες συνθήκες τα καταφέρνουν. Ας παρακολουθήσουμε μια προσπάθειά τους . Το πλοίο αγκυροβολεί κοντά στις "Παυλούκες" (χαρακτηριστικά βράχια κοντά στο νησάκι) . Οι βαρκάρηδες προσεγγίζουν με καταπληκτική δεξιοτεχνία το πλοίο , κατεβάζουν επιβάτες , αποσκευές και εμπορεύματα στις βάρκες και τους μεταφέρουν σε μια ξύλινη αποβάθρα " τον μπόντε μας ". Όταν είχε τρικυμία , η προσέγγιση ήταν δύσκολη και η μεταφορά ακόμα δυσκολότερη . Οι βάρκες το χειμώνα ήταν τραβηγμένες στη στεριά . Τις έριχναν στη θάλασσα , όταν προσέγγιζε το πλοίο . Αν το καράβι λόγω καιρού δεν έπιανε Πάργα , ο επιβάτης πήγαινε Κέρκυρα και από εκεί πότε και πώς θα κατέληγε στην Πάργα κανείς δεν ήξερε .

Αρχές δεκαετίας του εξήντα σε αχυροκαλύβες στο Βάλτο έρχονται για τις καλοκαιρινές τους διακοπές οι πρώτοι Γάλλοι τουρίστες , μέλη του Club Mediterrannι . Αρχίζει δειλά τα πρώτα του βήματα ο εξωτερικός τουρισμός .

Την ίδια εποχή έχουμε και ένα ρεύμα μετανάστευσης προς Δυτική Γερμανία .

Το 1963 γίνονται τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Κωνσταντίνου Κανάρη στη γενέτειρά του , με μια πρωτοφανή κοσμοσυρροή .

Την ίδια χρονιά χτίζεται με δωρεά του Παργινού ευεργέτη Αθανασίου Δέσκα το κτίριο του Γυμνασίου και Λυκείου Πάργας .

Η ανάγκη για ψυχαγωγία των Παργινων καλύπτεται με τη λειτουργία του χειμερινού και θερινού κινηματογράφου "Θύαμις".

Κύρια αγροτική ασχολία η καλλιέργεια της ελιάς και η ελαικομιδή κάθε δεύτερο χρόνο . Γυναίκες από τις γύρω φτωχότερες περιοχές της Ηπείρου έρχονται στην Πάργα να εργαστούν στη συλλογή του καρπού που γίνεται από το έδαφος με το χέρι.

Ήδη η καλλιέργεια και το εμπόριο των κίτρων έχει σταματήσει. Το εθνικό κράτος του Ισραήλ έχει την ικανότητα να προμηθεύει με δικά του κίτρα τους ανά τον κόσμο Εβραίους.

Μέσα δεκαετίας εξήντα. Ο τόπος χρειάζεται έναν περιφερειακό δρόμο που να συνδέει την Πάργα με Ανθούσα και Αγια παρακάμπτοντας τον παραλιακό. Υπηρεσιακοί παράγοντες με τη σύμφωνη γνώμη και τοπικών παραγόντων κατασκεύασαν το δρόμο της Λιθίτσας. Μνημείο ανευθυνότητας , προχειρότητας και έλλειψης ευαισθησίας. Ένα οικολογικό και όχι μόνο έγκλημα που ο τόπος το πλήρωσε και εξακολουθεί να το πληρώνει.

Αρχίζει η τουριστική διαφήμιση της Πάργας . Σοβαρότατοι αρθρογράφοι, όπως ο Παύλος Παλαιολόγος , αρθρογραφούν στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο για την Πάργα , ξένα περιοδικά δημοσιεύουν άρθρα και φωτογραφίες της περιοχής. Με την ολοκλήρωση-ασφαλτόστρωση των δρόμων Πάργας-Πρέβεζας, Πάργας-Ηγουμενίτσας γίνεται εύκολη η οδική πρόσβαση η οποία καλύπτει την ακτοπλοϊκή που παύει να συνδέει την Πάργα με τον Πειραιά.

Τέλη δεκαετίας εξήντα- αρχές δεκαετίας εβδομήντα χτίζονται τα πρώτα τουριστικά καταλύματα και σημειώνονται οι πρώτες ρωγμές στον αγροτικό χαρακτήρα της οικονομίας της περιοχής.

Την ίδια εποχή αρχίζει μια έντονη ανοικοδόμηση στον οικισμό. Γκρεμίζονται παλιά και χτίζονται νέα σπίτια. Οι κατασκευαστές των κτιρίων αυτών δεν δείχνουν πάντα ιδιαίτερες αρχιτεκτονικές και περιβαλλοντικές ευαισθησίες. Η εποχή της χούντας εξάλλου δε φημίζεται για την αισθητική της. Το ιδιαίτερο χρώμα της Πάργας κινδυνεύει. Προκείμενου να προστατευθεί ο παλιός οικισμός με τα έντονα επτανησιακά του στοιχεία, εντάσσεται στους παραδοσιακούς οικισμούς. Χτίζονται νέες συνοικίες και η οικοδόμηση αυτή συνεχίζεται ακατάπαυστα μέχρι σήμερα .

Από τα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα και μετά, οι τουρίστες όλο και πληθαίνουν. Δημιουργούνται πολλές μικρές και μεσαίου μεγέθους τουριστικές μονάδες είτε με τη μορφή ξενοδοχείων είτε με τη μορφή ενοικιαζομένων δωματίων. Οι μονάδες αυτές , οικογενειακές κατά βάση, χωρίς εσωτερικές αντιοικονομίες, προσφέρουν ένα σταθερό εισόδημα στους κατόχους τούς και οικονομική ευμάρεια στην περιοχή.

Η συλλογή της ελιάς που πλέον γίνεται με ελαιοδύχτια σε συνδυασμό με τις επιδοτήσεις του λαδιού και το συνάλλαγμα των μεταναστών φέρνουν και αλλά χρήματα στην περιοχή. Αναπτύσσονται δυναμικές, άμεσα με τον τουρισμό συνδεδεμένες δραστηριότητες. Προσφέρονται θέσεις εργασίας και ενισχύεται με συνάλλαγμα η Εθνική Οικονομία. Η γη αποκτά μεγάλη οικοπεδικη άξια αλλά βασικές υποδομές καθυστερούν υπερβολικά.

Η περιοχή περνά σε μια κατεξοχήν τουριστική Οικονομία. Αξιόλογα έργα υποδομής αυτής της περιόδου είναι: ύδρευση, επέκταση παράλιας, κατασκευή προβλήτας, αποχέτευση, οδική σύνδεση με Πέρδικα , λειτουργία Κέντρου Υγείας, κατασκευή κλειστού Γυμναστήριου, ο δρόμος στο "Τουρκοπάζαρο", κατασκευή εργοστάσιου επεξεργασίας υγρών λυμάτων , κατασκευή και λειτουργία του Πνευματικού Κέντρου κ.α.

Σίγουρα χρειάζονται περισσότερα. . Ο Ενιαίος Δήμος Πάργας τα δικαιούται.

Ο τόπος όμως συνδυάζει το πράσινο της ελιάς και του πεύκου μ' αυτό το γαλάζιο της θάλασσας. Αυτό το εξαίσιο φυσικό περιβάλλον , η ομορφιά του παραδοσιακού οικισμού , το Κάστρο , το νησάκι της Παναγίας , οι ακρογιαλιές και τα κατάσπαρτα βράχια σε συνδυασμό με τις προσφερόμενες υπηρεσίες προσελκύουν όλο και περισσότερους επισκέπτες . Η Πάργα αναδεικνύεται σε κορυφαίο τουριστικό θέρετρο της Ηπείρου. Η Πολιτεία , αυτό το τουριστικό φαινόμενο , έχει υποχρέωση να το μελετήσει και να το βοηθήσει .

Όμως και εμείς έχουμε υποχρέωση να αναλάβουμε ορισμένες πρωτοβουλίες. Πρώτα-πρώτα προστασία του περιβάλλοντος . Προσπάθεια να μην εγκαταλειφθεί η καλλιέργεια της ελιάς , του δέντρου που όπως παρακολουθήσαμε , κυριολεκτικά διατήρησε στη ζωή τους Παργινούς . Καλλιέργεια αισθητικής και περιβαλλοντικής συνείδησης η οποία θα εκφράζεται με μια ανάπτυξη φιλική προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον και ταυτόχρονη ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς .

Η πρόοδος και η προκοπή της Πάργας είναι αποτέλεσμα του μόχθου ανθρώπων που από το υστέρημα ή το πλεόνασμά τους , από κοντά ή μακριά επένδυσαν σ' αυτό τον τόπο .

Όλα αυτά τα χρόνια συμπολίτες μας διακρίθηκαν στην επιστημονική και κοινωνική ζωή της χώρας. Αναδείξαμε Καθηγητές Πανεπιστημίου , Στρατηγούς σε πεδία μαχών, λαμπρούς εκπαιδευτικούς , στρατιωτικούς και αστυνομικούς σε κορυφαίες θέσεις της ιεραρχίας τους , κορυφαίους δικαστικούς και διπλωμάτες, λογοτέχνες , ποιητές, δημοσιογράφους , καλλιτέχνες, λαμπρούς επιστήμονες και τολμηρούς επιχειρηματίες . Όλοι διακρίθηκαν για την αγάπη προς τον τόπο μας . Όλοι προτάσσουν ότι είναι Παργινοί . Αναδείξαμε έναν μεγάλο αριθμό ευεργετών το οίκημα αυτό - στο οποίο στεγάζεται το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Πάργας - είναι δωρεά του Νικόλαου Κόντου , ενός ακόμα ευεργέτη της Πάργας.

Τα παιδιά μας θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στον τόπο μας. Χαίρομαι που τα τελευταία χρόνια μαθητές του Δεσκείου Λυκείου Πάργας επιτυγχάνουν στις καλύτερες Πανεπιστημιακές Σχολές και το μέλλον των σπουδών του διαγράφεται λαμπρό .

Σ' αυτά τα παιδιά προσβλέπουμε , σ' αυτά στηρίζουμε την αισιοδοξία μας ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι ακόμα καλύτερα και πιο δημιουργικά για την Πάργα .

Σας ευχαριστώ πολύ .

https://sites.google.com/site/geodouros/Home/periechomena/omilies/parga-90-chronia-eleutherias-1

Ο φόβος του φόβου

Ιστορίες φόβου και παράνοιας μια χρεοκοπημένης χώρας.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ

Ο Μπάνος ήταν μια από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες του χωριού μου. Ψηλός, ξερακιανός, κυκλοφορούσε συνήθως μ’ ένα φανελάκι ακόμα και τον χειμώνα και μ’ ένα μαντήλι στο κεφάλι, από εκείνα που οι αγρότες έλεγαν πως το φορούσαν για τον ήλιο ή το κρύο, αλλά το είχαν για χρήσεις που δεν μπορείς καν να φανταστείς. Ο Μπάνος δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με τη δουλειά. Ήταν ακροβάτης πάνω στη λεπτή γραμμή που χωρίζει την απόλυτη ελευθερία από την τεμπελιά.

Πάνω απ’ όλα, όμως, ο Μπάνος ήταν «εθνικόφρων». Πορευόμενος στον δρόμο για τη «σωτηρία» της πατρίδας, περνούσε καμιά φορά από τον αστυνομικό σταθμό του χωριού για να καρφώσει τι έκαναν οι Αριστεροί. Καμιά φορά, στα καφενεία, οι «εχθροί της πατρίδας» και του ίδιου τον ρωτούσαν μεταξύ αστείου και σοβαρού:

«Ρε Μπάνο, εσύ, φτωχός άνθρωπος, τι δουλειά έχεις με το κεφάλαιο; Τι τους υποστηρίζεις, τι σε πειράζουν, ρε, οι Αριστεροί;».

Ο Μπάνος, δύστροφος σε όλα τα άλλα, εκεί είχε την απάντηση:

«Ρε, οι κομμουνιστές θα μας πάρουνε και τις γυναίκες».

«Εσύ Μπάνο δεν έχεις γυναίκα. Τι φοβάσαι;».

«Θα μας πάρουν όμως και τα χωράφια».

«Ρε, ούτε χωράφια έχεις, μαγκούφης είσαι».

Ο Μπάνος δεν απαντούσε, απλώς φοβόταν πως οι κομμουνιστές, ακόμη και αυτοί του χωριού που του έδιναν μεροκάματο και ήταν πιο ευκατάστατοι από τον ίδιο, κάτι θα του έπαιρναν και ας μην είχε.

Η φιγούρα και η επιχειρηματολογία του Μπάνου μού ήρθε στο μυαλό όταν, συζητώντας με κάποια φίλη για τον φόβο χρεοκοπίας, της έλεγα πως η πλειονότητα των παγκοσμίου φήμης οικονομολόγων, ανάμεσά τους και δύο νομπελίστες, ήταν υπέρ της στάσης πληρωμών των χρεών από την Ελλάδα. Πως αυτό που ονομάζουν χρεοκοπία, φέρνοντας στο μυαλό εικόνες χρεοκοπημένων ανθρώπων και φτώχιας, δεν αφορά κράτη. Η «χρεοκοπία των κρατών» είναι η απόφαση να σταματήσουν να πληρώνουν τους δανειστές. Επίσης, όταν ένα κράτος κηρύττει στάση πληρωμών δεν σημαίνει πως δεν έχει χρήματα να κινηθεί το ίδιο από φόρους και έσοδα, απλώς αποφασίζει να μην τα δώσει στους δανειστές. Της εξηγούσα ακόμη πως πάλι οι ίδιοι οικονομολόγοι υποστήριζαν πως οι περικοπές των μνημονίων δημιουργούν ύφεση. Οι άνθρωποι δεν έχουν ν’ αγοράσουν, η αγορά δεν κινείται, η οικονομία συρρικνώνεται, τα δάνεια δεν εξοφλούνται, οι τράπεζες δεν δίνουν ρευστό, η ανεργία αυξάνεται και τα ταμεία αδειάζουν από τα επιδόματα ανεργίας, το κράτος παραμένει χρεωμένο, αφού το χρέος δεν μπορεί να καλυφθεί, η εγκληματικότητα αυξάνεται, όπως και η κοινωνική αντίδραση, και στο τέλος όλα καταρρέουν. Και, βεβαίως, της είπα πως ο δανεισμός δεν θα εξασφαλίσει χρήματα για να ζήσουμε, αλλά για να πληρωθούν τόκοι από παλιά χρέη και οι τρύπες των τραπεζών, τις οποίες θέλουν να διασώσουν πάλι με τον φόβο κάποιας πιθανής κατάρρευσης.

Με άκουγε με ενδιαφέρον, κάνοντας ερωτήσεις. Στο τέλος με ρώτησε: «Μα, υπάρχει πιθανότητα να χαθούν οι καταθέσεις μας στις τράπεζες;». Την ρώτησα αν η ίδια ή κάποιος γνωστός της είχε καταθέσεις ή αν νόμιζε πως θα έχει μετά από έναν χρόνο με τέτοιες περικοπές.

«Όχι, απάντησε. Αλλά φοβάμαι». Η φίλη μου είχε τον φόβο του Μπάνου. Φοβόταν κάτι που δεν είχε ίσως υπόσταση, δεν το είχε επεξεργαστεί λογικά και δεν ήξερε τι ήταν. Παρ’ όλα αυτά, φοβόταν. Για την ακρίβεια φοβόταν ακριβώς γι’ αυτό.

Ο φόβος είναι το τηλεκοντρόλ των ανθρώπων. Μπορείς να τους ρυθμίσεις, να τους κατευθύνεις, να τους καταστρέψεις. Μπορείς ν’ ανατρέψεις την ίδια τη λογική τους υπόσταση, μετατρέποντάς τους σε ζώα που ρουθουνίζουν με αγωνία μπροστά στο άγνωστο που επικαλείται τον κίνδυνο. Οι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο γιατί είναι μια κατάσταση που δεν την ξέρουν. Έτσι περιορίζονται στο να διώχνουν τον φόβο τους μέσα από μεταφυσικές υποσχέσεις που περιγράφουν μια άλλη ζωή.

Στην κοινωνία δεν γίνεται τίποτα διαφορετικό. Αυτός που σπέρνει φόβο μπορεί να πείσει όποιον φοβάται με την υπόσχεση -ακόμη και παράλογη- που λύνει τους λογαριασμούς με την αγωνία. Ο φόβος πατάει πάνω στο αρχέγονο ένστικτο της επιβίωσης. Ο άνθρωπος είναι προγραμματισμένος ν’ αντιδρά βιολογικά απέναντι στον φόβο. Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει πραγματική ή λογική αιτία. Μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο η αμυγδαλή είναι υπεύθυνη για την αντίδραση στον φόβο. Τα εξωτερικά ερεθίσματα, μάλιστα, φτάνουν πρώτα στην αμυγδαλή και μετά στον φλοιό του εγκεφάλου. Έτσι, μοιραία πρώτα φοβόμαστε και μετά κάνουμε λογικές επεξεργασίες για το συναίσθημα αυτό.

Αυτή η απλή επιστημονική εξήγηση είναι που κάνει τον φόβο το αποτελεσματικότερο εργαλείο χειραγώγησης των μαζών μέσα από την προπαγάνδα. Ο φασισμός, ο Ψυχρός Πόλεμος, η μάχη εναντίον της τρομοκρατίας, δούλεψαν αποτελεσματικά και κυριάρχησαν, ερεθίζοντας απλώς την ανθρώπινη αμυγδαλή. Ούτε η ευγενική μεγαλοσύνη της αγάπης κατάφερε να υπερπηδήσει την αποτελεσματικότητα του φόβου. Έτσι, ακόμη και οι θρησκείες χρειάστηκε, εκτός από την αγάπη του Θεού, να επισείουν και τον φόβο της τιμωρίας του.

Μέσα από τον φόβο η Ελλάδα πέρασε σε μια από τις καταστάσεις που σφραγίζει την ιστορία της. Την αποδοχή των μνημονίων. Ακόμη και αν δεν μπεις στον κόπο να καταλάβεις τι σημαίνει αυτό, αντιλαμβάνεσαι πώς προέκυψε.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας μίλησε για «άτακτη χρεοκοπία» (δεν υπάρχει τέτοιος όρος, αλλά δύο αρνητικές λέξεις απευθύνονται κάλλιστα στον φόβο), κίνδυνο απομόνωσης (αυθαίρετο και αυτό), επισφάλεια των καταθέσεων. Ο πρωθυπουργός δεν είπε, βέβαια, πως σε λίγο, λόγω ύφεσης, δεν θα υπάρχουν καταθέσεις για να χαθούν γιατί θα έχουν γίνει αναλήψεις.

Αυτός ο φόβος δεν χρειάζεται λογικά επιχειρήματα για να επικρατήσει, ενώ απαιτούνται πάρα πολλά για να αναιρεθεί. Θυμηθείτε αν σας είπε κάποιος πως δεν γίνεται να βγούμε από το ευρώ. Ή πως το ευρώ κινδυνεύει γενικότερα ως αποτέλεσμα μιας τεχνητής ενοποίησης κρατών.

Ή πως η Ευρωπαϊκή Ένωση θα καταστραφεί, όπως λένε οικονομολόγοι, μαζί με τις τράπεζές της και τις ΗΠΑ ίσως, αν η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών. Δεν τα είπαν.

Όσο πιο αόριστος είναι ο φόβος, τόσο πιο αποτελεσματικός. Οι άνθρωποι μπορούν να φοβηθούν τα πάντα. Φοβούνται ακόμη και να μη φοβηθούν. Τουλάχιστον ο Μπάνος δεν είχε τηλεόραση.

ΠΗΓΗ: http://www.lifo.gr/mag/columns/4609

Καταρρέει το μέγαρο Βασιλά στην Πάργα. Πρόσκληση Parginistas.

Ένα από τα ιστορικότερα κτήρια της Πάργας ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ.

Παργινοί βοηθήστε να το σώσουμε με την υπογραφή σας.

Όλοι εδώ στην πλατεία Βασιλά, την Παρασκευή

24 Φεβρουαρίου 2012 και ώρα 18.00. Parginistas.

«...Το μέγαρο Βασιλά σύμφωνα με την Διαθήκη της Μαρίκας Βασιλά περιήλθε στην πλήρη κυριότητα του Δήμου Πάργας, με τον όρο να γίνει Δημοτικό Μέγαρο. - Ο Δήμος Πάργας φρόντισε να γίνει πλήρης μελέτη, για την στατική ενίσχυση και αποκατάσταση του κτηρίου και των βοηθητικών κτισμάτων που ακριβοπληρώθηκε. - Πέραν αυτού ουδέν, για ένα κτήριο που βρίσκεται σε κεντρική πλατεία και με αξιόλογα αρχιτεκτονικά στοιχεία στην εξωτερική του όψη. - Με διάφορες δικαιολογίες (Το κτήριο δεν επαρκεί για το προσωπικό του Δήμου, πρόκειται για διοικητικό προσωπικό 25 ατόμων μαζί με τον τότε Δήμαρχο, Το κτήριο δεν έχει πρόσβαση από αυτοκίνητα, και η πιο εξελιγμένη μορφή ανοησίας να γκρεμίσει το Δημοτικό Σχολείο και στην θέση του να γίνει Υπόγειο γκαράζ και Δημαρχείο). - Σήμερα το κτήριο αυτό βρίσκεται σε πλήρη εγκατάλειψη, η στέγη μπαζει νερά, τα πατζούρια των παραθύρων των ορόφων, έχουν κρεμάσει με κίνδυνο να σκοτωθεί κόσμος, και στηθαίο στην βορεινή πλευρά είναι ετοιμόρροπο. - Με τα νέα δεδομένα του Καλλικρατικού Δήμου Πάργας, με έδρα το Καναλάκι, πρέπει να κινητοποιηθούμε όσο το δυνατόν περισσότεροι για να χρηματοδοτηθεί η ανακαίνιση του και να στεγάσει τις εναπομένουσες υπηρεσίες και γιατί όχι στο Ισόγειο το Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών . Το κείμενο υπογράφει ο αρχιτέκτονας Πέτρος Γκούσης και η ομάδα Η Άλλη Πάργα...»

http://parga-zozefina.blogspot.com/2012/02/parginistas.html

Πανευρωπαϊκός διαγωνισμός βίντεο για νέους με θέμα το περιβάλλον.

Η Περιβαλλοντική Εταιρεία Πρέβεζας μας έστειλε το παρακάτω κείμενο που αφορά τον ευρωπαϊκό διαγωνισμό βίντεο για νέους "Generation '92".

Να θυμίσουμε ότι η Πρέβεζα είχε πριν από 2 χρόνια μία σημαντική διάκριση σε αντίστοιχο πανελλήνιο διαγωνισμό που διοργάνωσε η ΕΡΤ, με τον 14χρονο μαθητή Λουκά Λελόβα να κερδίζει το 1ο Βραβείο:

(Δείτε ολόκληρο το σχετικό βίντεο εδώ)

Περιβαλλοντική Εταιρεία Πρέβεζας

Ταχ. Διεύθυνση: Σαφάκα 9, Πρέβεζα, Τ.Κ.48100

Ε-mail:perivallonpreveza@gmail.com

Δικτυακός τόπος:

www.perivallontikiprevezas.org

Πρέβεζα 9-2-2012

Αρ. Πρωτ.: 4

Generation '92-Ευρωπαϊκός διαγωνισμός βίντεο για νέους

Ποιο είναι το όραμά σας για την αειφόρο διαβίωση (sustainable living) σε 20 χρόνια;

Ο διαγωνισμός «Generation '92» προσφέρειτην ευκαιρία σε νέους Ευρωπαίους που γεννήθηκαν το 1991, 1992 ή το 1993 να φτιάξουν ένα βίντεο που δείχνει το όραμά τους για ένα βιώσιμο μέλλον.Οι νικητές θα προσκληθούν να λάβουν μέρος σε μια εκδήλωση για την αειφόρο ανάπτυξηστην Κοπεγχάγη στις 5 Ιουνίου. Οι καλύτερες συμμετοχές θα κερδίσουν επίσης ένασύνολο από € 6.000 σε χρηματικά έπαθλα. Οι δηλώσεις συμμετοχής μπορούν να υποβάλλονται μεταξύ 1 Μαρτίου και 2 Απριλίου.

Περισσότερα για το διαγωνισμό στο: http://www.eea.europa.eu/about-us/what/public-events/competitions/generation-92

Η Περιβαλλοντική Εταιρεία Πρέβεζας μπορεί να προσφέρει κατευθύνσεις, ενημέρωση, φωτογραφικό ή ενημερωτικό υλικό που αφορά τα περιβαλλοντικά ζητήματα της περιοχής, σε νέους που ενδιαφέρονται για το διαγωνισμό.

ΓΙΑ ΤΗΝ Π.Ε.Π.

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Περιβαλλοντική Εταιρεία Πρέβεζας

Ταχ. Διεύθυνση: Σαφάκα 9, Πρέβεζα, Τ.Κ.48100

Ε-mail:perivallonpreveza@gmail.com

Δικτυακός τόπος:

www.perivallontikiprevezas.org

http://geoponiprevezas.blogspot.com/2012/02/blog-post_20.html

Ποιός θα μας σώσει από τους "σωτήρες" μας;

Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης - Realnews

■ Η ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ πατρίδα ανέδειξε αναρίθμητους ήρωες όπως γέννησε και μερικούς προδότες. Ο Εφιάλτης ήταν εκείνος που υπέδειξε στον Ξέρξη το μονοπάτι για να χτυπήσει τους Σπαρτιάτες εκ των όπισθεν στη μάχη των Θερμοπυλών. Ο Νενέκος ήταν εκείνος που πουλήθηκε στον Ιμπραήμ και ενώθηκε μαζί του για να χτυπήσει θανάσιμα την επανάσταση του «'21». Ο Τσολάκογλου ήταν εκείνοςπου υπέγραψε την παράδοση της Ελλάδας στους χιτλερικούς...

■ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ, η δόλια πατρίδα παραδίδεται με βούλες και υπογραφές στην ξένη κατοχή, δηλαδή στη Γερμανία της φράου Μέρκελ και του χερ Σόιμπλε. Αυτοί που την παραδίδουν λένε ότι τη... σώζουν από την καταστροφή!!! Κάτι ανάλογο έλεγαν κα ι ο Εφιάλτης και ο Νενέκος και ο Τσολάκογλου. Η ιστορία, όμως τους έχει καταγράψει ως ΠΡΟΔΟΤΕΣ.

■Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ πουλήθηκε στον Ξέρξη, πιστεύονταςότι σώζει τους Ελληνες από την αιματοχυσία στην οποία τους οδηγούσε ο «ξεροκέφαλος» Λεωνίδας! Επικηρύχθηκε, όμως από τη Δελφική Αμφικτιονία και τελικά εκτελέστηκε. Ο Νενέκος πουλήθηκε στον Ιμπραήμ (τον οποίο και έσωσε από βέβαιη αιχμαλωσία), αποκηρύχθηκε όμως από τον Κολοκοτρώνη και επίσης εκτελέστηκε. Ο Τσολάκογλου, που «έσωσε» και αυτός τους Ελληνες από... «περιττή αιματοχυσία», υπογράφοντας ανακωχή με τους χιτλερικούς καταδικάσθηκε σε θάνατο...

•ΣΗΜΕΡΑ οι υπόδουλοι Ελληνες ανα- μένουν να ιδούν ποια θα είναι η τύχη όλων αυτών που παρέδωσαν την πατρίδα στους ξένους δανειστές στο ΔΝΤ και στη Γερμανία της Μέρκελ, για να τη... «σώσουν από την καταστροφή»!!! Οι παλαιότεροι εξ ημών θυμόμαστε ότι τέτοιες μέρες τον Φεβρουάριο του 1942, είχε φουντώσει η αντίσταση ενάντια στην τριπλή κατοχή (Γερμανίας Ιταλίας Βουλγαρίας). Ηταν η μεγαλύτερη αντίσταση στην υπόδουλη Ευρώπη. Ο πόλεμος τελείωσε υπέρ των Συμμάχων. Οι κατακτητές έφυγαν, η πατρίδα ανάσανε ελεύθερα. Αλλά με τους Γερμανούς να της έχουν κάνει ζημιά 500 δισ. ευρώ (χώρια το ένα εκατομμύριο των νεκρών), που δεν αναγνωρίζουν...

■ΚΑΙ ΟΧΙ μόνον, αλλά έχουν βάλει στο μάτι τον αφάνταστο πλούτο της πατρίδας (ορυκτό, υποθαλάσσιο και υπέργειο), όπως και τα μοναδικά στον κόσμο μνημεία με την πλούσια πολιτιστική παρακαταθήκη τους. Ολα αυτά τα αγαθά, μοναδικά στον κόσμο, σχεδιάζουν να τα αρπάξουν από τον «τεμπέλη, απείθαρχο και διεφθαρμένο λαό», μετατρέποντας την Ελλάδα, αργά ή γρήγορα, σε αποικία τους...

■ ΓΙΑ ΝΑ το πετύχουν, αποβλέπουν στο ετοιμοθάνατο πολιτικό της σύστημα, στο πανικόβλητο φευγιό της νεολαίας της και προπαντός στην ανυπαρ-ξία οργανωμένης αντίστασης. Το «πιάτο» είναι καθ' όλα έτοιμο για το αδηφάγο Δ' Ράιχ της Μέρκελ, εξίσου βάρβαρο με το Γ' Ράιχ του θηριώδους Αδόλφου Χίτλερ.

■ΘΑ ΠΕΙΤΕ, με το δίκιο σας Βρε αδελφέ, ωραία όλα αυτά, αλλά εκείνα που έχουν σημασία είναι ότι οι «199» την πάτησαν... «για να μας ΣΩΣΟΥΝ»!!! Οτι το Μνημόνιο 2 ψηφίστηκε και ήδη μας τσουρουφλίζει... Οτι οι δύο πολιτικοί αρχηγοί έστειλαν την προσβλητική τους «δήλωση»... (Τι σύμπτωση! Σαν σήμερα το 1947 ιδρυόταν η Μακρονήσος!). Οτι το Γιουρογκρούπ εγκρίνει αύριο, τάχα με δισταγμούς τα νέα δεσμά.

■ΕΣΕΙΣ, ΟΜΩΣ, οι αρχηγοί που ζητάτε εκλογέςτι κάνετε; Πώς ξυπνάτε έναν λαό βυθισμένο στην απόγνωση; Πώς τα βγάζετε πέρα με τους πολίτες που απαιτούν κρεμάλα στουςΝενέκους αλλά και με άλλους που φωνάζουν «πού είσαι, Παπαδόπουλε!»; Τι μπορείτε να πείτε σε αυτόν τον μαρτυρικό λαό, άλλο από το να κάνει υπομονή, ώσπου να ξεθυμάνει η οργή του στην κάλπη;... Στον λαό που κατεβαίνει και πάλι σήμερα στο Σύνταγμα και που ενθαρρύνεται επιτέλους από ένα αυθόρμητο παγκόσμιο κίνημα με το σύνθημα «Είμαστε όλοι Ελληνες»;

■ ΕΜΕΙΣ οι παλιοί αντιστασιακοί θα σας πούμε: καλοδεχούμενη η κάλπη, αλλά δεν θα σημάνει και απελευθέρωση της πατρίδας από τη νέα γέρμανική κατοχή, θα γεννήσει, όμως, κάποιους νέους άνδρες και γυναίκες ικανούς να ξεκινήσουν ρωμαλέο απελευθερωτικό αγώνα, σαν εκείνο του 1941-44...

Το ευχόμαστε.Το περιμένουμε. Θα το προλάβουμε;

Ηπειρώτικο Τσίπουρο, με αναγνώριση

Αναγνωρίζεται με υπουργική απόφαση η γεωγραφική ένδειξη «Ηπείρου» ή «Ηπειρώτικο» ως συμπληρωματική της επωνυμίας πώλησης του αλκοολούχου ποτού «τσίπουρο», υπό την προϋπόθεση ότι αυτό παράγεται εντός των ορίων της Περιφέρειας Ηπείρου.Η γεωγραφική ένδειξη θα αναγράφεται επί της συσκευασίας πλησίον της επωνυμίας πώλησης «τσίπουρο».Αναλυτικότερα, με απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, που δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ, προκειμένου να επιτρέπεται η χρήση της γεωγραφικής ένδειξης πρέπει η διαδικασία παραγωγής, από το στάδιο της απόσταξης έως την τελική παρασκευή και η εμφιάλωση του ποτού, να πραγματοποιούνται εξ ολοκλήρου σε επιχειρήσεις που έχουν τις παραγωγικές εγκαταστάσεις τους εντός των ορίων της Περιφέρειας Ηπείρου.Δεν επιτρέπεται η διάθεση στην κατανάλωση τσίπουρου με την ως άνω γεωγραφική ένδειξη, εάν δεν πληρούνται οι όροι της εν λόγω απόφασης. Επίσης, δεν επιτρέπεται η χρήση της λέξεως «Ηπείρου» ή «Ηπειρώτικο», λέξεων με τη ρίζα αυτή, καθώς και σύνθετων λέξεων που την περιέχουν, για την εμπορική επωνυμία αλκοολούχου ποτού.
http://epirusgate.blogspot.com/2012/02/blog-post_6527.html

«πρόβλημα-αντίδραση-λύση»

Ο γνωστός «κουκουλοφόρος» Νόαμ Τσόμσκι αναλύει την τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων.
Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.
Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του.
Ή ακόμη: ..
δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

Noam Chomsky: Δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης

Διαβάζοντας αυτό το κείμενο αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθένας ότι τίποτα από όσα συμβαίνουν σήμερα δεν έγινε τυχαία. Και στις δέκα τεχνικές θα αναγνωρίσει κανείς τη δική του καθημερινότητα, τη δική του πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια της ευημερίας μας. Δικαίως συμπεραίνει κανείς ότι όλα εξελίχθηκαν όπως ακριβώς τα είχαν σχεδιάσει.
Όλες οι τεχνικές εφαρμόστηκαν πάνω μας και σήμερα πια μπορούμε να πούμε ότι αποδειχθήκαμε τα ιδανικά πειραματόζωα!

1. Η τεχνική της διασκέδασης

Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, δι’ενός αδιάκοπου καταιγισμού διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών. Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομία, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία. Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται• να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.


2. Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί. Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.


3. Η τεχνική της υποβάθμισης

Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα• τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.


4. Η στρατηγική της αναβολής

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτ’απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα. Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.


5. Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύντονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρ ό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος. Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους»


6. Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική

Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές...


7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία

Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».


8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα

Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.


9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή

Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!..


10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθειά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, τη νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας. Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ’όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ’όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους..

Aυτό το άρθρο προέρχεται από το: http://neakeratsiniou.blogspot.com/2012/01/noam-chomsky.html#ixzz1mkLBeCHO