«Πλούτο» του Αριστοφάνη στο Νεκρομαντείο

 

Σάββατο 02 Αυγούστου 2014 και ώρα 21:15 μ.μ. 

στον Αρχαιολογικό Χώρο του Νεκρομαντείου στην Τοπική Κοινότητα Μεσοποτάμου θα δοθεί Θεατρική Παράσταση ΄΄Πλούτος΄΄ του Αριστοφάνη, την οποία συνδιοργανώνουν ο Δήμος Πάργας και η ΄ΛΓ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων Πρέβεζας - Άρτας .

Η Είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη. 

 Ο Κώστας Βουτσάς, η Άννα Φόνσου και ο Στάθης Ψάλτης συναντιούνται στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, στην παράσταση που ανεβάζει το θέατρο Νοτίου Αιγαίου, σε ανάλυση κειμένου του Κώστα Γεωργουσόπουλου και σε σκηνοθεσία του Ζαχαρία Αγγελάκου. Οι τρεις σπουδαίοι ηθοποιοί, με όχημα την αριστοφανική κωμωδία, θα ταξιδέψουν στα κορυφαία φεστιβάλ της χώρας, ενώ τον Σεπτέμβριο (6/9) θα δώσουν μία ξεχωριστή παράσταση στο Ηρώδειο, όπου τα έσοδα της θα διατεθούν για το «Σπίτι του Ηθοποιού». Μαζί τους ο εξαίρετος Τάκης Βαμβακίδης καθώς και ο Ζαχαρίας Αγγελάκος στο ρόλο του Καρίωνα, στο ρόλο του Χρεμύλου

Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Γιάννης Συλλιγνάκης, Φανή Αδαμίδου, Βασίλης Γιακουμάρος, Αλίκη Κατσαβού, Χριστίνα Ψάλτη, Μαρίτα Ρίτζι, Σωτήρης Αντωνίου, Μένη Καλούδη, Ιωάννα Γιαννακού, Νεκταρία Νομικού, Αυγή Παππά και ο μικρός Χάρης Αγγελάκος Σαμπάνης.

Τα σκηνικά είναι του Νίκου Βασιλαρά και τα κοστούμια της Αλεξίας Κατσιμπράκη. Τη μουσική υπογράφει ο Αντώνης Κυζούλης και τις χορογραφίες η Μαρία Μανιώτη.

Ο Πλούτος είναι η τελευταία σωζόμενη κωμωδία του Αριστοφάνη. Γράφτηκε το 388 π.Χ., σηματοδοτώντας το πέρασμα από την Αρχαία στη Νεότερη Αττική Κωμωδία. Στην κωμωδία αυτή ο Αριστοφάνης διακωμωδεί τη κακή διανομή του Πλούτου, που, επειδή είναι τυφλός, πηγαίνει στους κακούς. Αλλά ένας χρηστός πολίτης, ο Χρεμύλος, μαζί με τον τετραπέρατο δούλο του Καρίωνα, περιθάλπουν τον τυφλό, τιμωρημένο από το Δία, θεό Πλούτο, που μικρός τυφλώθηκε για να αποφεύγει τους δίκαιους, τους σοφούς και τους έντιμους. Ο Θεός Πλούτος λοιπόν ξαναβρίσκει το φως του, μετά την γιατρειά που του προσφέρουν ο Χρέμυλος με τον δούλο του. Εκείνος δίνει τα πλούτη του στους αγαθούς και τους κακούς τους κάνει φτωχούς. Στην κωμωδία αυτή ο ποιητής δε διακωμωδεί ορισμένα πρόσωπα, αλλά και καταστάσεις και άτομα, όπως στις "Εκκλησιάζουσες". Γι' αυτό με τις δύο αυτές κωμωδίες ο Αριστοφάνης περνά από την αρχαία στη μέση κωμωδία.

Έτσι, με την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων, στήνεται ένα γαϊτανάκι, το οποίο αποτυπώνει στη σκηνή ένα μωσαϊκό της κοινωνίας της εποχής του Αριστοφάνη, που στη δίψα της για πλούτο μοιάζει τόσο με τη δική μας. Η βασική αντίθεση, στην οποία στηρίζεται το έργο, προβάλλεται από τον αγώνα λόγου ανάμεσα στον Χρεμύλο και την Πενία, με την τελευταία να ενσαρκώνει την ανάγκη που οδηγεί τον άνθρωπο στην καθημερινή δουλειά για την επιβίωση σαρκάζοντας τη φτώχεια των ημερών του Αριστοφάνη. (ΠΗΓΗ)