Υπάρχουν δύο είδη επανάστασης: υπάρχει η βίαιη επανάσταση, που είναι απλώς μία αντίδραση χωρίς κατανόηση, στο καθεστώς που υπάρχει· όμως υπάρχει και η βαθιά ψυχολογική επανάσταση της νοημοσύνης.
Υπάρχουν πολλοί που επαναστατούν ενάντια στις καθιερωμένες πολιτικές, αλλά μόνο για να πέσουν σε νέες ψευδαισθήσεις.
Εκείνο που συμβαίνει γενικά είναι ότι ξεκόβουμε από μια ομάδα ή ένα σύνολο ιδανικών,και μπαίνουμε σε μια άλλη ομάδα, αποκτώντας άλλα ιδανικά, δημιουργώντας έτσι ένα νέο μοντέλο σκέψης, εναντίον του οποίου θα πρέπει και πάλι να επαναστατήσουμε.
Η αντίδραση απλώς γεννάει αντίθεση και η μεταρρύθμιση χρειάζεται περισσότερη μεταρρύθμιση. Νοημοσύνη δεν είναι το να αλλάζουμε απλώς μια κυβέρνηση με μιαν άλλη, ένα κόμμα με ένα άλλο, μια θρησκεία με μιαν άλλη, έναν εκμεταλλευτή μ’ έναν άλλον.
Οι βίαιες αιματηρές επαναστάσεις δεν μπόρεσαν και δεν θα μπορέσουν ποτέ να λύσουν τα προβλήματά μας. Μόνο μια βαθιά, εσωτερική επανάσταση, που αλλάζει όλες τις αξίες μέσα μας μπορεί να δημιουργήσει και ένα διαφορετικό εξωτερικό περιβάλλον, ένα ευφυές κοινωνικό οικοδόμημα – και μια τέτοια επανάσταση μπορεί να γίνει μόνο από σένα και από εμένα.
Το μεγαλύτερο έλλειμμα της κοινωνίας είναι το ότι δεν μπορεί να κατανοήσει τη διαφορετικότητα. Λόγω της έλλειψης κατανόησης κολλά κάποιες ταμπέλες: «οι Ξένοι/μετανάστες»,«Οι ομοφυλόφιλοι»,και φτάνει μέχρι του σημείου «Οι γυναίκες».
Χωρίζουν σε ομάδες, δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν «το διαφορετικό». Το απομονώνουν, το απλοποιούν ή το αποφεύγουν με κάθε τρόπο. Δημιουργούνται στερεότυπα, προκαταλήψεις μέχρι και λέξεις, για να δηλωθεί η έννοια της υστέρησης… Mα όταν όλοι είναι ίδιοι, τότε είμαστε σε πολλά φτωχότεροι. Ακόμη και τα λουλούδια διαφέρουν, αλλά όλα είναι όμορφα. Αυτή η τάση για ομογενοποίηση είναι κακή. Όταν όλοι σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, έχουν την ίδια εμφάνιση, είναι όλοι ομοιόμορφοι, αυτό είναι ο φασισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου