E-MAIL ΠΟΥ ΛΑΒΑΜΕ: Απλοί προβληματισμοί για την ιδιωτική μαρίνα στο Βάλτο

Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τις τοποθετήσεις της εταιρείας ΟΚΡΙΒΑΣ για το  Βάλτο και το σάλο που έχει ξεσηκώσει το θέμα, θεώρησα καθήκον μου να κινητοποιηθώ, και να μην αρκεστώ στο να πίνω αμέριμνη το καφεδάκι μου αφήνοντας «όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα». Άρχισα λοιπόν να αναρωτιέμαι  και να προβληματίζομαι έντονα πάνω σε αρκετά θέματα. Επικοινωνώντας όμως  και με άλλους συμπολίτες μου, διαπίστωσα πως δεν είμαι η μόνη, τελικά  ήμαστε πολλοί. Έτσι  οι αναφορές μου θα γίνουν  στον πληθυντικό  από την θέση  πια της «κοινής γνώμης», όπως λέει κάπου και η εταιρία.

Πρώτα, πρώτα και πέρα από όλα, προσπαθούμε να καταλάβουμε που τοποθετεί την κοινή γνώμη της Πάργας. Αλήθεια  οι Παργηνοί για την εταιρεία τι από όλα είναι; Λασπολόγοι, «ευαίσθητοι οικολογούντες», πολιτικοί επιχειρηματίες,  αδαείς και τυφλοί που δε βλέπουν το συμφέρων τους, βρωμιάρηδες που ζουν μέσα στο βούρκο, γραφικοί και γκρινιάρηδες  ή αρπαγές και συμφεροντολόγοι; Ή όλα αυτά μαζί. Αν την εταιρεία την ενοχλεί κάποιος  οι κάποιοι, ας τους πει με ονοματεπώνυμο και ας μην βάζει λάσπη στον ανεμιστήρα και τέλος δεν της επιτρέπουμε να  μας βάζει όλους στο ίδιο τσουβάλι.

Αφού λοιπόν ξεκαθαρίσουμε, ως κοινή γνώμη, πως δεν δεχόμαστε μαθήματα νομιμοφροσύνης και  οικολογικής συνείδησης από εταιρείες που δεν γνωρίζουμε τον πρότερο βιος τους αλλά ούτε και το οικολογικό τους έργο, τους τονίζουμε πως οι κουβέντες είναι εύκολες για κατανάλωση στα καφενεία του χωριού και στα ιντερνετικά στέκια, με τους «ότι να ναι» δημοσιογραφούντες  στο πλευρό τους. 

Οι κουβέντες καφενείου λοιπόν καλό είναι να λείψουν για την ώρα και στη θέση τους να μπουν απόψεις ειδικών, νόμοι και υπεύθυνες θέσεις από Δήμο και Περιφέρεια.  Τα πράγματα εδώ δεν είναι μόνο σοβαρά, αρχίζουν να γίνονται και επικίνδυνα γιατί μετά την ψήφιση του σχεδίου νόμου «για την οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας» ανοίγει γενικότερα η κερκόπορτα για  σωτήρες - επενδυτές και σε άλλα σημεία της περιοχής μας.

Για του λόγου το αληθές λοιπόν  η συγκεκριμένη εταιρία, πέρα από τις εκτάσεις που αγόρασε από ιδιώτες, περιλαμβάνει στο τοπογραφικό, τμήμα του αιγιαλού, δημόσιες και ιδιωτικές(ξένες) εκτάσεις αλλά και το ίδιο το αλιευτικό καταφύγιο και προσπαθεί να τα εντάξει σε διαδικασία νομιμοποίησης αυθαιρέτων!

 

Η Κτηματική Υπηρεσία απαντά πάνω σε αυτό και τα στοιχεία που δίνει με δυο έγγραφα της στις 18-8-2014 και 13-10-2014  τονίζουν ότι δεν μπορούν να νομιμοποιηθούν αυτά που ζητάει. Δηλαδή, σύμφωνα με τα έγγραφα της Κτηματικής, η εν λόγω εταιρεία φαίνεται να παρουσιάζει ως ιδιοκτησία της τμήματα του αιγιαλού, δημόσιες και ιδιωτικές (ξένες) εκτάσεις και κοινόχρηστους χώρους. Φυσικά για την κτηματική υπηρεσία, όπου γίνεται λόγος είναι μόνο απαξιωτικός ή δεν γίνεται καθόλου λόγος. Αναρωτιόμαστε λοιπόν σε πια νομιμότητα αναφέρετε όταν τίποτε δεν είναι ξεκαθαρισμένο και από πού αντλεί τόσο θράσος και κουνά το δάχτυλο σε όλους τους Παργινούς;

Στη συνέχεια θα θέλαμε να μας εξηγήσει τι ακριβώς εννοεί η εταιρεία όταν λέει και ξανά λέει για ανάπτυξη. Πραγματικά είναι μια λέξη που προκαλεί δέος, και ποιος αλήθεια δε την θέλει; Αυτό όμως δε μας δεσμεύει, με την απλή μας σκέψη, αναρωτιόμαστε τα εξής: 

Το έργο που παρουσιάζει η εταιρεία είναι εξαιρετικά μεγάλων διαστάσεων  για το Βάλτο (αρχικά μιλά για 130 κλίνες και 218 θέσεις σκαφών). Πέρα λοιπόν από τις περιβαλλοντικές και αισθητικές επιπτώσεις (που έχουμε κάθε δικαίωμα να υποψιαζόμαστε), στον ήδη επιβαρυμένο χώρο, αναρωτιόμαστε, οι υπόλοιπες, υπάρχουσες πολλές μικρές ή και μεγαλύτερες επιχειρήσεις, που θα χωρέσουν, με ένα μεγάλο κομμάτι της θάλασσας και του αιγιαλού, κλειστό  από την «ανάπτυξη»;  Σημειωτέων ότι σε αυτές τις επιχειρήσεις απασχολούνται εδώ και χρόνια εκατοντάδες υπάλληλοι και αυτοαπασχολούμενοι δίνοντας στο κράτος και στο Δήμο μεγάλα ποσά με τις εισφορές τους. Άρα οι επιχειρήσεις αυτές τι έχουν να περιμένουν ;

Μας μιλούν για θέσεις εργασίας, καμία αντίρρηση, αλλά εδώ έχει ενδιαφέρων να δούμε πόσες είναι αυτές. Αρχικά η εταιρεία μιλά για 32 νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν από τη υλοποίηση της επένδυσης μετά το 2ο έτος λειτουργίας από την ολοκλήρωσή της, που αντιστοιχούν σε 20,00 Ετήσιες Μονάδες Εργασίας . Στη συνέχεια μιλά για  88 θέσεις εργασία που θα χαθούν αν δε γίνει το έργο ενώ ταυτόχρονα προβάλλει ένα plan B μιλώντας για λιγότερες (120) θέσεις σκαφών. Ο  καθένας εδώ ας βγάλει τα συμπεράσματα του για την σοβαρότητα με την οποί η εταιρεία αντιμετωπίζει το θέμα . 

Παρόλα αυτά οι επενδύσεις, σίγουρα δημιουργούν θέσεις εργασίας και στη φάση της κατασκευής και στη φάση της λειτουργίας άρα είναι καλοδεχούμενες (αφού βεβαία πρώτα ταχτοποιήσουν τη νομιμότητα τους). Πως ακριβώς όμως θα είναι οι θέσεις αυτές με τι συμβάσεις, με τι ωράρια και τι μισθούς; Πόσοι στις θέσεις αυτές  θα είναι  από την τοπική κοινωνία, πόσοι από αυτούς σε τελική ανάλυση θα είναι άνθρωποι που ζουν , καταναλώνουν και φορολογούνται στην Ελλάδα; Είναι κοινό μυστικό πια  οι υποτιθέμενοι ειδικευόμενοι από τις ανατολικές χώρες που έρχονται στην Ελλάδα μέσω υποτιθέμενων σχολών τουριστικών επαγγελμάτων  για πρακτική άσκηση και καταλήγουν να δουλεύουν κανονικότατα, ανασφάλιστα -και πολλές φορές σε συνθήκες γαλέρας- στερώντας έτσι και θέσεις εργασίας και χρήματα  από την Ελλάδα. 

Προσπαθούν επίσης να μας πείσουν για τον “καλό τουρισμό” που θα έρθει λόγω της μαρίνας . Πραγματικά αυτό είναι το καθρεφτάκι, που το πλασάρουν με περίσσιο καμάρι σε μας τους«ιθαγενής». Λες και κανείς από τους «αδαείς» Παργινούς  δεν γνωρίζει ότι τον καλό τουρίστα η κάθε επιχείρηση  τον θέλει εξολοκλήρου για τον εαυτό της και ότι αυτός θα έρθει με κανονισμένο ακόμη και το αναψυκτικό του. Άλλωστε το ίδιο συμβαίνει και με τα ξενοδοχεία πολλών αστέρων  που υπάρχουν ήδη στην Ελλάδα αλλά και  στην περιοχή μας. Αν η μαρίνα ήταν δημόσια θα μπορούσαμε  να ελπίζουμε, άλλα πόσο μπορεί να ελπίζει η τοπική αγορά με το all inclusive.  Σίγουρα όσο ελπίζουν και οι τοπικές κοινωνίες και αγορές της Τυνησίας που όλος ο φυσικός της πλούτος ξεπουλήθηκε σε εταιρείες  και μεγάλα Fans του εξωτερικού, εκμεταλλευόμενοι όλο το χρήμα των τουριστών και οι ντόπιοι έχουν κάποιες κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας.  

Τελικά για πια ακριβώς ανάπτυξη μας μιλά η εταιρεία… την δική της;  και ότι κοκαλάκι  περισσέψει από αυτή να το «γλύψει» και η τοπική κοινωνία; 

Προφανώς.

Τέλος για να εμπεδώσουμε καλύτερα τα πράγματα θα κάνουμε τον εξής απλό παραλληλισμό. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε ένα σπίτι που το κληρονομήσαμε από τους γονείς μας,  όμως εμείς δεν μπορούμε να το συντηρήσουμε όπως  πρέπει γιατί είμαστε πολυάσχολοι, γιατί δεν έχουμε λεφτά η γιατί πήραμε τον «κακό το δρόμο». Έρχεται λοιπόν η γειτόνισσα και μας λέει ότι το σπίτι έχει το μαύρο του το χάλι και γι' αυτό να της το χαρίσουμε, γιατί μόνο αυτή έχει τον τρόπο να το σουλουπώσει(όχι να το πουλήσουμε ,ούτε να το νοικιάσουμε).Κ αι εμείς με ενθουσιασμό δεχόμαστε γιατί θα μας απαλλάξει από την φροντίδα του, άσε που θα έρχονται και πιο πολλοί φίλοι και γνωστοί γιατί πια θα είναι καθαρό και ταχτοποιημένο και δε θα ντρεπόμαστε. Τώρα βέβαια,  το ότι αυτό το σπίτι δε θα μας ανήκει, να το δώσουμε και εμείς στα παιδιά μας – που ποιος ξέρει μπορεί να είναι πιο ικανά από εμάς- ή ότι η γειτόνισσα μπορεί να το πουλήσει σε άλλον που εμείς δε θα ξέρουμε αλλά ούτε και θα μας πέφτει λόγος δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία .  

Αυτά εν ολίγοις απασχολούν και προβληματίζουν την «κοινή γνώμη» που από ότι φαίνεται η εταιρεία έχει γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων της. Ελπίζουμε μόνο να μην κάνουν το ίδιο και οι τοπικοί άρχοντες και να δουν με το σεβασμό που αρμόζει την φυσική μας κληρονομιά αλλά και τους νόμους που ψηφίζονται για την προστασία της.

ΥΣ: όλα τα στοιχεία που αναφέρω είναι από αναρτημένα έγγραφα στο διαδίκτυο

Ελπίζοντας για το καλύτερο 

(ΥΠΟΓΡΑΦΗ)

Δεν θεωρούμε σκόπιμη  την δημοσίευση του ονόματος του συντάχτη. Β.Ι.