Η φιλοζωία στη χώρα μας είναι μια παρεξηγημένη έννοια.

 

Ο καθένας που «δηλώνει» φιλόζωος, αποκτά ένα κατοικίδιο της αρεσκείας του, κυρίως αναφέρομαι σε σκυλιά, για να κάνει το κέφι του ή το κέφι των παιδιών του και πηγαίνοντάς το στον κτηνίατρο κατά καιρούς για εμβολιασμό ή ότι άλλο χρειάζεται, αισθάνεται ότι έχει επιτελέσει το «φιλοζωικό» του καθήκον.

 

Στη συνέχεια όταν πρέπει να το βγάλει το ζώο μια βόλτα για να κάνει τις ανάγκες του και να «ξαλαφρώσει», βγαίνουν μαζί παρέα, δεμένο ή λυτό, και όταν το ζώο αποφασίσει να «τα κάνει», το καμαρώνει σαν να πήρε το παιδί του άριστα στα μαθηματικά.

 

Αδιαφορεί το που θα καθίσει το ζώο να κάνει την ανάγκη του, αν είναι πεζοδρόμιο που βαδίζουν συμπολίτες του, παιδική χαρά που παίζουν μικρά παιδιά, ή είσοδος κατοικίας κάποιων συνανθρώπων του που δεν χρωστάνε τίποτα να τρώνε τα σκατά του σκυλιού του, ή να φοβούνται τα παιδιά να βγούνε στο δρόμο επειδή κάποιος ηλίθιος έχει αμολήσει το μεγαλόσωμο σκυλί του λυτό και τρέχει ανεξέλεγκτα.

Εδώ έρχεται η ευθύνη της πολιτείας και των αρχών που θα πρέπει επί τέλους να καταλάβουν ότι οι νόμοι του κράτους δεν θεσπίζονται μόνο για να συζητιούνται στη Βουλή και να φιγουράρουν τυπωμένοι στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως, αλλά θα πρέπει και να εφαρμόζονται.

 

Ο Νόμος 3170/2003 στο άρθρο 2 για τις υποχρεώσεις των ιδιοκτητών σκύλων υποχρεώνει τον ιδιοκτήτη να μεριμνά για τον άμεσο καθαρισμό του περιβάλλοντος από τα περιττώματα  καθώς επίσης και επιβάλλει στον ιδιοκτήτη να κρατά το ζώο δεμένο και σε μικρή απόσταση από αυτόν.

 

Η παρέκκλιση των παραπάνω επισύρει ποινή προστίμου που κυμαίνεται από 300 μέχρι 1.500 ευρώ.

Ας αναλάβουν λοιπόν οι εποχούμενες και μη περιπολίες των αστυνομικών καθώς και η Δημοτική αστυνομία (όπου υπάρχει ακόμα, αν υπάρχει) να εφαρμόσουν τον Νόμο, προκειμένου να μη αναλάβουν οι πολίτες να λύνουν διαπληκτιζόμενοι μεταξύ τους τις όποιες διαφορές, οπότε σίγουρα θα είναι χειρότερα..

Άσε που θα εισπραχθεί και κάμποσο χρήμα μέρες που είναι.

ΠΗΓΗ