Άλκης Αλκαίος (1949-2012), Τέσσερα ποιήματα από τη συλλογή του «Εμπάργκο», εκδ. Εταιρεία Νέας Μουσικής, 1983

ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΣΟΥ ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ
Μνήμη της μάνας μου
Ήταν σαν ένα χάλκινο εκμαγείο
Που βρήκα ένα βράδυ στα Νταμάρια
Γελούσε κι ήταν θέμου τόσο κρύο
Που’ λεγες πως το χτύπησε μαλάρια
Μίλα σιγά αγέρα
Η μάνα μου κοιμάται
Πάει καιρός
Που μόνο ο ύπνος τη λυπάται
Ήταν σαν ένα κίτρινο βιβλίο
Με ξεφτισμένη τη στερνή σελίδα
Τη γύρευα σε μυθικό μουσείο
Κι αυτή χαραμιζόταν στην Αυλίδα


*
ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ Ι
Πόσος δρόμος μέχρι την καρδιά σου Ιφιγένεια
Νύχτωσε το μαχαίρι-μου στους παιδικούς-σου ιστούς
Και δακρύζει το εμφύλιο Σώμα-σου
Πόσος δρόμος μέχρι την καρδιά-σου Ιφιγένεια

*
TERRA INCOGNITA
Ο Μπομπαντίλια ο Σφετεριστής
Τη δόξα του Κολόμβου έβαλε στο μάτι
Στο Σαν-Ντομίγκο κλέβει τους Ιθαγενείς
Γυάλινες χάντρες αλλάζει με χρυσάφι
(Στο Αρχιπέλαγος χορεύει η κορβέτα
Κι τι θα φάμε σαν τελειώσει η γαλέττα)
Ο Μπομπαντίλια ο Σφετεριστής
Δεμένο στέλνει τον Κολόμβο στην Καστίλλη
Μα στη Τζαμάικα λέγανε να δεις:
Οι βασιλιάδες του ανάψαν το φυτίλι


*
ΕΛΙΣΑΒΕΤ
ή
ΕΠΙΘΑΛΑΜΙΟ ΤΟΥ 1600 μ.Χ.
Οι ρεβεράντζες οι αυλικές πολύ μ’ αρέσουν
Το βιργινάλι η ιερακοτροφία
Κι οι μενεστρέλλοι σαν στα πόδια μου θα πέσουν
Μα πιο πολύ αγαπάω την Αγγλία
Το νιτερέσα-μου φυλάνε οι φτωχοί
Σα να ‘τανε δικά- τους νιτερέσα
Μοιάζει η Αγγλία με ολόγιομο πουγγί
Μα πιο πολύ αγαπάω ‘το πουχει μέσα
ΠΗΓΗ:http://www.poiein.gr/archives/20219/index.html