Γιατί η Πάργα δεν τελειώνει στα τραπεζάκια της παραλίας.
Γιατί η Πάργα δεν είναι μόνο τουριστικός προορισμός.
Γιατί η Πάργα έχει χωριά, καλλιέργειες, προϊόντα.
Γιατί η Πάργα έχει ιστορία, παράδοση και πολιτισμό.
Γιατί η Πάργα είναι σε τόπο εξαίρετου φυσικού κάλλους με πλούσια χλωρίδα και πανίδα.
Γιατί η Πάργα έχει μπροστά της τον ανοιχτό ορίζοντα …
Γιατί η Πάργα έχει ανθρώπους με ανοιχτούς ορίζοντες!

Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

«Πάει ο παλιός ο χρόνος»


«Πάει ο παλιός ο χρόνος» τραγουδούσαμε μέχρι πρότινος. Τώρα, αλλάξαμε ρεπερτόριο. «Να δεις τι σου ‘χω για μετά…»!!!
«Χρόνια πολλά», «Καλή Χρονιά»… Ακούγεται σχεδόν αστείο… Ακόμη κι ευχές έχασαν το νόημά τους. Το νόημά τους χάθηκε όταν χάθηκε και η ελπίδα για καλύτερες μέρες. Όλοι ευχόμαστε μηχανικά, κι όταν συνειδητοποιήσουμε το νόημα των λέξεων, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι τα χειρότερα έρχονται. Οι καλύτερες μέρες γι αυτή τη χώρα όλο και απομακρύνονται. Το 2011 που έφυγε πριν λίγο, θα είναι η τελευταία «καλή χρονιά» μπροστά σ’ αυτά που επιφυλάσσει το 2012 και τα επόμενα χρόνια, με βάση τους σχεδιασμούς αυτών που απεργάζονται τη «σωτηρία» της χώρας μέσα από την εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας. Τα χειρότερα έρχονται. Φτώχεια, ανεργία, πλήρης αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, συστηματική φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης. Έρχονται μέτρα, τεκμήρια, νέα μνημόνια, νέες δανειακές συμβάσεις, που θα βαθύνουν την ύφεση, θα εκτινάξουν την ανεργία, το χρέος και τα ελλείμματα, σε έναν εφιάλτη που δεν έχει τέλος…
Είμαστε καταδικασμένοι; Προφανώς…
Εκτός και αν ....

συνειδητοποιήσει η κοινωνία ότι η δύναμη βρίσκεται στα δικά της χέρια, ότι η ίδια ορίζει τη μοίρα της.
Το 2011 έδειξε το δρόμο...

Rena Diakidi

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Η Ιστορία του μελιού


γράφει η Βάσια Μανίκα, κλινική διαιτολόγος- διατροφολόγος

Η ιστορία του μελιού ξεκινά από τους αρχαίους χρόνους, όπου κατείχε ξεχωριστή θέση. Αντιμετωπιζόταν σαν φυσικό και υγιεινό προϊόν, απαραίτητο στοιχείο της διατροφής και όχι συμπλήρωμα. Από αποσπασματικές πληροφορίες για τη σύνθεση των γευμάτων των αρχαίων Ελλήνων βλέπουμε ότι το μέλι περιλαμβάνεται στο καθημερινό διαιτολόγιο τους είτε μόνο του, είτε σαν ύλη παρασκευής σε σάλτσες και διάφορα γλυκά.
Το αρχαιότερο πρόσωπο το οποίο εμφανίζεται στο χώρο της μελισσοκομίας είναι ο Αρισταίος, γιος του Απόλλωνα και της νύμφης Κυρήνης, που ανατράφηκε – σύμφωνα με τον μύθο- με νέκταρ και αμβροσία για να γίνει αθάνατος.
Στους ιστορικούς χρόνους συναντούμε συγγράμματα του Ιπποκράτη, του Αριστοτέλη και του Δημόκριτου που αναφέρονται στις ευεργετικές ιδιότητες του μελιού στην υγεία και τη μακροζωία, ενώ ο Πυθαγόρας και οι οπαδοί του είχαν το μέλι ως την κύρια τροφή τους. Πίστευαν πως έχει αντισηπτικές και φαρμακευτικές ιδιότητες και για τον λόγο αυτόν το χρησιμοποιούσαν για να ταριχεύουν τους νεκρούς τους. Αναφέρεται δε πως η σωρός του Μεγάλου Αλέξανδρου ταριχεύτηκε με αυτό τον τρόπο.

Έθιμα & παραδόσεις
Όπως και στη αρχαιότητα, έτσι και σήμερα, το μέλι έχει και συμβολική σημασία. Πιο αναλυτικά:
· Το μέλι το χρησιμοποιούσαν στις γιορτές ως σύμβολο γονιμότητας και ευζωίας.
· Μέλι με καρύδια και παστέλια προσφέρονται στους νεόνυμφους και στους καλεσμένους.
· Στην Κρήτη γλυκό του γάμου είναι ένα τηγανητό ζυμάρι με μέλι (ξεροτήγανο).
· Στη Ρόδο την παραμονή του γάμου φτιάχνουν μελεκούνια, ένα γλυκό με μέλι, σουσάμι και ανθόνερο.
· Ψωμιά ζυμωμένα με μέλι δίνουν στις λεχώνες.
· Τηγανίτες και ομελέτες με μέλι προσφέρονται στα κοιμητήρια μετά το Πάσχα για την ανάπαυση των ψυχών.
· Για το καλό του χρόνου οι νοικοκυρές τοποθετούσαν στο τραπέζι ξηρούς καρπούς, ένα κλαδί ελιάς και μία κούπα μέλι.
· Τα γλυκά των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είναι με μέλι: μελομακάρονα, δίπλες, ακόμη και γλυκά ψωμιά.
· Σε όλη την Κρήτη νύφη και γαμπρός επιβάλλεται να τρώνε μια κουταλιά από καρύδια και μέλι κατά την τέλεση του γάμου. Σε πολλά όμως χωριά υπάρχει το έθιμο να προσφέρουν καρύδια και μέλι στους καλεσμένους (Δαφερέρα Τέση, Ελλήνων Διατροφή Μέτρον Άριστον, εκδόσεις Γραφίδα, Αθήνα 2001).
· Απαραίτητα για το τραπέζι των εορτών είναι τα μελίπηκτα γλυκίσματα, σύμβολα ευτυχίας και αφθονίας: οι δίπλες, οι λουκουμάδες, τα ξεροτήγανα, τα μελομακάρονα, τα λουκούμια, οι μπακλαβάδες, οι καρυδόπιτες και οι καρποί όπως τα ρόδια, τα κάστανα, τα αμύγδαλα και τα καρύδια («Αρχέστρατος», Κέντρο για τη Διάσωση και Διάδοση των Ελληνικών Γαστρονομικών Παραδόσεων, Ελληνική Γαστρονομία, Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού, Αθήνα 1999).

melissoktima.blogspot.com

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Η φροντίδα για το περιβάλλον σε περίοδο οικονομικής κρίσης


ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Λ. ΚΑΤΣΙΦΑΡΑΚΗ*

Ισως φαίνεται άκαιρο να μιλά κανείς για την προστασία του περιβάλλοντος, όταν το σύνολο σχεδόν του λαού μας δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση. Ομως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Το περιβάλλον έχει άμεση και έμμεση οικονομική αξία, την οποία πρέπει να περιφρουρήσουμε. Η έμμεση οικονομική αξία έχει να κάνει με την αξιοπρέπεια και τη σωματική και ψυχική υγεία των κατοίκων, καθώς και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης του τόπου. Η άμεση έχει να κάνει με δραστηριότητες που αποφέρουν οικονομικό όφελος, προστατεύοντας συγχρόνως το περιβάλλον.

Τέτοια δραστηριότητα είναι η επαναχρησιμοποίηση ή η ανακύκλωση στερεών αποβλήτων. Παραμελημένη κατά την περίοδο επικράτησης της καταναλωτικής ιδεολογίας, μπορεί και οικονομικό όφελος να αποφέρει και να μειώσει σημαντικά την επιβάρυνση του περιβάλλοντος.

Επίσης, η καλή ποιότητα του θαλάσσιου και χερσαίου περιβάλλοντος αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη του τουρισμού, αλλά και για την ποιότητα ζωής των κατοίκων μιας πόλης. Ως Θεσσαλονικιός ζηλεύω τους Καβαλιώτες, που το καλοκαίρι μπορούν να κολυμπούν ακόμη και στην κεντρική παραλία της πόλης τους, χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν αυτοκίνητο. Και όση διαφήμιση και να κάνουμε, δεν πρόκειται να ανεβάσουμε το τουριστικό εισόδημα, αν ο Θερμαϊκός είναι σε κακή κατάσταση, οι δρόμοι της πόλης μας βρόμικοι, οι ελεύθεροι χώροι και τα μνημεία μας παραμελημένα, το περιαστικό δάσος απεριποίητο και γεμάτο σκουπίδια.

Ενας άλλος σημαντικός τομέας είναι οι ήπιες μορφές ενέργειας. Η χώρα μας είναι πλούσια, χρειάζεται σωστός σχεδιασμός και γρήγορη υλοποίηση, προς όφελος και της οικονομίας και του περιβάλλοντος. Το Πανεπιστήμιό μας έχει σημαντικό δυναμικό και μπορεί να προσφέρει στην πόλη και στη χώρα σε αυτούς τους τομείς, αλλά και σε θέματα παιδείας, του άλλου σημαντικού αγαθού που μπορεί να υποτιμηθεί μέσα στην παραζάλη των οικονομικών προβλημάτων.

Ενας άλλος κίνδυνος που ελλοχεύει σε περιόδους οικονομικής κρίσης είναι να εμφανιστούν σαν μόνη λύση οικονομικές δραστηριότητες με τεράστιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι καταστρέφουν παράλληλα και τη δυνατότητα ανάκαμψης της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος, ενώ τα όποια κέρδη θα πηγαίνουν σε λίγους, που ζουν μάλιστα μακριά.

Κλείνω αυτό το σύντομο κείμενο με ένα σχόλιο: η φροντίδα για το περιβάλλον είναι μια μορφή αλληλεγγύης, της αρετής δηλαδή που κυρίως έχουμε ανάγκη στις δύσκολες αυτές ώρες για τον τόπο μας.

* Ο ΚΩΝ. Λ. ΚΑΤΣΙΦΑΡΑΚΗΣ είναι συντονιστής του Συμβουλίου Περιβάλλοντος του ΑΠΘ


http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=36&artid=123512

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Εκδήλωση αύριο προς τιμήν του Νίκου Χουλιαρά στο Μουσείο Μπενάκη



Το Μουσείο Μπενάκη, με αφορμή την έκθεση «Νίκος Χουλιαράς. Τα πίσω δωμάτια του νου» που παρουσιάζεται στους εκθεσιακούς χώρους του, στο κτήριο της οδού Πειραιώς, διοργανώνει εκδήλωση αφιερωμένη στο μουσικό και λογοτεχνικό έργο του σημαντικού Έλληνα καλλιτέχνη.
Στην εκδήλωση η τραγουδίστρια Αλίκη Καγιαλόγλου θα διαβάσει διηγήματα του Νίκου Χουλιαρά. Ο συνθέτης Νότης Μαυρουδής θα συνοδεύσει με την κιθάρα του τέσσερα ανέκδοτα τραγούδια του καλλιτέχνη από τη δεκαετία του 1960, τα οποία μελοποιήθηκαν από τον συνθέτη στις αρχές του 1968 αλλά δεν παρουσιάστηκαν ποτέ σε κοινό. Τα τραγούδια αυτά θα ερμηνεύσει ο νέος τραγουδιστής Χρήστος Κωνσταντόπουλος. Ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς θα απαγγείλει ποιήματα, ενώ ο συνθέτης Νίκος Ξυδάκης θα παίξει στο πιάνο και θα τραγουδήσει τραγούδια του Νίκου Χουλιαρά, καθώς και δικά του τα οποία θα αφιερώσει στον καλλιτέχνη.
Την ημέρα της συναυλίας το κοινό θα έχει την ευκαιρία από τις 19:00 και για μια ώρα πριν την έναρξη της εκδήλωσης να επισκεφτεί την έκθεση "Νίκος Χουλιαράς. Τα πίσω δωμάτια του νου", μια αναδρομική έκθεση που επιχειρεί να συγκεντρώσει για πρώτη φορά όλες τις πτυχές του έργου του Νίκου Χουλιαρά (ζωγραφική, λογοτεχνία, ποίηση, μουσική, στίχοι, σχεδιασμός βιβλίων), δίνοντας έμφαση στην εικαστική του δημιουργία.

Από την λογοτεχνία στην ζωγραφική κι από τις εκδόσεις στις εκθέσεις, ο Νίκος Χουλιαράς παραμένει συμπαγής κι ενιαίος. Το κοινό έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει τον πολύπλευρο καλλιτέχνη στην αναδρομική έκθεση «Νίκος Χουλιαράς. Τα πίσω δωμάτια του νου» στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς, μέχρι τις 15 Ιανουαρίου.

Πρόκειται για μία εντυπωσιακή έκθεση που παρακολουθεί την πορεία του συγγραφέα του «Λούσια», στην ζωγραφική. Ξεκινά με τα πρώτα βήματα του Χουλιαρά στην γεωμετρική αφαίρεση με μαθηματικά σύμβολα και γραφικούς αστρισμούς. Συνεχίζει με το πέρασμά του στην παραστατικότητα και τα μεταφυσικά, σουρεαλιστικά τοπία. Κι αργότερα στην αναπαράσταση μορφών, σαρκικών ανθρώπων και ζώων μέσα σε ασφυκτικά κλειστούς χώρους που έρχονται να κατοικήσουν τους έρημους «τόπους του νου». Ένας πλούσιος απολογισμός ζωγραφικού έργου που ξεκίνησε το 1966 ως τα τελευταία του έργα το 2009, καλεί τον θεατή να τον ανακαλύψει.

Τα έργα της έκθεσης προέρχονται από ιδρύματα και ιδιωτικές συλλογές, κυρίως όμως από το ανέκδοτο υλικό που αποκαλύφθηκε ύστερα από την ολοκλήρωση έρευνας δύο περίπου χρόνων στο προσωπικό αρχείο του καλλιτέχνη.

«Τα μοτίβα του Νίκου Χουλιαρά» εξηγεί η επιμελήτρια της έκθεσης, Ελισάβετ Πλέσσα, «επαναλαμβάνονται με εμμονή τόσο στη ζωγραφική όσο και σε ολόκληρο το δημιουργικό του έργο. Μεταφυσικά τοπία, η ζωγραφισμένη εικόνα του Εαυτού, Βία και έρωτας, το ζώο, Γραφή και ζωγραφική, Τοπία του ματιού, Τοπία του μυαλού και Σκιές».

Και είναι ενδιαφέρον πώς «η γραφή υπεισέρχεται και πάνω στην ζωγραφική», προσθέτει η Τζούλια Δημακοπούλου, παλιά φίλη του Νικου Χουλιαρά από την ιστορική γκαλερί «Νέες μορφές», την αίθουσα τέχνης που φιλοξένησε εξ αρχής τις εκθέσεις του ζωγράφου. «Ιδιαίτερα τα περίφημα σχέδια που νομίζω» επισημαίνει η κ. Δημακοπούλου «ότι αποτελούν σημαντικό μέρος του έργου του, έρχονται να δώσουν μια βαθύτερη ανάγνωση της εικόνας».

Γεννημένος στα Γιάννενα το 1940, χωρίς να εντάσσεται σε μια συγκεκριμένη καλλιτεχνική τάση, και μέσα από έναν σχεδόν μυστικιστικό εξπρεσιονισμό, συχνά σουρεαλιστικών προεκτάσεων, η ζωγραφική του Νίκου Χουλιαρά αποτελεί έργο βαθιά εσωτερικό και προσωπικό, εντούτοις διεθνούς ακτινοβολίας και βαρύτητας. Η δημιουργική πορεία του Χουλιαρά δεν επικεντρώνεται όμως μόνο στον εικαστικό χώρο.
Πρόκειται επίσης για έναν από τους πιο αξιόλογους ποιητές και λογοτέχνες που διαθέτει η νεότερη ιστορία της χώρας μας, ενώ τα περισσότερα λογοτεχνικά έργα του έχουν μεταφραστεί και στο εξωτερικό. Επιπλέον, έχει υπάρξει ένας από τους πιο σημαντικούς στιχουργούς και συνθέτες των τελευταίων δεκαετιών, καθώς και ερμηνευτής ο ίδιος των περισσότερων τραγουδιών του.

Την έκθεση συνοδεύει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα μονογραφία του Νίκου Χουλιαρά, την οποία συμπληρώνουν εκτός από τους ειδικούς μια πλειάδα φίλων και συνοδοιπόρων του με απόψεις τους για τον καλλιτέχνη.

Την έκθεση έχει επιμεληθεί η ιστορικός τέχνης Ελισάβετ Πλέσσα, ενώ ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός της πραγματοποιήθηκε από τον αρχιτέκτονα Σταμάτη Ζάννο.

Η παρουσίαση συνοδεύεται από μια πλούσια εικονογραφημένη δίγλωσση έκδοση (ελληνικά-αγγλικά), η οποία περιλαμβάνει κείμενα των Ελισάβετ Πλέσσα, Μάρθας Χριστοφόγλου, Σωτήρη Κακίση και Νίκου Ξυδάκη. Χορηγός της έκδοσης είναι η Συλλογή Θωμά Λιακουνάκου.

Πληροφορίες

Τοποθεσία: Μουσείο Μπενάκη, Κτήριο οδού Πειραιώς, Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου (Αμφιθέατρο)

Ημερομηνία: 27 Δεκεμβρίου 2011, ώρα 20:00.

Ώρες λειτουργίας μουσείου: Τετάρτη, Πέμπτη, Κυριακή 10:00 - 18:00, Παρασκευή, Σάββατο 10:00 - 22:00, Δευτέρα, Τρίτη κλειστά. Το Μουσείο θα παραμείνει κλειστό στις: 25, 26 Δεκεμβρίου και 1η και 6 Ιανουαρίου 2012.

Τηλ.: 210 3453111, www.benaki.gr

Τιμές εισιτηρίων

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ: ΕΛΕΥΘΕΡΗ
ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ: €5

ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ:


"Για μένα δεν υπάρχει χρόνος. Όταν δημιουργώ, όταν γράφω ή ζωγραφίζω, ούτως ή άλλως δουλεύω εν υπνώσει. Έχω περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου έτσι, επομένως, λογικό είναι να νιώθω το χρόνο ασαφή..."

........................................................................

"Ίσως ο χρόνος να μην είναι παρά μια συλλογική σύμβαση. Μια ευκολία για όλους. Αυτό μας διευκολύνει, αλλά δε σημαίνει απαραίτητα κάτι."

........................................................................

"Η υπόθεση του χρόνου είναι σκοτεινή. Ο άνθρωπος βγαίνει από το σκοτάδι όταν γεννιέται. Γι’ αυτό άλλωστε με ενδιαφέρουν τα παιδιά. Επειδή βρίσκονται κοντά σ’ αυτό το σκοτάδι, δεν μπορείς να αμφισβητήσεις τα αφηγήματά τους..."

……………………………………………………

"Όσο υποκειμενικός κι αν είναι ο χρόνος, κάποτε τελειώνει. Για όλους μας. Και μάλλον, επιστρέφουμε σ’ αυτό το σκοτάδι.

- Δε φοβάστε το θάνατο;

……………………………………………………

"Καθόλου. Ο θάνατος είναι η επιστροφή στο σκοτάδι, όμως αυτό το σκοτάδι δεν είναι καθόλου τρομακτικό. Συνήθως, λέω το εξής για το θάνατο: όταν έρθει, εγώ θα λείπω..."

(Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Νίκου Χουλιαρά στο Νίκο Βλαντή
Περιοδικό Index, τεύχος 1, Απρίλιος 2006)

ΠΗΓΗ:ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ,http://www.beautybazaar.gr/magazine,http://www.giannena-e.gr

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΤΑ ΝΕΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΛΚΗ ΑΛΚΑΙΟΥ

Νέο τραγούδι από τον Μπάμπη Στόκα, έναν από τους πιο ταλαντούχους Έλληνες τραγουδοποιούς, σε Μουσική του ίδιου και Στίχους του Άλκη Αλκαίου! Ο ήχος και η ένταση του κομματιού θα σας ταξιδέψει!


Υπνόσακος


Μουσική: Μπάμπης Στόκας
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Σβήνει τα χρώματα η νύχτα
στο κύμα τα φαρμάκια ρίχ' τα
κι άναψε μάτια μου όλα τα άστρα
με του τσιγάρου σου τη κάφτρα

Φέρε στα αυτί σου το κοχύλι
και πες μου όσα δε λεν τα χείλη
για τα παλιά μας συναξάρια
για τα καινούργια μας φεγγάρια

Πάμε ξανά στις ξαστεριές
ονείρων είμαστε σκιές
το σκοτάδι του ενός
δυο μαζί το κάνουν φως

Μ' έναν υπνόσακο στην πλάτη
και με το βήμα του ορειβάτη
πίσω στο μέλλον τον επιστρέφω
κι' αυταπάτες πια δεν τρέφω

Σε μια υπαίθρια καντίνα
στα όνειρα σου μπαίνω σφήνα
ρίξε το γέλιο σου βροχή μου
να ξεδιψάσεις την ψυχή μου

Πάμε ξανά στις ξαστεριές
ονείρων είμαστε σκιές
το σκοτάδι του ενός
δυο μαζί το κάνουν φως

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΝΥΧΤΑ....ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ!


Η νύχτα της Πέμπτης 22 Δεκεμβρίου, η πρώτη «επίσημη» νύχτα του χειμώνα, θα είναι η μεγαλύτερη του έτους, καθώς θα έχει διάρκεια 14 ωρών και 29 λεπτών.

Την ημέρα εκείνη ο Ήλιος θα φθάσει στο σημείο της ετήσιας τροχιάς του που ονομάζεται «Χειμερινό Ηλιοστάσιο», οπότε αρχίζει και επίσημα η εποχή του χειμώνα.

Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο δεν «πέφτει» πάντα την ίδια ημερομηνία από ημερολογιακής πλευράς, αλλά κυμαίνεται μεταξύ της 20ής και της 23ης Δεκεμβρίου. Σύμφωνα με το διευθυντή του Ευγενιδείου Πλανηταρίου Διονύση Σιμόπουλο, η τελευταία φορά που το Χειμερινό Ηλιοστάσιο έπεσε στις 23 Δεκεμβρίου ήταν το 190, ενώ η επόμενη θα είναι το 2303.

Το χειμερινό ηλιοστάσιο συμβαίνει ακόμη πιο σπάνια την 20ή Δεκεμβρίου, με την επόμενη φορά να είναι το 2080. Οι ημερολογιακές αυτές διακυμάνσεις οφείλονται στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο, του οποίου το κάθε έτος έχει 365 ημέρες, εκτός από τα δίσεκτα έτη που έχουν 366 ημέρες.

Η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο σε περίπου 365,25 ημέρες. Κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση από αυτήν που βρισκόταν την προηγουμένη, με αποτέλεσμα η διάρκεια των ημερών και των νυχτών να αυξομειώνεται μέσα στο έτος.

Στις 22-23 Σεπτεμβρίου, όταν ο ήλιος φτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, υπάρχει ίση μέρα και νύχτα, αλλά στη συνέχεια σταδιακά αυξάνεται η «επικράτεια» της νύχτας σε βάρος της ημέρας. Στις 21-22 Δεκεμβρίου, ο ήλιος φθάνει στο νοτιότερο σημείο της τροχιάς του, που ονομάζεται χειμερινό ηλιοστάσιο. Από την ημέρα αυτή αρχίζει ο χειμώνας, ενώ στη συνέχεια ο ήλιος αρχίζει και πάλι να σκαρφαλώνει κάθε μέρα όλο και πιο ψηλά στον ουρανό, με αποτέλεσμα η ημέρα να κερδίζει ξανά το χαμένο «έδαφος» ώσπου στην εαρινή ισημερία της άνοιξης το φως και το σκοτάδι έχουν ίση διάρκεια.

Στη διάρκεια του χειμώνα, οι ακτίνες του Ήλιου πέφτουν πάνω στο βόρειο ημισφαίριο της Γης με πλάγιο τρόπο, γι' αυτό υπάρχει χειμώνας, ενώ το αντίθετο συμβαίνει στο νότιο ημισφαίριο, όπου εκεί υπάρχει καλοκαίρι. Στη διάρκεια της άνοιξης ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον ισημερινό της Γης, οπότε και τα δύο ημισφαίρια δέχονται με τον ίδιο τρόπο της ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου. Στη διάρκεια του καλοκαιριού ο Ήλιος ευνοεί το βόρειο ημισφαίριο, καθώς οι ακτίνες του πέφτουν πάνω μας περισσότερο κάθετα, οπότε ενώ εμείς έχουμε καλοκαίρι, στο νότιο ημισφαίριο έχουν χειμώνα.

Ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός, καθώς θεωρείτο ο δημιουργός των εποχών του έτους και των κυκλικών εναλλαγών που σχετίζονται με αυτές, από τη σπορά ως τη βλάστηση και από την ανθοφορία ως τη συγκομιδή, όπως αναφέρει ο κ.Σιμόπουλος.

Έτσι, όλοι ανεξαιρέτως οι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του Ήλιου διάφορες γιορτές, ιδιαίτερα στο μεταίχμιο των εναλλαγών από τη μια εποχή στην άλλη.

Σχεδόν παντού, οι μεγαλύτερες γιορτές γίνονταν στην εποχή του χειμερινού ηλιοστάσιου, που θεωρείτο η γιορτή της γέννησης του Ήλιου. Κεντρική σημασία για τους Ρωμαίους είχε η γιορτή του «αήττητου ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, όταν εορταζόταν το γεγονός ότι ο ήλιος άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό και έτσι να μεγαλώνουν οι ημέρες.

Όπως επισημαίνει ο διευθυντής του Πλανηταρίου, οι πρώτοι χριστιανοί, που ήταν εκτός νόμου στη Ρώμη, κατέφευγαν κρυφά στις κατακόμβες τους, όπου αποφάσισαν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα την ίδια ημερομηνία, στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι Ρωμαίοι ήσαν απασχολημένοι με τις δικές τους γιορτές των Σατουρναλίων.

Το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν συμβαίνει σήμερα στις 25 Δεκεμβρίου, όπως στην εποχή του Χριστού, αλλά στις 22 Δεκεμβρίου, επειδή αντικαταστάθηκε το παλαιότερο Ιουλιανό Ημερολόγιο, που είχε εισάγει ο Ιούλιος Καίσαρ από το 44 π.χ. και το οποίο είχε θεσπίσει το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά έχανε μία ημέρα κάθε 128 χρόνια.

Το 1582, ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ' εισήγαγε ένα νέο ημερολόγιο, που πήρε το όνομά του (Γρηγοριανό) και το οποίο χάνει μόνο μία ημέρα στα 4.000 χρόνια.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Ηλιούγεννα - Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων


Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο. Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

Ιχνηλατώντας την ιστορικότητα της εορτής ανακαλύπτουμε ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με συνήθειες στον αρχαίο κόσμο.

Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού ανακαλύπτουμε ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του. (…)

Στην Αγία Γραφή γενέθλιες και ονομαστικές εορτές δεν συνιστούνται. Στην πραγματικότητα τα Χριστούγεννα δεν συμπεριλαμβάνοντα στις αρχαίες γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας, και μάλιστα η τήρηση των γενεθλίων καταδικάζονταν σαν ένα αρχαίο Ελληνικό "ειδωλολατρικό" έθιμο απεχθές στους Χριστιανούς. Ημέρα μνήμης των αγίων και μαρτύρων όριζαν αυτή του θανάτου.

Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει σχετικά : «Τα Χριστούγεννα δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών» Έτσι Τα Χριστούγεννα ως εορτή των γενεθλίων του δεν γιορτάζονταν τα πρώτα 300 χρόνια. Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων έγινε στη Ρώμη από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.χ. αιώνα, μετά από έρευνα που έγινε στα αρχεία της Ρώμης για την χρονιά επί Αυγούστου απογραφής, και κατόπιν υπολογισμών βάση των Ευαγγελίων. Ένα στοιχείο που λήφθηκε υπόψιν είναι το η φράση από το κατ’ Ιωάννη γ’30 «Εκέινον δει αυξάνειν, εμέ ελατούσθαι»

Στην πραγματικότητα όμως αυτό συνέβη διότι η συγκεκριμένη ημερομηνία συνέπεφτε με τις αρχαίες εορτές του Χειμερινού Ηλιοστασίου και την «Επιστροφή» του Ηλίου. Έκτοτε ο Χριστός όφειλε να είναι ο Ήλιος ο δίδων το φως εις τον κόσμο. Πριν εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη βάπτιση του Ιησού (Θεοφάνεια). Αργότερα το έθιμο πιθανολογείται ότι μεταφέρθηκε στην Ανατολή, πιθανόν από τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό το 378-381 περίπου μ.Χ. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) σε ομιλία του για τη γέννηση του Χριστού, αναφέρει ότι είχε αρχίσει στην Αντιόχεια να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου. Το σίγουρο είναι ότι την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είχε εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή.

Οι αρχαίοι Έλληνες κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου γιόρταζαν την γέννηση του Διονύσου. Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη. Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη. Τον χειμώνα θρηνούσαν το σκοτωμό του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννησή του. Οι γυναίκες-ιέρειες ανέβαιναν στην κορυφή του ιερού βουνού και κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος φώναζαν «ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε. Ο Διόνυσος ζει» , ενώ σε επιγραφή αφιερωμένη στον Διόνυσο αναγράφεται:«Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το 'Αλφα και το Ωμέγα».

Αυτή η αρχαία Ελληνική γιορτή, είχε επίσης ταυτιστεί και με την γιορτή του Ηλίου, τον οποίο οι αρχαίοι λαοί είχαν θεοποιήσει. Συγκεκριμένα στους Έλληνες, είχε ταυτιστεί με τον Φωτοφόρο Απόλλωνα του Ηλίου, ο οποίος απεικονιζόταν πάνω στο ιπτάμενο άρμα του να μοιράζει το φως του Ηλίου. Οι αρχαίοι λαοί αναπαριστούσαν την κίνηση του ήλιου με την ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου που μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξάνονταν και οι ώρες που ο ήλιος φωταγωγούσε την Γη, και πέθαινε ή ανασταίνονταν τον Μάρτιο την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αναγέννηση του φυτικού βασιλείου μέσα από την μήτρα της Γης. Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου σημαίνει την αρχή του χειμώνα, και ο Ηλιος αρχίζει βαθμιαία να αυξάνει την ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα, κατά την Ιση-μερία τον Μάρτιο. Τότε ο Ήλιος νικά το σκοτάδι, και έρχεται η άνοιξη, η εποχή της αναγέννησης για την φύση. (…)

Εκτός όμως της ημέρας της γέννησης και πολλές από τις παραδόσεις που συνδέονται με τα Χριστούγεννα (ανταλλαγή δώρων, στολισμοί, κάλαντα, Χριστουγεννιάτικο δέντρο κλπ.) έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες. Πιο συγκεκριμένα τα κάλαντα!
Πίσω από τα κάλαντα κρύβεται ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο, ο οποίος ευρισκόμενος στην Σάμο, σκάρωσε διάφορα τραγούδια τα οποία μαζί με μια ομάδα παιδιών τα τραγουδούσαν στα σπίτια των πλουσίων ευχόμενοι πλούτο, χαρά και ειρήνη. Συμβόλιζε την ευφορία και γονιμότητα της γης και εορτάζονταν δυο φορές το χρόνο, μια την άνοιξη με σκοπό την παράκληση των ανθρώπων προς τους θεούς κυρίως του Απόλλωνος-ήλιου και των Ωρών για προστασία της σποράς και μια το φθινόπωρο, για να τους ευχαριστήσουν για την συγκομιδή των καρπών. Ταυτόχρονα με τις ευχαριστίες προς τους θεούς, έδιναν ευχές και στους συνανθρώπους.

Τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ελιάς ή δάφνης στολισμένα με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και καρπούς κάθε λογής, τραγουδώντας για καλύτερη τύχη και γονιμότητα της γης. Πολλά από τα παιδιά έφεραν τον κλάδο σπίτι τους και τον κρεμούσαν στην πόρτα όπου έμενε όλο το έτος.(…)

"Το χριστουγεννιάτικον δένδρον συμβολίζει την αιωνιότητα της ζωής, διότι δεν γηράσκει και δεν χάνει, επομένως, την νεότητά του. Το δένδρον όμως των Χριστουγέννων δεν το ευρίσκω, εγώ τουλάχιστον, ως ξενικήν συνήθειαν, ως νομίζεται γενικώς, αλλ' εν μέρει ως αρχαίαν ελληνικήν. Είναι, δηλαδή, υπολείμματα της περιφήμου "ειρεσιώνης", και της "ικετηρίας" των αρχαίων Ελλήνων, και μάλιστα των αρχαίων Αθηναίων. Ήσαν δε η μεν Ικετηρία κλάδος ελαίας, από του οποίου εκρέμων ποκάρια μαλλιού, και έφερον αυτόν όσοι ήθελον να ικετεύσουν τον Θεόν ομαδικώς, δια την απαλλαγήν του τόπου από δεινού τινός κακού, π.χ. από νοσήματος, πανώλους, χολέρας ή ομοίου. Ως επί το πολύ, όμως, εβάσταζε την Ικετηρίαν άνθρωπος, ο οποίος ήθελε να τεθή υπό την προστασίαν θεού και της ανωτέρας αρχής, για να προβή εις αποκαλύψεις εναντίον ισχυρών ανθρώπων ή αρχόντων." ("Κληρονομία του αρχαίου κόσμου", εφημερίς "Εθνος", 31 Δεκεμ.1937) (…)

Φυσικά μεγάλη εντύπωση προκαλεί και το μυθολογικό γεγονός του "Αγιοβασίλη" με το έλκηθρο του που το κινούν οι ιπτάμενοι τάρανδοι. Ούτε αυτό όπως καταλαβαίνετε, δεν θα μπορούσε να μην παρθεί απο την Αρχαία Ελλάδα. Όπως αναφέραμε πιο πρίν , τον μήνα Δεκέμβριο, οι Έλληνες γιόρταζαν τον Διόνυσο αλλά και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα-Ηλίου παριστάνοντας τον πάνω στο ιπτάμενο άρμα του, να μοιράζει το φως. Το άρμα έγινε έλκηθρο, τα άλογα έγιναν τάρανδοι και το "δώρο" του φωτός που μοίραζε στους ανθρώπους ...έγινε κυριολεκτικά "μοίρασμα δώρων".

Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.

Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2010/08/christmas-in-ancient-greece.html#ixzz1hA4JeZLR

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Ἑλληνικά. Μία ἄρτια δομημένη γλῶσσα, τήν ὁποία οἱ σημερινοί Ἕλληνες ὑποβαθμίζουμε


Οι σημερινοί Έλληνες δεν την υποβαθμίζουν.Οι «Έλληνες» πολιτικοί μας την υποβάθμισαν, και εμείς τα πρόβατα τους ακολουθήσαμε.
Από το Ελληνικό Αρχείο
Συντάκτης: (Δημήτριος Καραπιστόλης)

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (Bιβλίο Γκίνες) Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ’ αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)

Η Ελληνική και η Κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική. (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο.
Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.

Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό. Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.

Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.

Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».

Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο Geo rge Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δενείναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος :

«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.

Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένημε μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα». (φιλοτιμία)
THG

http://filonohpontou.com/2011/12/03/%E1%BC%91%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%E1%BC%84%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%B3%CE%BB%E1%BF%B6%CF%83%CF%83%CE%B1/

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

ΓΛΕΖΟΣ – ΔΙΑΔΩΣΤΕ: Μποϊκοτάζ στα ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ προϊόντα από τις 23 Δεκεμβρίου

ΓΛΕΖΟΣ – ΔΙΑΔΩΣΤΕ: Μποϊκοτάζ στα ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ προϊόντα από τις 23 Δεκεμβρίου

«Δεδομένου ότι η Γερμανία δεν διαπραγματεύεται καν την καταβολή των χρωστούμενων οφειλών στην Ελλάδα, καλούμε σε μποϊκοτάζ των γερμανικών προϊόντων αρχής γενομένης από τις 23 Δεκεμβρίου», δηλώνει στο tvxs.gr ο Μανώλης Γλέζος, με την ιδιότητά του ως επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.

Ο κ. Γλέζος τονίζει ότι το Συμβούλιο έχει διαμηνύσει την πρόθεση για μποϊκοτάζ στα γερμανικά προϊόντα εδώ και περισσότερο από 2 μήνες, ωστόσο, η γερμανική πλευρά δεν έχει ανταποκριθεί σε σχέση με τις υποχρεώσεις της που αφορούν στην καταβολή των οφειλών στο ελληνικό Δημόσιο αλλά και στα θύματα του πολέμου.

«Εμείς δεν είμαστε σαν εκείνους, δεν τους πιάνουμε από το λαιμό», αναφέρει χαρακτηριστικά, απαντώντας στην άποψη ότι η πρωτοβουλία του μποϊκοτάζ θα έπρεπε να έχει αναληφθεί νωρίτερα.

Ο κ. Γλέζος διαπιστώνει μεγάλη απήχηση της ιδέας στην ελληνική κοινωνία και προτρέπει να διαδοθεί το μήνυμα για μποϊκοτάζ, ως απάντηση στην αδιαλλαξία της γερμανικής πλευράς γύρω από το θέμα των οφειλών και αποζημιώσεων.

Τα χρωστούμενα της Γερμανίας στην Ελλάδα αφορούν στους αρχαιολογικούς θησαυρούς οι οποίοι αποσπάστηκαν από τη χώρα (υπάρχει διαθέσιμος και σχετικός πίνακας με όλα τα στοιχεία), στα αναγκαστικά δάνεια (3,5 δις δολάρια αγοραστικής αξίας του 1938, άρα 54 δις ευρώ σήμερα χωρίς τους τόκους) και στις επανορθώσεις (7 δις 100 εκατ. δολάρια αγοραστικής αξίας του 1938, άρα 108 δις ευρώ σήμερα χωρίς τους τόκους.)

Αν υπολογίσει κανείς έναν τόκο της τάξης του 3% επί των οφειλών του γερμανικού προς το ελληνικό Δημόσιο, καταλήγει στο νούμερο του 1 τρις ευρώ.

«Οι οφειλές πρέπει να καταβληθούν όπως συνέβη με όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, πλην της Ελλάδας», υπογραμμίζει ο κ. Γλέζος.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ;;;;;;;;;;


ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.
ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΤΕ ΣΤΟ 901 11 15 15 15. ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙΤΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΖΕΥΤΕΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ.
Ή ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΟ SITE www.xamogelo.gr ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΓΟΡΑ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ.ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΩΡΟ ΜΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΠΑΡΑΛΗΠΤΕΣ- ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΣΚΕΠΗ ΤΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ.
«Το Χαμόγελο του Παιδιού» προσκαλεί όλους τους φίλους του, μικρούς και μεγάλους, να επισκεφθούν και φέτος τα Χριστουγεννιάτικα bazaars που διοργανώνει σε ολόκληρη την Ελλάδα, για την ενίσχυση του έργου του Οργανισμού με στόχο πολλά παιδικά Χαμόγελα!
Και στο Βόρειο Ιόνιο:
Στην Κέρκυρα:

Γραφείο Τοπικού Συμβουλίου Νεολαίας Δήμου Κέρκυρας 19 έως και 23/12 και ώρες 9 πμ έως 10 μμ.
Πολιτιστικός Σύλλογος Σκουφά - (παζάρι Άρτας) 10 και 11/12 και ώρες από τις 9 πμ έως 10 μμ.

Στα Ιωάννινα:

Ιωάννινα Περιφέρεια Ηπείρου 19 έως και 21/12 και ώρες 7πμ εως 3μμ.
ΠΗΓΗ:www.xamogelo.gr