ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΡΦΕΣ

Ο μύθος των τριών αδερφών όπως καταγράφηκε από τα παιδιά του δημοτικού σχολείο Αγιάς στο βιβλιαράκι "ΜΥΘΟΙ - ΘΡΥΛΟΙ της Αγιάς" την σχολική χρονιά 1996-97 με την πρωτοβουλία και την επιμέλεια της δασκάλας Αυγής Αλεξίου.

«Έξω απ’ το χωριό μας (7 km) στην τοποθεσία Πραπαμάλι (1 km από την θάλασσα), υπάρχουν τρεις τεράστιες πέτρες, η μια δίπλα στην άλλη που ονομάζονται ΄΄Τρεις Αδερφές.

Οι διαστάσεις τους είναι διαφορετικές. Η πρώτη είναι μεγαλύτερη από την δεύτερη και η δεύτερη μεγαλύτερη από την τρίτη. Έχουν και οι τρεις γυναικείες μορφές και μπορεί κανείς να διακρίνει το κεφάλι και το σώμα τους. Η μικρότερη έχει πίσω στην πλάτη της μια πέτρα που μοιάζει με παλιά κούνια μωρού (σαρμανίτσα). Λέγεται ότι οι τρεις αυτές αδερφές ζούσαν στο Αργυρόκαστρο Θεσπρωτίας.

Η μεγαλύτερη αδερφή ήταν πολύ πλούσια, η δεύτερη φιλάσθενη και η τρίτη πάμφτωχη. Καμιά δεν βοηθούσε την άλλη παρά όλο μάλωναν και αλληλοκατηγόριοταν.

Μάταια η μητέρα τους προσπαθούσε να τις συνετίσει ώστε και η πλούσια να βοηθήσει την φτωχή και οι δυο μαζί να βοηθήσουν την φιλάσθενη. Κάποτε αποφάσισαν όλο γκρίνια να ‘ρθουν να μείνουν στην Αγιά.

Η μητέρα τους μη μπορώντας άλλο αυτή την κατάσταση τις καταράστηκε λέγοντας : ΄΄Στο δρόμο που θα πάτε πέτρες να γίνεστε για να μην σας βλέπω και να μην σας ακούω άλλο΄΄.

Γίνανε πέτρες και οι τρεις και στέκουν εκεί αγναντεύοντας την θάλασσα».