ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ Α-ΝΟΗΣΙΑΣ

 

(ΕΙΚΟΝΑ)

Γράφει ο Τριαντάφυλλος  Σερμέτης, Θεολόγος-Φιλόλογος

O Γκαίτε είχε διατυπώσει την άποψη ότι «οι μωροί και οι τετραπέρατοι είναι εξίσου ακίνδυνοι, επικίνδυνοι είναι οι μισότρελοι και οι ημιμαθείς».Το κυρίαρχο στοιχείο της ημιμάθειας είναι η αποσπασματική αναπαραγωγή πληροφοριών, που συσσωρεύονται άτακτα στον εγκέφαλο του ημιμαθούς.

Ο «ξύλινος» πολιτικός λόγος,η αοριστία των νοημάτων,τα  δάνεια αποφθέγματα,το συνειδητό ψέμα(«δε θα υπάρξουν άλλα μέτρα») αλλά και λέξεις-κλειδιά(«οδικός χάρτης», «αφήγημα») που κατά καιρούς εμφανίζονται ως μόδα, δεικνύουν ημιμάθεια και αποσπασματικότητα. Η ημιμάθεια κυριαρχεί γιατί είναι πιο απλή και επιφανειακή και γι” αυτό είναι πιο ελκυστική και πειστική.

Η απόλυτη γνώση είναι πολυ-σύνθετη και πολυ-επίπεδη και ως εκ τούτου αποκρουστική και απεφευκτέα για τους πολλούς.Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι να επικρατούν πολιτικοί οι οποίοι, βασισμένοι σε επικοινωνιακά τεχνάσματα εξίσου ημιμαθών συνεργατών τους,  απευθύνονται στο κοινό τους με βαρύγδουπες εκφράσεις κενές περιεχομένου, περιφρονώντας και υποτιμώντας με εξοργιστικό τρόπο αυτούς που τους έδωσαν τη δυνατότητα να κατέχουν αυτό το αξίωμα.

Η πολιτική α-νοησία δυστυχώς βρίσκει έκφραση και εφαρμογή σε ποικίλες ημιμαθείς κοινωνικές ομάδες, που ενστερνίζονται άκριτα τα ιδεολογήματα των εκάστοτε πολιτικών.Είναι πλέον φανερό σήμερα ότι το πολιτικό σύστημα έχει κατακλυστεί από τέτοιου είδους πολιτικούς, που  η ημιμάθειά τους ή ο λειτουργικός αναλφαβητισμός τους είναι εμφανής.  

Η γνώση έχει ως χαρακτηριστικό της  τη δημιουργικότητα.Και όταν δεν υπάρχει δημιουργικότητα υπάρχει διαφθορά και έλλειψη αξιών.Ας μην προσπαθούμε να θεραπεύσουμε τη διαφθορά αν δε θεραπευθεί η ημιμάθεια.Και ο μόνος τρόπος ίασης είνα η παραγωγική παιδεία.

Η ψυχοπαθολογία του ημιμαθούς δεν έγκειται στην ελλιπή γνώση, αλλά στη βεβαιότητα της απόλυτης γνώσης.Είναι καθημερινά τα παραδείγματα πολιτικών που μιλάνε με αυτοπεποίθηση και στόμφο παράγοντας  το απόλυτο τίποτα.

Επομένως, βασική αιτία της πολιτικής παρακμής είναι η ανάδειξη αντιπροσώπων που ο εμφανής λειτουργικός  αναλφαβητισμός τους αναπαράγει μια καθοδική πορεία του πολιτικού συστήματος, συμπαρασύροντας ολόκληρη τη χώρα στον αφανισμό της.Αποτελεί χρέος και καθήκον των ανθρώπων που κατέχουν τη στοιχειώδη γνώση να ενεργοποιηθούν και να οργανωθούν προκειμένου να αλλάξει πορεία αυτός ο τόπος.

Διακινδυνευμένη πρόβλεψη:Σε δέκα χρόνια το πολύ, αν δεν αλλάξει κάτι άμεσα, το όνομα Ελλάδα θα ανήκει στην ιστορία της ανθρωπότητας.

                                                                                                                                                                    ΠΗΓΗ