Γλωσσάρι ελληνικού φιλελευθερισμού

Ανταγωνισμός: Το ιερό Γκράαλ κάθε κυβέρνησης που σέβεται τον εαυτό της και ομνύει στο φάντασμα της ελεύθερης αγοράς. Στην πραγματικότητα, όμως, η ελληνική θεωρείται, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η πλέον «καρτελοποιημένη» αγορά στην Ευρώπη. Πρόσφατα ο πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού, Δημήτρης Κυριτσάκης, σε συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ μίλησε για «παράλυτο κράτος» και «καρτέλ που θεριεύουν χάρη στο νόμο της σιωπής που κυριαρχεί στην αγορά». Χαρακτηριστικά παραδείγματα κυριαρχίας καρτέλ τα τελευταία χρόνια είναι οι τομείς των καυσίμων, των γαλακτοκομικών, των σούπερ μάρκετ κ.λπ. 

Αξιοποίηση κρατικής περιουσίας: Αποτελεί τον ευφημισμό για το πλιάτσικο και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου με βάση τα πιο ακραία νεοφιλελεύθερα δόγματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας χώρας της φαιδρής πορτοκαλέας; Ένας πρώην υπουργός (Σ. Μάνος) και ένας καθ’ έξιν κρατικοδίαιτος αξιωματούχος σε ΑΕΙ, ΙΟΒΕ και υπηρεσιακός υπουργός Ανάπτυξης (Γ. Στουρνάρας) έφτιαξαν την «Πρωτοβουλία ΚΑΠΑ» για την «αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας» στην κατεύθυνση μείωσης του χρέους! Όσο για το ΤΑΙΠΕΔ, το ταμείο που δημιούργησε επισήμως το κράτος για τις αποκρατικοποιήσεις, με πρόεδρο το πρώην στέλεχος της Eurobank, K. Μητρόπουλο; Όπως έχει δείξει σε ειδικό ρεπορτάζ στο ΜΟΝΟ ο Χ. Ιωάννου («Το ταμείο που βγήκε μείον»), αποτελεί παράδειγμα αδιαφάνειας και ευνοιοκρατίας. 

Ανοιχτή κοινωνία: Ο μακαρίτης Καρλ Πόπερ που χρησιμοποίησε τους όρους αυτούς για το ομώνυμο βιβλίο του θα φέρνει βόλτες στο μνήμα του με όσα κάνουν οι Έλληνες φιλελεύθεροι. Για αρκετά χρόνια στην Ελλάδα των σχετικών αναδιανεμητικών πολιτικών και της ανόδου του βιοτικού επιπέδου τα λόγια ήταν φθηνά και εύκολα. Σήμερα που η κρίση παρασύρει τα πάντα, οι «φιλελεύθεροι» (Τ. Μίχας, Θ. Τζήμερος κ.λπ.) ζητούν ελεύθερη οπλοκατοχή και οπλοχρησία, ηλεκτροφόρους φράχτες στα σύνορα, καταναγκαστική εργασία στα στρατόπεδα κράτησης των μεταναστών και μηδενική ανοχή τύπου Τζουλιάνι στο «έγκλημα». 

Άτομο: Η έννοια-κορωνίδα της φιλελεύθερης σκέψης και το βασικό όπλο κατά των «ολοκληρωτικών» ιδεολογιών έχει πλέον (ελέω της ανεξέλεγκτης λειτουργίας των νόμων της αγοράς) χάσει κάθε λάμψη. Με τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών να πένονται, να πλήττονται από την ανεργία, να εγκαταλείπουν τη χώρα κατά χιλιάδες για «τα ξένα» και αρκετοί να οδηγούνται στην «ατομική επιλογή» της αυτοχειρίας, το «άτομο» δείχνει περισσότερο αδύναμο και απροστάτευτο από ποτέ. Όσο για τις «ατομικές ελευθερίες»; Έχουν φαλκιδευτεί σε τέτοιο βαθμό από ένα αυταρχικό και πανοπτικό κράτος, που αποτελούν πλέον κενά κελύφη για επικοινωνιακή χρήση. 

Τ. Τ

ΠΗΓΗ