Tο βρόμικο 2014

 

  Στέλιος Κούλογλου

Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού κράτους αποκεφαλίζουν live Δυτικούς δημοσιογράφους. Το καλοκαίρι, ένα πολιτικό αεροπλάνο καταρρίπτεται στην Ουκρανία, όπου από τις αρχές της χρονιάς μαίνεται ο εμφύλιος πόλεμος, με τους νεοναζί του "Δεξιού Τομέα" να πρωταγωνιστούν στις εξελίξεις. Τις ίδιες μέρες, το Ισράηλ επιτίθεται στην Γάζα, μετά από την απαγωγή τριών νεαρών Ισραηλινών: 2.200 άνθρωποι χάνουν την ζωή τους, η συντριπτική πλειοψηφία άμαχοι Παλαιστίνιοι. Ποτέ άλλοτε στην  μεταπολεμική ιστορία, μια χρονιά δεν περιείχε τόσα κομμάτια από το παζλ της επιστροφής της ανθρωπότητας στον Μεσαίωνα. Σπάνια τα τελευταία 50 χρόνια ξέσπασε τόσο μίσος, όσο πρόσφατα στο Πακιστάν, όταν οι Ταλιμπάν επιτέθηκαν σε ένα σχολείο δολοφονώντας εκατοντάδες παιδιά.

Δύο είναι τα βασικά γεγονότα που μας οδήγησαν ως εδώ. Το πρώτο είναι, με την πτώση του τείχους του Βερολίνου 25 χρόνια πριν, η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης.  Παντοδύναμες πλέον, οι ΗΠΑ και διεθνές κεφάλαιο έχουν απαλλαχθεί από το αντίπαλο δέος. Το κράτος πρόνοιας συρρικνώνεται και ο νεοφιλελευθερισμός γίνεται το επίσημο δόγμα : οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.

Η πλήρης επικράτηση του χρήματος παρασύρει τους σοσιαλδημοκράτες. Είναι ο αποδυναμωμένος από τα ερωτικά σκάνδαλα  Μπιλ Κλίντον που καταργεί, λίγο πριν το τέλος της θητείας του το 2000, τον νόμο που από την εποχή του μεγάλου κραχ του 1929 διαχωρίζει τις τράπεζες σε επενδυτικές και εμπορικές : ο χρηματοπιστωτικός τομέας γίνεται παντοδύναμος, δημιουργώντας ένα καπιταλισμό καζίνο που θα σκάσει σαν φούσκα το 2008.

Οι τράπεζες των τοξικών ομολόγων σώζονται, αλλά η οικονομική κρίση δεν λέει από τότε να τελειώσει. Θλιβερή καρικατούρα, κάτι μεταξύ σοσιαλιστή και εραστή, ο Φρανσουά Ολαντ θα μας θυμίσει το 2014 την παρακμή της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας αλλά και της Γαλλίας. Γιατί, μεταξύ των άλλων, η κρίση στην ευρωζώνη έχει ανατρέψει δραματικά τους συσχετισμούς μέσα στην ΕΕ, της οποίας η πρωτεύουσα έχει στην πράξη μετακομίσει, από τις Βρυξέλλες στο Βερολίνο.  Και όσο διατηρείται, η ανισορροπία θα αποτελεί πηγή πολλών κακών...

Στα τσακίδια λοιπόν!

 

ΦΩΤΟ

Ρίχνουν το χρηματιστήριο… Ποιοι το ρίχνουν;  Ε;

Μας στέλνουν μήνυμα. Θέλουν να κάτσουμε στα αυγά μας για ν΄ αυγαταίνουν τα πλούτη τους.  Τους ξέρουμε καλά κι ας κρύβονται πίσω από άυλους τίτλους. Οι τίτλοι είναι άυλοι αυτοί όμως έχουν σάρκα και οστά. Λεφτά μπορεί να έχουν,  αλλά απέναντι σ΄ αυτή την πατρίδα εμετρήθησαν,  εζυγίσθησαν και βρέθηκαν ελλιπείς.

Σ΄ αυτό τον τόπο πλούτισαν και σε βάρος αυτού τού λαού. Μα δεν έχουν καν το φιλότιμο τής ανταποδοτικότητας. Ούτε καν της ανταποδοτικότητας για  την υπομονή και τη στήριξη ενός λαού κατά τα δυο τρίτα φτωχοποιημένου.

Ελληνοφρένεια 16-12-14 - Ο Μπαλούρδος και η "Ρόζα"

Στο 17' 57", έως 19'18"

 

http://youtu.be/LqkMXeaeRkg?t=17m57s

Η μαγεία των παλαιών παιχνιδιών

  

 Το πνεύμα των γιορτών επιτάσσει την ανάγκη για περισσότερο παιχνίδι. Κάποτε οι κούκλες λέγονταν “πλαγγόνες” και τα μωρά νανουρίζονταν με την “πλαταγή”, μια πήλινη κουδουνίστρα που έβγαζε ήχο από πετραδάκια. Σήμερα το τσίγκινο ποντικάκι που καιροφυλακτεί κοντά σε ένα σακί αλεύρι, αντικαθίσταται από την Barbie Fashionista και τις πειρατικές φρεγάτες των Playmobil. Ο κόσμος των παιδιών είναι πλέον τοποθετημένος στα ράφια γνωστών πολυκαταστημάτων και σε μεγάλο ποσοστό, κατασκευάζεται από πλαστικά υλικά που απομυθοποιούν τη μαγεία της παράδοσης.

  Εβδομάδα των Χριστουγέννων και παραμονές Πρωτοχρονιάς και οι περισσότεροι γονείς έχουν ξεχυθεί στα μαγαζιά για να αγοράσουν στα παιδιά τους τα δώρα που θα φέρει στο σπίτι ο Άγιος Βασίλης. Μετά το γάλα και τα μπισκότα που θα του αφήσουν δίπλα από το δέντρο, τα παιδιά θα ξετυλίξουν με προσμονή τα παιχνίδια που κατέφθασαν από τη μακρινή Λαπωνία! Το περιεχόμενό τους θα θυμίζει άραγε σε κάτι, τα παλαιά και ξεχασμένα παραδοσιακά παιχνίδια των περασμένων εποχών; 

Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, τα κορίτσια στην αρχαία Ελλάδα μπορούσαν να παίζουν με μια διαφορετική από τα σημερινά δεδομένα κούκλα, την πήλινη πλαγγόνα που είχε επιμελημένο χτένισμα, πανύψηλα πόδια και λεπτό κορμό. Στη νεότερη Ελλάδα, οι μητέρες έφτιαχναν στα παιδιά τους κούκλες από ζυμάρι, στάχυα, κουρέλια, ή από κάλτσες παραγεμισμένες με άχυρα. Σε ορισμένες περιοχές μάλιστα, έκαναν κούκλες από καλαμπόκι, τσουβάλια ή από την πρώτη πάνα του μωρού. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όσοι πατεράδες ήταν βοσκοί σκάλιζαν μια κούκλα, την κουτσούνα, που κρατούσε στα χέρια της κάποιο χριστιανικό σύμβολο για να προστατεύει τις κόρες τους από το κακό ή διάφορες ασθένειες.

Έντονος προβληματισμός στους κατοίκους της Πάργας για την αλόγιστη κοπή ελαιοδέντρων!

 

 Έντονο προβληματισμό προκαλεί στην περιοχή της Πάργας η αλόγιστη- ή κατ΄άλλους ανεξέλεγκτη- κοπή των ελαιοδέντρων στην Πάργα. Κάτοικοι της περιοχής μιλούν για παρέμβαση στο περιβάλλον η οποία αλλοιώνει την εικόνα της Πάργας εξαφανίζοντας σταδιακά το πράσινο. 

Η κοπή των δέντρων παρουσιάζει ραγδαία αύξηση την τελευταία πενταετία αφού «εξαφανίζονται» ελαιώνες ακόμη και μέσα από την «καρδιά» του οικισμού.

Τα ξύλα από τα αιωνόβια δέντρα «φεύγουν» προς πώληση ακόμη και στην Ιταλία με κέρδη μεν για τους ιδιοκτήτες με ανυπολόγιστες όμως επιπτώσεις για το περιβάλλον. 

Το θέμα είχε τεθεί πριν ένα περίπου χρόνο από τον Αντιπεριφερειάρχη Π.Ε Πρέβεζας Στράτο Ιωάννου ο οποίος σε Συνεδρίαση του Συντονιστικού Οργάνου είχε επισημάνει ότι ο ίδιος αναζητά νομοθετικό πλαίσιο προκειμένου να σταματήσει η αλόγιστη κοπή ελαιόδεντρων στην περιοχή. Κατά την ίδια συνεδρίαση είχε επίσης επισημανθεί ότι η αποψίλωση του ενετικού ελαιώνα, στο Καλαμίτσι της Πρέβεζας, έχει επηρεάσει την περιβαλλοντική ισορροπία στην περιοχή. 

Οι απόδημοι Ηπειρώτες τίμησαν τον Άλκη Αλκαίο, σε μια απαράμιλλη και μοναδική εκδήλωση μνήμης και τιμής...

 

Με μια εκδήλωση βιωματική, σχεδόν μυσταγωγική, γεμάτη ευαισθησία, αγάπη και όνειρο, οι απόδημοι Ηπειρώτες τίμησαν τη μνήμη του συμπατριώτη τους Βαγγέλη Λιάρου - του πολυτραγουδισμένου ποιητή Άλκη Αλκαίου. 

Η εκδήλωση, σε συνδιοργάνωση της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας, της Αδελφότητας Κοκκινιωτών Θεσπρωτίας και του Συλλόγου Παργινών Αθήνας πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου, στο κατάμεστο Πνευματικό Κέντρο Ηπειρωτών.Οι περισσότεροι άνθρωποι του ποιητή ήταν εκεί. 

Η οικογένειά του, συγχωριανοί του, συμμαθητές και φίλοι του, σύντροφοι στους αγώνες είτε καλλιτεχνικοί συνεργάτες συμμετείχαν φωτίζοντας διαφορετικές πτυχές της προσωπικής του διαδρομής και της ποιητικής δημιουργίας του. Το βήμα της εκδήλωσης φιλοξένησε μια εξαίσια σκυταλοδρομία μνήμης, λόγου και μέλους που μέσα από διαφορετικές ψηφίδες συνέθεσε μια πανέμορφη προσωπογραφία του Βαγγέλη Λιάρου της Κοκκινιάς και της Πάργας, του Άλκη Αλκαίου όλων μας.

Μιά μαρτυρία για τον Άλκη Αλκαίο. Η ομιλία του Παργινού Θοδωρή Βουρεκά στην εκδήλωση της ΠΣΕ, για τον Ηπειρώτη στιχουργό.

Όταν θυμάμαι ή μιλώ για το Βαγγέλη αναδύονται από τη μνήμη μου επίμονα κάποιες εικόνες και στιγμιότυπα με πολύ συγκινησιακή φόρτιση. Θα προσπαθήσω τώρα να αναπλάσω κάποιες από τις εικόνες αυτές χρονολογικά.

Η πρώτη εικόνα, σχεδόν φωτογραφική. Είναι ο Βαγγέλης μαζί με τον μικρότερο αδελφό του τον Γρηγόρη, που μόλις έχουν έρθει στην Πάργα από την ορεινή Κοκκινιά! Δυο κατάξανθα παιδιά με ασυνήθιστα για την παραθαλάσσια Πάργα χοντρά ρούχα και κυρίως με χοντρές μάλλινες κάλτσες, που φαίνονται έντονα, επειδή φορούν, όπως όλοι μας τότε, κοντά παντελόνια. Τους βλέπω ακόμη να στέκονται στις μεγάλες σκάλες του ωραίου λιθόκτιστου Δημοτικού Σχολείου της Πάργας.

Η δεύτερη εικόνα. Οι εφηβικές μας πλέον παρέες. Ο Βαγγέλης πάντοτε χαμηλών τόνων, διακριτικός και ταυτόχρονα εξαιρετικά κοινωνικός.

Ήμαστε τότε – επιτρέψτε μου την παρέκβαση – σε μια Πάργα αλλοτινή, παρθενική. Δεν εξιδανικεύω. Ήταν χρόνια στέρησης, ανέχειας, αλλά και ζεστής επικοινωνίας και κοινωνικότητας. Με πεντακάθαρες θάλασσες, με απείραχτο το περιβάλλον, με τις γειτονιές ζωντανές και επικοινωνούσες. Το μοντέλο του εντατικοποιημένου, χωρίς κανόνες, κερδοσκοπικού τουρισμού που επιβλήθηκε εξαφάνισε τη φτώχεια των ανθρώπων, κακοποίησε όμως όλα τα υπόλοιπα, την κοινωνική ζωή, την ανθρώπινη επικοινωνία, το περιβάλλον φυσικό και οικιστικό.

24 ώρες για να σώσουμε τα δάση της Ελλάδας!

 

Γιατί είναι σημαντικό;

Το μεγάλο ξερίζωμα της Ελλάδας παίρνει εξωφρενικές διαστάσεις. Αυτή τη στιγμή, η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα ύπουλο νομοσχέδιο για να χαρίσει τα δάση μας σε καταπατητές. Αν αυτό το έκτρωμα ψηφιστεί, όχι μόνο θα νομιμοποιηθούν ήδη υπάρχουσες παρανομίες, αλλά θα ανοίξει η πόρτα και για νέες καταπατήσεις. Έχουμε όμως μια τελευταία ευκαιρία να τους σταματήσουμε.
Οι Υπουργοί Περιβάλλοντος Γ. Μανιάτης και Ν. Ταγαράς έχουν την πολιτική δύναμη να αποσύρουν το δασοκτόνο νομοσχέδιο, αλλά ελπίζουν ότι με το θόρυβο της εκλογής Προέδρου θα περάσει απαρατήρητο χωρίς αντίδραση απ΄τους πολίτες και τα ΜΜΕ. Το τελευταίο πράγμα που θέλουν οι δύο Υπουργοί σ’αυτή την προεκλογική περίοδο εντυπώσεων είναι μια δημόσια κατακραυγή που θα ξεσκεπάσει το σκανδαλώδες νομοσχέδιο.

“Δυό χρόνια χωρίς τον Άλκη Αλκαίο" Εκδήλωση μνήμης και τιμής στον Ηπειρώτη ποιητή από την από την Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας, το Σύλλογο Παργινών Αθήνας και την Αδελφότητα Κοκκινιωτών Θεσπρωτίας,

 

Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας, ο Σύλλογος Παργινών Αθήνας και η Αδελφότητα Κοκκινιωτών Θεσπρωτίας, προσκαλούν στην εκδήλωση "Δύο χρόνια χωρίς τον Άλκη Αλκαίο", την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου και ώρα 6 μ.μ. στο Πνευματικό κέντρο Ηπειρωτών, (Κλεισθένους 15, 7ος όροφος).

Μια πολιτιστική εκδήλωση μνήμης και τιμής, λόγου και μέλους, για τον Ηπειρώτη ποιητή Άλκη Αλκαίο που τραγουδήσαμε όλοι μας. Τον Άλκη της "Πιρόγας", της "Ρόζας", του "Πρωινού τσιγάρου". Για τον Άλκη Αλκαίο της Πάργας, τον Βαγγέλη Λιάρο της Κοκκινιάς Θεσπρωτίας.

“Ο Βαγγέλης Λιάρος είναι γέννημα της Κοκκινιάς, ο Άλκης Αλκαίος είναι γέννημα- θρέμμα της Πάργας”, έγραφε ο ίδιος, δίνοντας στοιχεία της καταγωγικής του ταυτότητας, περιγράφοντας την Ηπειρώτικη ρίζα του. Αφετηρία αλλά και αέναη επιστροφή η Ήπειρος για τον ποιητή που τραγούδησαμε όλοι μας, μέσα από τις μελοποιήσεις των στίχων του. Στην Ήπειρο “επέστρεψε” για πάντα, στην αγαπημένη του Πάργα, πριν από δύο χρόνια, όταν ξεκίνησε για το ανεπίστρεπτο ταξίδι, στις 10 Δεκεμβρίου 2012.

"ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ" - Παραλία Βάλτου: Επένδυση - θέσεις εργασίας – ανάπτυξη

 

Σαν λέξεις και σαν έννοιες είναι θετικότατες Ποια είναι όμως η πραγματική τους σημασία?

ΕΠΕΝΔΥΣΗ Ονομάζεται η δέσμευση κεφαλαίων (του επενδυτή ) για ένα χρονικό διάστημα, η οποία αναμένεται να αποφέρει πρόσθετα κεφάλαια στον επενδυτή. ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ Ο επενδυτής θα βάλει από τα συνολικά 12 εκατομμύρια της επένδυσης, τα 7 εκατομμύρια ενώ τα υπόλοιπα 5 εκατομμύρια το κράτος. Δηλαδή εμείς. Εμείς δηλαδή συμμετέχουμε στο κόστος της επένδυσης, αλλά δεν έχουμε λόγο για το είδος της ή συμμετοχή στα κέρδη της.

ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Θα δημιουργηθούν όπως λέγεται 32 νέες θέσεις εργασίας.
Αυτό δημιουργεί από μόνο του, ένα μοχλό πίεσης - σε εποχή κρίσης - για να παραβλεφθούν "τυχόν " αποκλίσεις από το αρχικό πλάνο της επένδυσης.
32 νέες θέσεις εργασίας ξενοδοχειακών υπαλλήλων, με ανύπαρκτα δικαιώματα
που δουλεύουν εξαντλητικά, με ελάχιστους μισθούς και απλήρωτες υπερωρίες, με επισφάλεια και εργοδοτική τρομοκρατία.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ Οικονομική ανάπτυξη εννοούμε την αύξηση της πραγματικής παραγωγής προιόντων και υπηρεσιών, σε μία οικονομία με την πάροδο του χρόνου.

Στην πράξη εννοούν το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου σε επιχειρηματίες ώστε να αυξήσουν τα κέρδη τους σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.

Τι φταίει?

Σίγουρα όχι ο επενδυτής. Αυτός κάνει την δουλειά του, βρίσκοντας στην συγκεκριμένη περίοδο, γόνιμο έδαφος για να εφαρμόσει τα επενδυτικά του σχέδια.

E-MAIL ΠΟΥ ΛΑΒΑΜΕ: Απλοί προβληματισμοί για την ιδιωτική μαρίνα στο Βάλτο

Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τις τοποθετήσεις της εταιρείας ΟΚΡΙΒΑΣ για το  Βάλτο και το σάλο που έχει ξεσηκώσει το θέμα, θεώρησα καθήκον μου να κινητοποιηθώ, και να μην αρκεστώ στο να πίνω αμέριμνη το καφεδάκι μου αφήνοντας «όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα». Άρχισα λοιπόν να αναρωτιέμαι  και να προβληματίζομαι έντονα πάνω σε αρκετά θέματα. Επικοινωνώντας όμως  και με άλλους συμπολίτες μου, διαπίστωσα πως δεν είμαι η μόνη, τελικά  ήμαστε πολλοί. Έτσι  οι αναφορές μου θα γίνουν  στον πληθυντικό  από την θέση  πια της «κοινής γνώμης», όπως λέει κάπου και η εταιρία.

Πρώτα, πρώτα και πέρα από όλα, προσπαθούμε να καταλάβουμε που τοποθετεί την κοινή γνώμη της Πάργας. Αλήθεια  οι Παργηνοί για την εταιρεία τι από όλα είναι; Λασπολόγοι, «ευαίσθητοι οικολογούντες», πολιτικοί επιχειρηματίες,  αδαείς και τυφλοί που δε βλέπουν το συμφέρων τους, βρωμιάρηδες που ζουν μέσα στο βούρκο, γραφικοί και γκρινιάρηδες  ή αρπαγές και συμφεροντολόγοι; Ή όλα αυτά μαζί. Αν την εταιρεία την ενοχλεί κάποιος  οι κάποιοι, ας τους πει με ονοματεπώνυμο και ας μην βάζει λάσπη στον ανεμιστήρα και τέλος δεν της επιτρέπουμε να  μας βάζει όλους στο ίδιο τσουβάλι.

ΠΕΡΙ ΜΑΡΙΝΑΣ Ο ΛΟΓΟΣ (KAI OXI MONO)...ΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ !!!

 

 Γενικά, είμαι ένας πολύ ήρεμος άνθρωπος. Πολύ λίγα πράγματα είναι ικανά να με «βγάλουν από τα ρούχα μου» σύμφωνα με την λαϊκή έκφραση. Ένα από αυτά τα πράγματα ήταν ανέκαθεν, από τότε που θυμάμαι τον ενσυνείδητο εαυτό μου, εκείνα τα «γομάρια», είτε ήταν πολίτες (συνήθως πλούσιοι ή πολιτικά ισχυροί) είτε ήταν «επιχειρηματίες» (συνήθως προστατευόμενα πελατάκια ή λαδικά ολκής), που έκλειναν με «βίλες» ή «μαγαζιά» την ελεύθερη πρόσβαση στους υπόλοιπους «πληβείους πολίτες» προς τις παραλίες που είναι ιδιοκτησία όλων μας.

Γνωρίζω και άλλους πολλούς φίλους και γνωστούς μου, που γίνονται «Tούρκοι» όταν βλέπουν τις μπάρες, τις σήτες και κάθε άλλης μορφής περίφραξη που υψώνουν τούτοι οι ερίφηδες, σε κάθε δρομάκι, σε κάθε δίοδο, σε κάθε μονοπάτι που οδηγεί προς την παραλία μπροστά στην ιδιοκτησία τους, μετατρέποντας έτσι ακόμη και αυτήν την ίδια σε οιονεί ιδιωτική.

  Ο αιγιαλός δεν είναι ούτε ΟΤΕ, ούτε «μικρή ΔΕΗ», ούτε «Ελληνικό». Ο αιγιαλός – παραλία, είναι ένα ζήτημα που με εμάς τους Έλληνες έχει σχεδόν «ιερή» σχέση, καθώς είναι άρρηκτα συνυφασμένος με το ατέλειωτο ελληνικό καλοκαίρι, με παλιές ή πρόσφατες αναμνήσεις αξέχαστων ευτυχισμένων ημερών πλάι στο κύμα, κάτω από μια ομπρέλα, πάνω σε μια ψάθα, με ένα βιβλίο, με ένα τάβλι, με το ταπεράκι με τα κεφτεδάκια και τα γεμιστά, με το τυρί και το καρπούζι, με την οικογένεια, τους φίλους ή το «πρόσωπο».

Ναυτικός Όμιλος Πάργας - Σχολή Ιστιοπλοΐας Ανοικτής Θαλάσσης ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ

 

Ο Ναυτικός Όμιλος Πάργας σε συνεργασία με τον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Κέρκυρας, προτίθεται να λειτουργήσει στον τόπο μας από την νέα χρονιά και πριν την έναρξη της τουριστικής σεζόν, Σχολή Ιστιοπλοΐας Ανοικτής Θαλάσσης.

Παρακαλείστε όσοι ενδιαφέρεστε να συμετάσχετε στην σχολή και να αποκτήσετε Δίπλωμα Κυβερνήτη Ιδιωτικών Τουριστικών Πλοίων( Ιστιοπλοϊκών), στην εκδήλωση ενδιαφέροντος στο κιν. 6936762506 Ντούσκος Κοσμάς.

Η συμπλήρωση ενός ελάχιστου αριθμού ατόμων είναι απαραίτητη για την λειτουργία της σχολής για αυτό και είναι απαραίτητη η εκδήλωση ενδιαφέροντος με σκοπό την δρομολόγηση της έναρξης της σχολής.

ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ: Η ΠΑΡΤΙΔΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΑΙΧΤΗΚΕ ΑΚΟΜΑ

 

Γράφει ο   Γιώργος Δημητρακόπουλος

Άλκης Αλκαίος, «ένας ποιητής που παρίστανε τον στιχουργό».

Αυτό δήλωσε ο Θάνος Μικρούτσικος που για πολλά χρόνια  συνεργάστηκε με τον Άλκη.

Ο Θάνος έκανε την αρχή κι αργότερα πλήθος συνθετών με τη συνδρομή σπουδαίων ερμηνευτών, μας  έδωσαν πολύ όμορφα τραγούδια που σημάδεψαν κι άλλαξαν  το τοπίο στο νεότερο ελληνικό τραγούδι και μάλιστα χωρίς ημερομηνία λήξης μιας κι υπάρχουν πολλά ακόμα ποιήματα του Άλκη στα χέρια συνθετών που αργά ή γρήγορα θα μελοποιηθούν.

Ο ίδιος ο Άλκης, αρνιόταν την ιδιότητα του ποιητή και υποστήριζε πως είναι μόνο στιχουργός. Τα επιχειρήματα και των δυο έχουν καταγραφεί στη μια και μοναδική τηλεοπτική παρουσία του Άλκη, το 1990 στην εκπομπή «Η περιπέτεια ενός ποιήματος» του Αντώνη Κόκκινου στην ΕΡΤ που μπορείτε να δείτε στο:

http://www.hprt-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=94448&autostart=0

Υπάρχει επίσης κι η μοναδική ραδιοφωνική παρουσία του, στο 2ο πρόγραμμα της ΕΡΤ, το 1982, που μπορείτε να ακούσετε στο:

https://www.youtube.com/watch?v=d1QNHjCyPNU

Ο Θάνος Μικρούτσικος, διάβασε στον κυριακάτικο Ριζοσπάστη στις 12 Φλεβάρη του 1978, ένα ποίημα με τίτλο «Φλεβάρης 1848» με υπογραφή ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ απ’ την αδημοσίευτη ποιητική του συλλογή «Ο οργασμός του κόσμου», το μελοποίησε, επικοινώνησε με τον Βαγγέλη Λιάρο (το πραγματικό όνομα του ποιητή), στην όμορφη Πάργα, και το ποίημα έγινε τραγούδι.

Ένας μύθος σιωπής καλύπτει το πορτρέτο του Άλκη Αλκαίου.

Αντίο φίλε Άλκη, του Γιάννη Αγγέλη Για τον ποιητή Άλκη Αλκαίο

           Είναι στιγμές που η λευκή σελίδα παραμένει άδεια μην έχοντας τη δύναμη να εκφράσεις αυτό που νιώθεις. Τι να πεις για ένα άνθρωπο που οι στίχοι του σε βοήθησαν να μη φοβάσαι το σκοτάδι των καιρών και να προσδοκείς  το φως της επόμενης μέρας. ‘Ένας αναχωρητής των λέξεων και των αισθημάτων που δε σταμάτησε να ανακαλύπτει ποτέ το άγνωστο.

Είμαι σίγουρος πως δε έχεις χαθεί σε άλλους τόπους. Θα κάθεσαι με το μαύρο μπλοκάκι σου σε μια έρημη παραλία χαζεύοντας τους γλάρους να πετούν περήφανοι στον ουρανό. Δε θα μας άφηνες μόνους σε αυτές τις δύσκολες συγκυρίες για τη χώρα. Με μεγαλύτερο όπλο τη σκέψη σου, θα ισοπέδωνες θλιβερούς  μικροαστούς, προσφέροντας δύναμη στους υπολοίπους. Ίσως θα ήθελες να αλλάξεις παραστάσεις. Το έργο είναι βαρετό για κάποιον που δε σταματούσε ποτέ σε ένα μέρος αλλά προχωρούσε συνεχώς  στον επόμενο προορισμό.

Το Νεκρομαντείο και ο Αχέροντας στο Μουσείο Κυκλαδίτικης Τέχνης.

Το Νεκρομαντείο και ο Αχέροντας στο Μουσείο Κυκλαδίτικης Τέχνης.

(Την συμμετοχή χρηματοδότησε ο Δήμος Πάργας )

 

ΕΠΕΚΕΙΝΑ. Ο Θάνατος και η ζωή μετά στην Αρχαία Ελλάδα από 11/12/2014 έως 8/2/2015  

Μέσα από 120 αντικείμενα από 21 μουσεία της Ελλάδας και του εξωτερικού αναδεικνύεται ένα από τα σημαντικότερα μυστήρια που απασχόλησε και εξακολουθεί να απασχολεί τον άνθρωπο: η τύχη της αθάνατης ψυχής μετά τον θάνατο του φθαρτού σώματος. Ως αφετηρία επιλέχθηκαν οι επικές περιγραφές για τον Κάτω Κόσμο όπως αποτυπώθηκαν στα αρχαία έργα διαφορετικών περιόδων. Ως κατακλείδα, οι πλατωνικές αντιλήψεις που σηματοδοτούν τη μεταστροφή της αντίληψης για το θείο στοιχείο συνιστώντας εξέλιξη και αντίποδα της ομηρικής σκέψης. Η έκθεση θα χωρίζεται σε 5 ενότητες: Η Στιγμή του Θανάτου, Έθιμα Ταφής, Ομηρικός Άδης, Βακχικός-Ορφικός Άδης και Πλατωνικός Άδης.

Επιδότηση μέχρι 500.000 ευρώ για την ίδρυση Ομάδων Παραγωγών μέσω του νέου Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης.

 

Με χρηματικά ποσά έως και 500.000 ευρώ σε ορίζοντα πενταετίας θα επιδοτούνται από το νέο ΠΑΑ 2015 - 2020 οι νεοσυσταθείσες Ομάδες Παραγωγών. Σύμφωνα με όσα αναφέρει το Μέτρο 9.1 - Σύσταση Ομάδων και Οργανώσεων Παραγωγών, του νέου προγράμματος που το επόμενο διάστημα αναμένεται να εγκριθεί και από την Κομισιόν, η στήριξη καταβάλλεται ως κατ’ αποκοπή ενίσχυση σε ετήσιες δόσεις για πέντε έτη, από την ημερομηνία κατά την οποία αναγνωρίσθηκε η ομάδα ή η οργάνωση παραγωγών, με βάση το επιχειρηματικό της σχέδιο, και είναι φθίνουσα. 

 Τα κράτη μέλη καταβάλλουν την τελευταία δόση μόνο εφόσον ελέγξουν την ορθή υλοποίηση του επιχειρηματικού σχεδίου. Ο υπολογισμός των ετήσιων δόσεων επιχορήγησης θα υπολογίζεται ως ποσοστό της αξίας παραγωγής βάσει του επιχειρηματικού σχεδίου. 

 Αναλυτικότερα, η μέγιστη ετήσια επιχορήγηση κατά τα πρώτα πέντε (5) έτη από την αναγνώριση της Ομάδας θα είναι 100.000 € ανά έτος ενώ ως ποσοστό της αξίας της παραγωγής θα ξεκινάει από 10% το πρώτο έτος και θα καταλήγει στο 6% το πέμπτο έτος (μειούμενο κατά 1% κάθε χρόνο).

Οι επιλέξιμες δαπάνες αφορούν κυρίως στα κάτωθι: 

-Μίσθωση κατάλληλων εγκαταστάσεων ή άλλων χώρων απαραίτητων για τη λειτουργία της ομάδας/οργάνωσης, καθώς και προμήθεια εξοπλισμού γραφείου συμπεριλαμβανομένου του υλικού και λογισμικού ηλεκτρονικών υπολογιστών. 
-Δαπάνες για το διοικητικό προσωπικό, οι γενικές δαπάνες και οι νομικές και διοικητικές αμοιβές. 

-Σε περίπτωση αγοράς των κτηριακών εγκαταστάσεων, οι επιλέξιμες δαπάνες για τις εγκαταστάσεις περιορίζονται στο κόστος μίσθωσης στις τιμές της αγοράς. 

Δε χορηγείται ενίσχυση σε: 

1. Οργανώσεις παραγωγών (οντότητες/φορείς), όπως εταιρείες ή συνεταιρισμοί που έχουν ως στόχο τη διαχείριση μίας ή περισσότερων γεωργικών εκμεταλλεύσεων και είναι στην πραγματικότητα μεμονωμένοι παραγωγοί. 

2. Άλλες γεωργικές ενώσεις που αναλαμβάνουν καθήκοντα, όπως αμοιβαία υποστήριξη και υπηρεσίες αντικατάστασης στο αγρόκτημα και γεωργικής διαχείρισης στις εκμεταλλεύσεις των μελών, χωρίς να εμπλέκονται στην από κοινού προσαρμογή της προσφοράς στις ανάγκες της αγοράς. 

3. Ομάδες ή οργανώσεις παραγωγών που προκύπτουν από συγχωνεύσεις ήδη υπαρχουσών ομάδων και οργανώσεων παραγωγών. 

πηγή

Ας καθιερώσουμε μια νέα παράδοση φέτος για τα δώρα!

Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρο μας και όλα τα προϊόντα πού παράγονται στην Κίνα και Ινδία χωρίς να αφήνουν δεκάρα στην Ελλαδίτσα μας, μήπως θα έπρεπε να αγοράσουμε δώρα φτιαγμένα στον τόπο μας;

Κάντε αυτό το έτος κάτι το διαφορετικό. 

Αν κάποιος στην οικογένεια έχει αυτοκίνητο, δωρίστε του όλοι μαζί μία αλλαγή λαδιών στον τοπικό μηχανικό της γειτονιάς, για να πιάσουν τόπο τα λεφτά σας. 

Τι θα λέγατε για δώρο, όλοι μαζί να κάνετε, γεύμα γιά δύο στο τοπικό ταβερνάκι στην Μαμά και μπαμπά. Τι θα λέγατε για δώρο Χριστουγέννων δύο εισιτήρια στον γειτονικό κινηματογράφο. 

Υπάρχει καλύτερο δώρο από ένα βιβλίο Ελληνικό από Έλληνα συγγραφέα, ώστε τα λεφτά να μείνουν στην Ελλάδα! Τι θα λέγατε για δώρο, τοπικά παραδοσιακά προιόντα, σε καλαθάκι φτιαγμένο από τα χέρια μιάς βιοπαλαίστριας... 

Αλληλέγγυα κοινωνική οικονομία, μια διαφορετική πρόταση

 

Μια διαφορετική πρόταση, αυτής της αλληλέγγυας και κοινωνικής οικονομίας υλοποιείται τα τελευταία χρόνια στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας. Αυτοοργανωμένα ιατρεία, φαρμακεία, ωδεία,φροντιστήρια ξένων γλωσσών και ενισχυτικής διδασκαλίας, παντοπωλεία, λαϊκές αγορές χωρίς μεσάζοντες, μουσικά, θεατρικά σχήματα και πολλά άλλα αναπτύσσονται ραγδαία, λόγω των αυξημένων αναγκών των πολιτών, εξαιτίας των περικοπών στα εισοδήματα.

«Η φιλοσοφία μας είναι τελείως διαφορετική, έχει μετασχηματιστικά χαρακτηριστικά. Βασίζεται στην συμμετοχή και την αυτοοργάνωση, όχι στην ελεημοσύνη και την φιλανθρωπία», εξηγεί ο Χρήστος Γιοβανόπουλος μέλος από την «Αλληλεγγύη για Όλους», μια ηλεκτρονική πλατφόρμα που συγκεντρώνει τις περισσότερες αυτοοργανωμένες κοινωνικές δομές και δράσεις από όλη την Ελλάδα. Πανελλαδικά, το Σεπτέμβριο του 2012 τα παραπάνω εγχειρήματα έφταναν τα 180-200, ενώ σήμερα έχουν σχεδόν διπλασιαστεί. Τον Μάρτιο του 2014, σε μια πρώτη προσπάθεια καταγραφής των αυτοοργανωμένων δομών που έχουν σχέση με την τροφή από την «Αλληλεγγύης για Όλους», διαπιστώθηκε πως ο κόσμος που απευθύνθηκε σε αυτές αυξήθηκε κατά 28% μέσα σε επτά μήνες.

Γιατί χάνονται τα ψάρια στη Μεσόγειο

Δαντελένιες ακτές και μεγάλη ποικιλία ψαριών. Και όμως, αυτή είναι η συνταγή αποτυχίας για το θαλάσσιο οικοσύστημα.

  

Τα ψάρια που ανεβαίνουν με τα δίχτυα από τις θάλασσές μας είναι όλο και μικρότερα και όλο και λιγότερα Φωτογραφία Χρ. Μαραβέλιας

Αν νομίζετε ότι τα τελευταία χρόνια βλέπετε όλο και λιγότερα ψάρια στις θάλασσές μας δεν κάνετε λάθος. Οι ψαράδες, που γνωρίζουν τα πράγματα από πρώτο χέρι, αλλά και οι επιστήμονες, που τα μελετούν πλέον συστηματικά, θα επιβεβαιώσουν τις υποψίες σας. Σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες ελλήνων ερευνητών τα πιο εμπορικά είδη, αυτά που όλοι προτιμάμε να βλέπουμε στο τραπέζι μας, αλιεύονται στα ευρωπαϊκά νερά της Μεσογείου – και η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση – επάνω από τα όρια που μπορούν να αντέξουν οι πληθυσμοί τους. Παράλληλα η απουσία καλής γνώσης της κατάστασης των αλιευτικών αποθεμάτων και η ελλιπής αστυνόμευση χειροτερεύουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Και όμως, αν μόνο εφαρμόζαμε τα υπάρχοντα μέτρα διαχείρισης θα είχαμε να κερδίσουμε πολλά. Μοιάζει παράδοξο αλλά με τις απαγορεύσεις οι αλιευτικές αποδόσεις θα βελτιώνονταν θεαματικά – μαζί και τα κέρδη των αλιέων.
Πόσα ψάρια ζουν στις θάλασσές μας; Η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα φυσικά δεν είναι απλή ούτε μπορεί ποτέ να είναι απόλυτα ακριβής. Παρ' όλα αυτά οι επιστήμονες έχουν τρόπους για να εκτιμούν σε ποια κατάσταση βρίσκονται τα αλιευτικά αποθέματα μιας θάλασσας - το πόσο «εύρωστοι», με άλλα λόγια, είναι οι πληθυσμοί των ψαριών που αλιεύονται σε αυτήν και για πόσο καιρό ακόμη μπορούν να συνεχίσουν να φθάνουν στο πιάτο μας. Στη Βόρεια Ευρώπη οι εκτιμήσεις του είδους γίνονται εδώ και πολλές δεκαετίες - σε κάποιες χώρες μάλιστα δεν σταμάτησαν ούτε κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων. Αποτελούν τη βάση για τη χάραξη αλιευτικών πολιτικών και μέτρων διαχείρισης τα οποία όπως αποδεικνύεται δεν είναι μάταια.

Παραγωγή Ελαιολάδου – Αρχαία Ελαιοτριβεία

Το δέντρο της ελιάς στην αρχαία Ελλάδα θεωρούνταν ένα σύμβολο ειρήνης, γονιμότητας, εξαγνισμού, ισχύος, νίκης και μετάνοιας, διαδραματίζοντας ένα βασικό ρόλο στην ιστορία και τον πολιτισμό των αρχαίων. Η σημασία του ελαιολάδου ήταν επίσης ιδιαίτερα μεγάλη, καθώς το λάδι πέρα από την καθημερινή χρήση του στο φαγητό, χρησιμοποιούνταν και σε διάφορες άλλες εφαρμογές, όπως στη βυρσοδεψία, στην υφαντική, στο φωτισμό, στην αρωματοποιία, στη φαρμακευτική, στην ιατρική, αλλά και σε διάφορες λατρευτικές τελετές.


Γενικά οι αρχαίοι στηρίζονταν κατά κύριο λόγο στο λάδι της ελιάς για την προμήθεια του λίπους που τους ήταν απαραίτητη. Αντίθετα, τα ζωικά λίπη χρησιμοποιούνταν σε περιορισμένο βαθμό, ενώ το βούτυρο, αν και γνωστό, προορίζονταν για συγκεκριμένες θρησκευτικές τελετές ή κάποιες ιατρικές συνταγές. Έτσι η ελιά αποτέλεσε ένα δέντρο γύρω από το οποίο αναπτύχθηκε μία ιδιαίτερη τεχνολογία, τόσο ως προς τη συγκομιδή των καρπών της, όσο και ως προς την παραγωγή του λαδιού της.

Οι απαρχές της ελαιοκαλλιέργειας τοποθετούνται χρονικά στην πρώιμη Χαλκοκρατία, στην 3η δηλαδή χιλιετία π.Χ. Το προβάδισμα ως προς την ελαιοκαλλιέργεια πληρούσε η Μινωική Κρήτη λόγω του εύκρατου κλίματός της, της γεωμορφολογίας της, αλλά και της εντατικοποίησης της πρωτογενούς γεωργικής παραγωγής της. Μάλιστα η Κρήτη διέθετε ένα δίκτυο εμπορικών συναλλαγών με πολιτισμούς της ανατολικής Μεσογείου όπου υλοποιούνταν η συστηματική εκμετάλλευση της ελιάς, απ’ όπου πιθανόν να μεταλαμπαδεύτηκαν στο νησί και οι σχετικές ελαιοκομικές γνώσεις.

ΠΡΕΒΕΖΑ: Καταγγελία της Παρέμβασης για τα Ζώα

 

 

Στις 21/11/14 η περιοχή Φραξύλα της Καστροσυκιάς γέμισε φόλες.

Απολογισμός αυτής της αναίσχυντης πράξης ήταν η φριχτή θανάτωση 12 σκύλων και άγνωστο ακόμη πόσων γατών. Ανάμεσά τους και σκύλοι ιδιοκτητών.

Στην Αστυνομία έγιναν καταγγελίες από τους ιδιοκτήτες που έχασαν τα ζώα τους. Τι έκανε όμως η αστυνομία; Επισκέφτηκε το χώρο, έκανε συστάσεις, ενημέρωσε για τις ποινές που προβλέπει ο νόμος, ερεύνησε  την υπόθεση; Γνωρίζουμε ότι ετοίμασαν δικογραφία. Όμως, αυτό αρκεί;

Ο νόμος είναι σαφής:

ΠΟΙΝΗ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ 1-5 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΤΙΜΟ ΩΣ 15.000 ΕΥΡΩ.

Την Κυριακή 23/11/14 ειδοποιηθήκαμε από τον Κοινοτάρχη Μύτικα, κ. Ντίτσο, ότι υπάρχει ένα δηλητηριασμένο σκυλί σε δρόμο του Μύτικα.

Επικοινώνησε μαζί μας και οι οδηγίες ήταν σαφείς και του δώσαμε τα τηλέφωνα των κτηνιάτρων. Τι έκανε ο κ. Ντίτσος εφόσον βρήκε κτηνίατρο; Μετέφερε το ζώο σε ασφαλές μέρος και στη συνέχεια στον κτηνίατρο; ΟΧΙ! Παραμόνο άφησαν το ζώο στη μέση του δρόμου να σφαδάζει, στη θέα μάλιστα μικρών παιδιών, μέχρι να φτάσει στο σημείο το μέλος μας Δώρα Τσάτση. Το σκυλάκι, κουτάβι! ΣΩΘΗΚΕ.

Πόσο «επικίνδυνοι» είναι οι φιλελεύθεροι γονείς;

Είστε υπερβολικά ανεκτικοί και υποχωρητικοί με τα παιδιά σας και αρνείστε να τους βάλετε όρια στο όνομα του φιλελευθερισμού; Ο νευροψυχίατρος και ειδικευμένος σε θέματα συμπεριφοράς D.r David Sack, μας λέει γιατί οι φιλελεύθεροι γονείς είναι εξίσου επικίνδυνοι με τους αυταρχικούς!

Ο γνωστός φιλελεύθερος φιλόσοφος Μοντεσκιέ έλεγε: «Ελευθερία δεν είναι το να κάνει κανείς ό,τι θέλει αλλά το να μπορεί να κάνει ό,τι πρέπει». Σήμερα πολλοί γονείς βασιζόμενοι σε μια λανθασμένη ή ψεύτικη έννοια του φιλευθερισμού αναπτύσσουν μια υπερβολικά ανεκτική συμπεριφορά προς τα παιδιά τους, με καταστροφικά –πολλές φορές- αποτελέσματα.

Τα χαρακτηριστικά των φιλελεύθερων γονιών

Οι ανεκτικοί και φιλελεύθεροι γονείς φοβούνται να υποστηρίξουν ανοικτά τις απόψεις και τα πιστεύω τους και  αποφεύγουν τη σύγκρουση με κάθε τρόπο.

Αισθάνονται αδύναμοι να εμποδίσουν την προκλητική συμπεριφορά των παιδιών τους και  φτάνουν να την θεωρούν ένα αναγκαίο κακό. 

Γιατί είναι λάθος

Το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι οι γονείς του έχουν διαφορετικό ρόλο από εκείνο και ότι φροντίζουν για την ασφάλειά του. Τα όρια χρειάζονται γιατί κάποιος οφείλει να είναι υπεύθυνος και να φροντίζει τα πρέπει που είναι πιο σημαντικά από τα θέλω. Είναι πολύ τρομακτικό για ένα παιδί να σκέφτεται ότι κανείς δεν είναι υπεύθυνος για εκείνο σε ένα κόσμο που πιθανόν του φαίνεται τρομακτικός.

Πότε και γιατί οι γάτες μπήκαν στα σπίτια των ανθρώπων;

 

Απάντηση στο ερώτημα της εξέλιξης της άγριας γάτας σε οικόσιτο και κατοικίδιο ζώο έδωσε διεθνής ερευνητική ομάδα μελετώντας το γονιδίωμα του συμπαθούς τετράποδου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι γάτες εξημερώθηκαν πολύ πιο πρόσφατα από τα σκυλιά, πριν από 9.500 χρόνια ενώ οι σκύλοι -σύμφωνα με κάποιες θεωρίες- πριν από 30.000 περίπου χρόνια.

Η έρευνα που διενήργησαν επιστήμονες της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον-Σεντ Λούις με  επικεφαλής τον γενετιστή Γουέσλι Γουόρεν, συνδέει την εξημέρωση της αγριόγατας με την εμφάνιση της γεωργίας και γεωγραφικά την τοποθετεί στην Εγγύς και Μέση Ανατολή.

Μέχρι στιγμής είχαμε αρχαιολογικά δεδομένα που έδειχναν εξημέρωση της γάτας πριν από 9.000 στην Κύπρο και πριν από 5.000 χρόνια στην Κίνα.

—Η ανάλυση του DNA

Στο πλαίσιο της εν λόγω μελέτης αναλύθηκε γενετικό υλικό από 22 εξημερωμένες γάτες από όλο τον κόσμο και υποβλήθηκε σε συγκριτική μελέτη με το γονιδίωμα από ευρωπαϊκές και μεσανατολικές αγριόγατες.